 |
| ناهید دایی‌جواد |
ناهید دایی‌جواد، خواننده قدیمی موسیقی ایران درگذشت. او با ترانه‌هایی مانند "غروب کوهستان" و "اشکم دونه دونه" به شهرت رسید. ناهید بعد از انقلاب با محدودیتی که برای اجرای موسیقی زنان ایجاد شد، عمدتا به کار آموزش مشغول بود.
ناهید دایی‌جواد، از خوانندگان سرشناس موسیقی سنتی ایران در سالهای پیش از انقلاب شامگاه یکشنبه (۱۹ آذر/ ۱۰ دسامبر) در یک تصادف رانندگی در اصفهان، درگذشت.
ناهید سال ۱۳۴۱ با اجرای ترانه "غروب کوهستان" به شهرتی سراسری در ایران رسید و به اولین خواننده زن برنامه گلها تبدیل شد.
ناهید دانش‌آموخته ادبیات فارسی در دانشگاه اصفهان بود. او در دوران تحصیل با کسانی مانند جهانبخش پازوکی و هوشمند عقیلی هم دوره بود و گروهی موسیقیایی در دانشگاه ایجاد کرده بودند. همین سکویی برای ارتقای ناهید شد و به رغم مخالفت اولیه خانواده توانست در موسیقی ایرانی حضوری قابل اعتنا پیدا کند. او اولین خواننده زن برنامه گلها شد و در تعدادی از این برنامه‌ها آواز و تصنیف خواند.
خود ناهید در باره اولین ترانه‌ای که او را به شهرت رساند در مصاحبه‌ای گفته است: «پس از اینکه "غروب کوهستان" ساخته شد، نوروز سال ۱۳۴۱ بود که رادیو ملی از ۱۲ استان کشور دعوت کرد تا نمایندگانشان در تهران حضور پیدا کرده و به اجرای برنامه بپردازند، از شهر اصفهان نیز قرار بود که آقای تاج حضور داشته باشند ولی با صحبت‌هایی که آقای (جهانبخش) پازوکی با ایشان انجام دادند و بزرگواری که وی به خرج داد، من به جای استاد بزرگ آواز اصفهان به تهران رفتم و شرایط اجرای رادیویی فراهم شد که با ویلن آقای پازوکی و ضرب امیر بیداریان "غروب کوهستان" را اجرا کردیم که با استقبال چشمگیر و فوق العاده ای از سوی مخاطبان در سراسر کشور روبرو شد و همین موفقیت نیز باعث حضورم در برنامه گلها گردید.»
کارنامه‌ای با بیش از نود ترانه
ناهید در ادامه مصاحبه می‌گوید که ظرف یک هفته بعدازاین اجرا کلنل وزیری و حسینعلی ملاح قطعه‌ای در دستگاه چهارگاه ساختند و "مرا دعوت به همکاری کردند. ماهی یکبار اجرا در رادیو تهران، حدود ۱۵ اجرا در گلها و ۱۵ تا در رنگارنگ."
تصنیف‌هایی مانند "قسم به خدا"، "آتشین لاله"، "اشکم دونه دونه" و شماری ترانه دیگر که در دوره خود معروف شدند نیز در کارنامه هنری ناهید ثبت است.
ناهید دایی‌جواد بیش از نود ترانه خوانده که اغلب آنها حاصل همکاری با جواد معروفی‌ست. او سروده‌هایی از شاعران و ترانه‌سرایان به‌نام از جمله جهانبخش پازوکی، رهی معیری، معینی کرمانشاهی، بهادر یگانه و سیمین بهبهانی را خوانده و با آهنگسازان و نوازندگانی چون حسن کسایی، تجویدی، جلیل شهناز و منوچهر سلطانی همکاری کرده است.
ناهید سال ۱۳۴۸به دلیل آنچه «فرمایشی شدن و دستوری شدن برنامه‌ها» می‌خواند، به کار خود با رادیو خاتمه داده است.
در سالهای پس از انقلاب ناهید به عنوان کارمند آموزش و پرورش در هنرستان‌های موسیقی به دختران آموزش آواز می‌‌‌داد. او توانست سال ۱۳۸۱ به رغم محدودیت‌ها سه کنسرت در ایران برای زنان برگزار کند و در خارج از کشور نیز رشته کنسرت‌هایی داشته باشد.
ناهید که به هنگام خاموشی ۷۵ سال داشت، مدتها درگیر درمان بیماری سرطان بود. او اخیرا در پی بهبود از تهران به اصفهان بازگشته بود.
