پس از حضور اورژانس و آتش‌نشانی در محل، به اصرار مامورین اورژانس دانشجویان اتاق‌هایشان را ترک کردند و مورد معاینه قرار گرفتند که یکی از دانشجویان را به بیمارستان منتقل و صبح ۲۲ فرودین ترخیص شد.
کانال شوراهای صنفی دانشگاه های کشور با انتشار گزارشی در این مورد خبر داده است:
حوالی ساعت ۲بامداد بود که استشمام بوی نامطبوع دانشجویان را به حیاط خوابگاه کشاند. علاوه بر بوی نامطبوع مشاهده دود در طبقه اول دانشجویان را نسبت به وضعیت حساس‌تر کرد. در حالی که در حیاط خوابگاه نیز تاحدی بوی نامطبوع استشمام میشد اما به شدت داخل ساختمان نبود. بعد از گذشت چند دقیقه سوزش چشم و گلو درد و سرفه و به تبع احساس تنگی نفس در چند نفر از دانشجویان شروع شد. با گذشت حدود نیم ساعت از این اتفاق آقای شهبازی (سرپرست خوابگاه های سطح شهر) برای بررسی وضعیت وارد خوابگاه شد. و سپس خانمی که مسئول حراست بود وارد خوابگاه شد و در بدو ورود گوشی خود را به دانشجویان نشان داد که عکس سطل رنگ بود و اذعان داشت که بویی که می‌آید ناشی از رنگ‌آمیزی خطوط خیابان های اطراف است. حوالی ساعت ۲:۴۰ چند نفر از نیروهای آتش نشانی وارد خوابگاه شدند. در این وضعیت که دو نفر از دانشجویان حالت تهوع داشتند و با اروژانس تماس گرفته بودند نه تنها اجازه خروج دانشجویان از خوابگاه برای رفتن نزد آمبولانس دم در داده نشد بلکه حتی اجازه داخل شدن فوریت‌های پزشکی اورژانس نیز داده نشد تا اینکه با اصرار یکی از آن‌ها وارد خوابگاه شد. و اجازه داده شد دانشجویان از خوابگاه خارج شوند.
قبل از ورود یکی از نیروهای اورژانس سه نفر از نیروهای آتش نشانی همراه مسئول حراست وارد ساختمان خوابگاه شدند. در لحظه ابتدایی آمدن نیروهای آتش نشانی به طبقه اول، شخصی که به نظر سرپرست آن‌ها بود گفت قطعا بوی رنگ است. درحالی که سوییت‌های خوابگاه هیچ فن و سیستم تهویه‌ای غیر از فن کوچک سرویس بهداشتی و آشپزخانه ندارد مامور آتش‌نشانی بیان می‌کرد جای هیچ گونه نگرانی نیست بو خارج می‌شود. حال جسمی دانشجویان نیز ناشی از این است که رنگ ماده شیمیایی است. بعد از چند دقیقه دستگاه تهویه را وارد ساختمان کردند تا هوای ساختمان تغییر کند اما فقط همکف، یعنی نزدیک در ورودی ساختمان را با دستگاه تهویه کردند و بعد از ارائه توضیحاتی به دانشجویان از خوابگاه خارج شدند و این در حالی بود که همچنان در تعدادی از اتاق ها بوی نامطبوع استشمام میشد.
در جریان این وضعیت چراغ خانه هیچ یک از همسایه های کوچه خوابگاه روشن نشده بود و این درحالی بود که دانشجویان از شدت بوی نامطبوع از خواب بیدار شده بودند.
وقتی ماموران اداره گاز وارد خوابگاه شدند. شدت بوی نامطبوع در ابتدا به حدی بود که حتی در ابتدا برخی از نیروی های اورژانس نیز دچار سوزش چشم و سرفه شده بودند. نیروهای اداره گاز در حال بررسی خوابگاه بودند و بیان می‌کردند که نمی‌شود از کنار این وضعیت که دانشجویان دچار سوزش و گلو درد شده‌اند به سادگی گذشت. اگر گاز پخش شده با منوکسید کربن ترکیب شود می‌تواند خطرناک باشد اما سرپرست نیروهای آتش‌نشانی با همان اصرار قبلی می‌گفت که نه بوی رنگ است و هیچ جای نگرانی نیست.
