از سال ۱۳۸۸ که جنبش سبز در ایران در هم شکسته شد، چنین حرکت اعتراضی بزرگی در این کشور وجود نداشته است. ناتالی امیری، گزارشگر شبکه اول تلویزیون سراسری آلمان (ARD) در ایران در نوشته‌ای به این جنبش اعتراضی پرداخته است.
جنبش کنونی اعتراضی در ایران هزاران نفر را با کمک شبکه اجتماعی تلگرام به خیابان‌ها کشیده است. این تظاهرات مردمی کنونی اما با اعتراض‌های پیشین تفاوت‌هایی دارد.
یکی از تفاوت‌ها این است که جنبش اعتراضی کنونی رهبر مشخصی ندارد و آنچه معترضان را به خیابان‌ها کشیده، خشم آنها از بی‌عدالتی اجتماعی، فساد و پارتی‌بازی در ایران است.
نکته دیگر این که جنبش‌های اعتراضی گذشته به طور معمول از تهران شروع می‌شدند، اما این‌بار این حرکت اعتراضی از شهرهای مختلفی چون مشهد، نیشابور، قم، قزوین و ساری آغاز شدند. مردم از روز پنج‌شنبه (۷ دی / ۲۸ دسامبر) به خیابان‌ها آمده‌اند و خشم خود را نشان می‌دهند.
مورد شباهت جنبش اعتراضی اخیر با اعتراضات مردمی در سال ۱۳۸۸ نیز این است که اگر در آن اعتراضات تظاهرکنندگان با دست خالی در مقابل انبوه ماموران امنیتی قرار داشتند، این بار نیز وضع بر همین منوال است و در تهران ماموران امنیتی مسلح همه جا حضور دارند و تاکنون ده‌ها نفر دستگیر شده‌اند.
خشم مردم از تامین بودجه برای کشورهای خارجی
در ابتدا حرکت اعتراضی در ایران با خواست‌های اقتصادی آغاز شد. اما خواست‌های اقتصادی به سرعت به خواست‌های سیاسی تبدیل شدند. شعارهایی چون "مرگ بر دیکتاتور" و "سوریه رو رها کن، فکری به حال ما کن" به کمک‌های وسیع ایران به سوریه، حزب‌الله و حماس پرداخته و خواستار قطع این کمک‌ها هستند.
معترضان به بودجه سنگینی که ایران برای اهداف راهبردی امنیت خارجی خود اختصاص داده اعتراض دارند. آنها معترض‌اند که چرا این بودجه به مصرف ایجاد موقعیت‌های شغلی و کاهش قیمت مواد خوراکی در ایران نمی‌رسد یا صرف سرمایه‌گذاری در امر آموزش، بهداشت یا زیرساخت‌های اقتصادی کشور نمی‌شود.
دولت ایران پس از تصویب برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در سال ۲۰۱۵ میلادی به مردم قول داده بود که با رفع تحریم‌ها اقتصاد کشور شکوفا خواهد شد و مناسبات تجاری با غرب رونق خواهد گرفت. اما هیچ یک از این وعده‌ها جامه عمل نپوشیدند.
شبکه اجتماعی تلگرام شاخه ارتباطی همه نیروهای معترض
مردم ایران به حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، برای تحقق خواست‌های خود رای دادند و اکنون به خاطر انجام نشدن همین وعده‌های انتخاباتی ناراضی‌اند. این در حالی است که جناح تندروی حکومت نیز به شیوه عمل رئیس جمهوری در اداره کشور معترض‌است.
اگر در جنبش سبز در سال ۱۳۸۸ معترضان از راه توییتر اقدامات خود را هماهنگ می‌کردند و اخبار مختلف را در اختیار هم قرار می‌دادند، در جنبش اعتراضی کنونی بیش از ۲۴ میلیون ایرانی از راه شبکه اجتماعی تلگرام با یکدیگر در ارتباط هستند و اقدامات خود را از این راه هماهنگ می‌کنند.
قوه قضائیه تاکنون چندین بار کوشیده است فعالیت شبکه‌های اجتماعی چون فیس بوک یا توییتر را ممنوع کند ، اما هربار این کوشش با شکست روبرو شده است. یکی از دلایل ناموفق بودن قوه قضائیه در این امر استفاده شخص حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران از تلگرام است.
دویچه وله
