سهیلا جلودارزاده . مسوول اتحادیه زنان کارگر سراسر کشور
بالارفتن نرخ بیکاری در کشور مهمترین دلیل افزایش دوبرابری بیکاری زنان است؛ زیرا شرایط استخدام سخت شده، و فرصتهای شغلی برای زنان و مردان برابر نیست. از سوی دیگر آمار زنان جویای کار به دلیل پایینآمدن سطح درآمد خانواده و کافینبودن درآمدها افزایش یافته است. از آنجایی که نرخ بیکاری از روی آمار افراد جویای کار محاسبه میشود، نرخ بیکاری زنان دو برابر شده است. دختران و زنان زیادی برای کمک به اقتصاد خانواده به دنبال پیداکردن فرصت شغلی هستند. این موضوع باعث میشود این زنان به دلیل نیاز مالی خانواده و نبود شغل مناسب مجبور شوند به درآمد کمتر، نداشتن بیمه تامین اجتماعی و... بسنده کنند. حاصل آن چیزی میشود که در حال حاضر در کارگاههای کوچک و شرکتهای پیمانکار میگذرد. در عین حال نظارتها ضعیف است و این زنان یا اطلاعی از حقوق خود ندارند یا در صورت مطلعبودن و مراجعه برای گرفتن حقوقشان به جایی که نمیرسند هیچ، شغل خود را هم از دست میدهند. به همین دلیل مجبور میشوند هر شرایط شغلی تن دهند و برای حداقل ناچیزی مشغول به کار شوند. در طول دولت نهم و دهم هم تنها وعدههایی ارایه شد که به تصویب نرسید و بر استخدام زنان اثر منفی روانی گذاشت. در حال حاضر با توجه به پایینآمدن ارزش پول ملی و رشد حداقلی حقوقها و افزایش تورم، وضعیت معیشت جامعه کارگری بسیار بد است و در طبقه دوم زیر خط فقر زندگی میکنند. در این میان زنان وضعیت معیشت بسیار بدی دارند؛ چراکه باید با حقوق ناچیز زندگی را اداره کنند و واقعا در میمانند. بهناچار به حاشیه شهرها میروند و فاصله محل کار تا زندگی آنها روزبهروز افزایش مییابد. نتیجه آن چیزی است که در چهره زنان حاضر در مترو میبینیم؛ زنان افسرده خودخوری که شرایط سخت را تحمل میکنند تا زندگی آبرومندانهای داشته باشند. در حال حاضر بزرگترین مشکل برای زنان داشتن شغل شرافتمندانه است. زنان بسیاری در خانه به پاککردن سبزی، قالیبافی و... برای درآمد ماهیانه صدهزارتومان روی میآورند و درآمد سالانه یکمیلیونتومان برای زنان قالیباف در حالی است که شعار عدالت با این غلظت در جامعه ادا میشود، اما خبری از اجرای آن نیست. در لایههای زیرین جامعه اتفاقات بدی در حال وقوع است که کسی آنها را نمیبیند و ما هم از بیان مشکلات این طبقات خسته شدهایم.
شرق
خسته از بیان مشکلات زنان کارگر
شرق