 |
| بهروز آلخانی |
"اعدام از اینهمه شکنجه و زندان بهتر است."
برادر بهروز آلخانی که صبح چهارم شهریور ماه در محوطه زندان ارومیه اعدام شد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت اعدام برادرش در حالی اجرا شده که حکم دیوان عالی کشور در خصوص او هنوز ابلاغ نشده بوده است.
به گفته منصور آلخانی تاکنون جنازه بهروز آلخانی نیز به خانواده تحویل داده نشده و به آنها اعلام شده است حق برگزاری مراسم عزاداری به شکل عمومی را ندارند.
منصور آلخانی که در حال حاضر در ترکیه است با اشاره به اینکه خانواده اش برای آخرین بار با بهروز یک روز قبل از اعدام در تاریخ سوم شهریورماه ملاقات داشته اند به کمپین گفت:
«مسئولان زندان ارومیه دیروز صبح با خانواده تماس گرفته و گفتند که برادرم قرار است به زندان دیگر منتقل شود و بهتر است آنها برای ملاقاتش بروند.
خانواده ظهر به زندان رفتند اما در آنجا مسئولان به پدرم گفته اند که بهروز فردا صبح اعدام خواهد شد و این آخرین ملاقات است.»
بهروز آلخانی، متولد ۱۳۶۴، شهروند کرد ساکن شهر سلماس کردستان صبح روز چهارم شهریور ماه به اتهام ارتباط با گروه پژاک و مشارکت در قتل دادستان شهر خوی به همراه پنج نفر دیگر در زندان ارومیه اعدام شد. پنج زندانی دیگر به جرایم مرتبط با مواد مخدر به اعدام محکوم بودند و به گفته منصور آلخانی جنازه آنها به خانواده هایشان تحویل داده شده است.
برادر بهروز آلخانی در ادامه گفت: «پدرم به مسولان زندان گفته هنوز که رای دیوان عالی کشور صادر نشده و آنها نمی توانند برادرم را اعدام کنند، اما مسئولان زندان گفته اند که آنها کاری به نظر دیوان عالی کشور ندارند و خودشان حکم را اجرا خواهند کرد. پدرم بعد از آن با مسئولی در دیوان عالی کشور تماس گرفته و آن مسئول به پدرم گفته حکم هنوز به ارومیه فرستاده نشده، بنابراین امکان ندارد برادرم اعدام شود.»
منصور آلخانی در ادامه از تلاش های خانواده اش برای توقف اجرای حکم اعدام گفت: «پدرم پس از آن به دفتر دادستانی ارومیه و دادگاه انقلاب تهران رفته اما جواب درستی از مسئولان نشنیده است. با وکیل برادرم هم تماس گرفته تا کاری بکند، اما تلفن وکیل خاموش بوده بعد به منزلش می رود و در انجا از همسر وکیل می شنود که او به سفر خارج رفته است. پدرم هر کاری توانست در این فاصله چند ساعته انجام داد اما تلاش هایش بی نتیجه ماند.»
بهروز آلخانی در تاریخ هفتم بهمن ماه ۱۳۸۸ به همراه تعداد دیگری از شهروندان کرد به اتهام ارتباط با پژاک دستگیر شد. او چند ماه بعد از آن با اتهام جدید مشارکت در قتل دادستان شهر خوی مواجه شد. پرونده او در شعبه یک دادگاه انقلاب ارومیه به اتهام همکاری با گروه پژاک و قتل داستان شهرستان خوی بررسی شد و وی به اعدام محکوم شد. بهروز الخانی همچنین به اتهام نگهداری اسلحه به ۱۰ سال حبس نیز محکوم شد.
بهروز آلخانی به حکم اعدام خود اعتراض کرد. دیوان عالی کشور حکم اعدام او را نقض کرد و پرونده را به شعبه ۱۰ دادگاه تجدید نظر استان تهران برای رسیدگی مجدد ارجاع داد اما حکم اعدام او مجددا در این دادگاه تایید شد. با این حال آقای آلخانی دوباره به حکم اعتراض کرد و مجددا پرونده به دیوان عالی کشور ارسال شد. اما به گفته منصور آلخانی، هنوز حکم نهایی دیوان عالی کشور صادر نشده بود که او اعدام شد.
منصور آلخانی در گفتگو با کمپین گفت که برادرش بارها برای پذیرفتن اتهاماتش به شدت شکنجه شده بود، اما هرگز اتهاماتش را قبول نکرده بود.
برادر بهروز آلخانی که نهایتا پس از شش سال زندان ودر ۳۰ سالگی اعدام شد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «برادرم در آخرین ملاقاتش به خانواده ام گفته شما چرا ناراحت هستید؟ اعدام که از اینهمه شکنجه و زندان بهتر است. شما ناراحت نشوید چون من دارم راحت می شوم.»
منصور آلخانی با تایید این نکته که جنازه برادرش هنوز به خانواده تحویل داده نشده است به کمپین گفت:«ظهر امروز دادگاه انقلاب ارومیه نامه ای به پدرم داده که در آن نوشته شده حکم اعدام برادرم اجرا شده است. منتها شفاهی به آنها گفته شده جنازه تحویل داده نمی شود و حق برگزاری مراسم عزاداری را هم به شکل عمومی ندارند. من فکر می کنم آنها جنازه را تحویل نمی دهند چون نمی خواهند آثار شکنجه برادرم روی بدنش دیده شود.»
برادر بهروز آلخانی در پاسخ به اینکه آیا خانواده اش قصد شکایت از اعدام او قبل از اعلام نظر دیوان عالی کشور را دارند به کمپین گفت: «شکایت به کی ببریم؟ چند سال است مرتب با سازمان های حقوق بشری برای توقف حکم صحبت کردیم. خانواده ام در ایران برای توقف اجرای حکم تلاش کردند. دیگر برادرم رفته است. چه بگوییم، به که بگوییم؟ اصلا چه تاثیری دارد؟»
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در مطلبی در تاریخ چهارم مرداد ماه ۱۳۹۱ گزارش داد که ۲۸زندانی کرد محکوم به اعدام در ۵ زندان ایران وجود دارند. یکی از این زندانیان بهروز آلخانی بود. تحقیقات کمپین در مورد این ۲۸ زندانی کرد محکوم به اعدام نشان می داد که در بسیاری از پرونده های این زندانیان مراحل قانونی دادرسی رعایت نشده و متهمان مدعی بودند که در زمان بازجویی مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار گرفته اند.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از قوه قضاییه خواسته بود که تحقیقات مستقلی را نسبت به ادعاهای متهمانی که گفته اند در مراحل تحقیقات آنچه در خصوص اتهاماتی که به آنها نسبت داده شده را تحت فشار و شکنجه فیزیکی و روحی انجام داده اند، انجام دهد و نتیجه آن را در اختیار افکار عمومی قرار دهد.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران
