قصه ِعشق

شعری از داریوش لعل ریاحی 

داریوش لعل ریاحی 

قصه ِعشق

رنگ ِ کبوتران ِ دلم را سفید کن 

دروازه های ِ سنگی ِ وا مانده را ببند .

می خواهم از سکوت ِ خدایان ِ سخت گیر

با قایقی که چوب ِ دماغش ، شکسته است

از موج ِ پر خروش ِ خیالات بگذرم

از لابلای ِ نفرت و جنگ و ستمگری .

مشتی پر از تفاله ِ اندیشه با من است

چتری پُر از نگاه

شعری پر از درخت .

دفتر چه های ِ خط خطی

پُر ز گریه را

با خود نمی برم .

از کاسب ِ محله ِ بازار ِ معرفت

عطری

ترانه ای

و کلامی ، نمی خرم

تنها تو را

تو را که چشمه عشق و طراوتی

با قایق ِ شکسته

به دریاچه می برم

داریوش لعل ریاحی

26 امرداد 1394