زندانیان سیاسی ـ عقیدتی در ایران محکوم به مرگ تدریجی می شوند!

 نگذاریم مهندس عباس امیر انتظام و آیت اله بروجردی

 بدست فراموشی سپرده شوند 

با آن که جمهوری اسلامی ایران، تعهدات بین المللی و آئین نامه زندان ها در باره اداره زندان ها و حقوق اولیه زندانیان و رفتار زندانبانان با آنان را در حرف پذیرفته و امضا کرده است، اما در عمل تمامی آن ها را زیر پا می گذارد.

زندان های ایران به شکنجه گاه هائی تبدیل شده اند که تابع هیچ قانونی نیستند و تنها نیروهای امنیتی وابسته به شخص خامنه ای، با برخوردهای خودسرانه، بر آن ها حکومت کرده و زندانیان سیاسی و عقیدتی را اذیت و آزار می کنند.

زندانیان نه تنها از کوچکترین حقوق قانونی و به رسمیت شناخته شده برخوردار نیستند، بلکه از لحظه دستگیری، خود و خانواده های آنان به گروگان حکومتی درمی آیند. این سیاست غیر انسانی از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ تا به امروز بر شکنجه و کشتار زندانیان سیاسی و دگراندیش ایران و خانواده، دوستان و آشنایان آنان استوار است.

حق دسترسی به خدمات پزشکی که از جمله حقوق ابتدائی یک زندانی است، همواره در کنار سایر حقوق انسانی از زندانیان سیاسی ـ عقیدتی، در ایران سلب می شود. تا کنون تعدادی از زندانیان به علت عدم دسترسی به درمان و دارو، جان خود را در زندان های جمهوری اسلامی از دست داده اند.

به نظر می رسد که دستگاه های قضائی ـ امنیتی، علاوه بر اجرای احکام و مجازات های ضدبشری که در مورد مخالفان سیاسی و عقیدتی، زیر فرمان مستقیم ولی فقیه، اعمال می کنند، مجازاتی هم به نام "مرگ تدریجی در زندان ها" برای زندانیان سیاسی، دگراندیشان و مدافعان حقوق بشری به راه انداخته اند، تا با این ترفند کثیف، آنان را از پای درآورند.

آقای عباس امیر انتظام که ٨٢ سال دارند، به عنوان قدیمی ترین زندانی سیاسی در نظام جمهوری اسلامی و کسی که از سال ۱۳۵۸ تا به امروز جسم و جانش در زندان های نظام دینی حاکم بر ایران، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است، می تواند بهترین شاهد در این باره باشد.

مجازات مرگ تدریجی در زندان، قانون نانوشته ای که بیش از سه دهه است در مورد زندانیان سیاسی ـ عقیدتی، در ایران اعمال می شود.

ما نهادهای حقوق بشری ایرانی، توجه نهادهای حقوقی بین المللی و مدافع حقوق بشری در سرتاسر جهان را به این مسئله دردناک جلب می نمائیم که در کشور ما، صدها زندانی سیاسی ـ عقیدتی از خدمات پزشکی و دسترسی به دارو و درمان محروم می باشند.

ما از همه وجدان های بیدار و مدافعان حقوق بشر در پهنه گیتی درخواست می کنیم که ضمن افشای مجازات "مرگ تدریجی" در زندان های جمهوری اسلامی، برای برخورداری زندانیان سیاسی ایران از حقوق اولیه انسانی و همچنین برای آزادی بی قید و شرط آنان مبارزه کنند.

 شبکه همبستگی برای حقوق بشر درایران

سپتامبر ٢٠١٤

امضاء:

١- اتحاد براى ايران - بلژیک

٢- اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران- لس آنجلس

٣- اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران- نیویورک

٤- اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران- ونکوور

٥- اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران - تورنتو

٦- انجمن فرهنگی ایران - سوئیس

٧- انجمن تاتر ایران و آلمان

٨ - انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران- هامبورگ

٩ - بنیاد اسماعیل خویی

١٠- بنیاد "پیوند سرا"ی نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات ایران

١١- حامیان مادران پارک لاله- دورتموند

١٢- حامیان مادران پارک لاله- لندن

١٣- حامیان مادران پارک لاله- فرزنو

١٤- حامیان مادران پارک لاله- مونیخ

١٥- حامیان مادران پارک لاله- هامبورگ

١٦- حامیان مادران پارک لاله ( مادران عزادار ایران)/جنوب کالیفرنیا

١٧- خانه همبستگی مهر - کلن

١٨- شبکه همبستگی ملی ایرانیان فرزنو- کالیفرنیا

١٩- شبکۀ سکولار دمکرات های ایران در لس آنجلس

٢٠- فدراسیون اروپرس ـ بلژیک

٢١- كانون فرهنگ و هنر فرزنو- کالیفرنیا

٢٢- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی- پاریس

٢٣- کمیته برای دفاع از حقوق بشر در ایران- شیکاگو

٢٤- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی 

٢٥- همایش ایرانیان/ هامبورگ

٢٦- فعالین دموکراسی و حقوق بشر برای ایران/ هامبورگ