در این میان یکی از دانشجوها که وضعیت بدی داشت حوالی ساعت ۴صبح به همراه مسئول شب به مرکز پژوهشی درمانی مراجعه کردند و در حالی که در خیلی از اخبار بیان شد که چندی بعد مرخص شد اما حوالی ساعت ۱۰ صبح ترخیص شد و به بیان خودش در پرونده پزشکی‌اش ساعت ورود و خروج از اورژانس نوشته نشده بود اما رسید پرداخت اورژانس ساعت ترخیص را که ۱۰:۲۰ دقیقه است نشان می‌دهد. وی سابقه بیماری تنفسی یا قلبی نداشته ولی جواب سی تی اسکن و آزمایشات در اختیار او قرار نگرفت. هزینه کامل اورژانس به همراه داروها توسط خود دانشجو به لحاظ کردن بیمه به مبلغ ۲۰۰ هزارتومان پرداخت شد.
نکته جالب توجه دیگر از اتفاق شب گذشته این بود که ابتدای ماجرا یعنی حوالی ساعت ۲ بویی ساختمان را گرفته بود که کاملا با بویی که حوالی ساعت ۳مجدد پخش شد متفاوت بود. بوی دوم بویی شبیه به بوی چسب و رنگ بود اما بوی اول هیچ شباهتی به بوی رنگ خط کشی‌های خیابان نداشت. اما این درحالی است که رنگ آمیزی‌های کف خیابان که گویی برای نماز عید فطر بوده در خیابان قدس بوده است نه خیابان وصال یا طالقانی که اطراف خوابگاه است.
نکته دیگر اتفاقی بود که صبح ۲۲ام افتاد. چندی از دانشجویان هنگام خروج کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایران را مشاهده کردند که در حال تهیه گزارش از اتفاق پیش آمده بودند که اجازه ورود به خوابگاه و صحبت با ساکنین خوابگاه به آن‌ها داده نشد و در اتاقک نگهبانی با مشاهده تعدادی از دانشجویان به هنگام خروج گزارشی از وضعیت تهیه کردند.
بوی رنگ فقط سراغ دانشجوها رفت یا اهل محل را هم «بدحال» کرد؟!
سایت عصر ایران در گزارشی پیرامون این حادثه نوشت: ساعت ۲ بامداد ۲۲ فروردین، تعدادی از دانشجویان خوابگاه ۱۳ آبان دانشگاه تهران، با استشمام بویی دچار ناراحتی تنفسی و سوزش بینی و گلو شدند. سپس اتوبوس اورژانس به محل آمد و به مداوای افراد پرداخت و یکی از دانشجویان را به بیمارستان منتقل کرد که خوشبختانه ساعاتی بعد مرخص شد.
چند ساعت بعد، اداره کل امور خوابگاه‌های دانشگاه تهران اطلاعیه ای صادر کرد و نوشت: “مدیر کل امور خوابگاه‌های دانشگاه تهران، مسئولان انتظامات و عوامل آتش‌نشانی و اورژانس با حضور در محل خوابگاه به بررسی موضوع پرداختند و بررسی‌ها نشان داد این بو ناشی از رنگ‌آمیزی خطوط کف خیابان‌های اطراف این خوابگاه، شامل خیابان‌های وصال، طالقانی و قدس است.”
ضمن اظهار شگفتی از این که بعد از قرنی رنگ آمیزی کف خیابان ها، اکنون شاهد تبعات آن هستیم، عجالتاً و جسارتاً ۳ سوال از صادر کنندگان این اطلاعیه داریم:
۱ – آیا بقیه اهالی محل هم دچار علائم شدند یا بوی مواد رنگ آمیزی از بین آن همه خانه، یکراست رفت سراغ دانشجویان؟
۲ – حال کارگرانی که داشتند رنگ آمیزی می کردند و تماس نزدیک تری با این مواد شیمیایی داشتند چطور است؟
وقتی بوی رنگ از پشت در و دیوار و پنجره، کلی دانشجو را “بدحال” کرده، آدم نگران کارگران می شود خب!
۳ – پیگیری یا شکایتی کردید که شهرداری یا هر جایی که داشت کف خیابان ها را رنگ آمیزی می کرد چرا از این مواد غیراستاندارد استفاده کرده و به بچه های مردم آسیب زده؟ نمی شود که هر کسی هر ماده ای را بمالد کف خیابان ها و نصف شبی دانشجویان و اورژانس و آتش نشانی و عوامل انتطامی و از از همه مهم تر، مدیر کل خوابگاه ها را “زابراه” کند!
