بیزاری

مسعود عطائی 

بیزاری

من از انسان ِ ز  هر غصه رها ، بیزارم

زآنکه هرگز نرود راه خطا ،     بیزارم

عاشقم من به رُخ ِ یاغی ی ، دل چون دریا

لیک از بُزدل ِ در بند ِ ریا ،     بیزارم

من از آن جانی ِحیوان صفتِ بی وجدان

که رود مکّه به درگاه ِ خدا،     بیزارم

من از آن جاهل ِ پستی که تماشا بکند

حلق آویز ِ جوانی  به هوا ،    بیزارم

دوست دارم چو قلندر ، برود راه خودش

زانکسی،کو   بهراسد  ز   بلا ،   بیزارم

دوست دارم به دلش  پنجره ای   باز شود

زآنکه  قفلی  زده بر پنجره ها ، بیزارم

زآن کسی کز غم همسایه   پریشان نشود

زآنکه کرده است به شن خانه بنا ، بیزارم

از رفیقی که به    خواری    نرسد بر دادت

درد را  دید    و نبخشید    دوا ،   بیزارم

از  زراندوز که با دست پُر و روحِ تُهی

زندگانی   بکند   عین   گدا ،     بیزارم

از رقیبی که به شعرم  خط ِ بطلان   بکشد

خالی از منطق  و بی چون و چرا ، بیزارم

مسعود عطائی

 ۲۹ دسامبر ۲۰۱۴