باز هم آیتِ ستمکاری
تکیه بر دینِ از شرف عاری
دست در خنجرِ دنائت بُرد
تا کند خونِ تازه‌ای جاری
سرو آزاده‌ای به خاک افکند
بار دیگر به ضربتی کاری
حسرتا روزگار دادگری
ای دریغا نوید افکاری
تا به کی قحط آدمیت و شرم
تا به چند این بساطِ خونخواری
بختِ ما کی ز خواب برخیزد
این وطن کی رسد به بیداری؟
م. سحر
۱۳/۹/۲۰۲۰
