اولین عکس از یک سیاهچاله منتشر شد

اولین تصویر از یک سیاهچاله: هاله‌ای از گازهای درخشان دور آن را گرفته‌اند

ستاره‌شناسان برای اولین بار از یک سیاهچاله عکس گرفته و آن را منتشر کرده‌اند. این سیاهچاله در کهکشانی دوردست قرار داد. قطر این سیاهچاله‌ ۴۰ میلیارد کیلومتر است، یعنی سه میلیون برابر زمین، و دانشمندان آن را یک "غول" توصیف کرده‌اند. فاصله سیاهچاله با زمین ۵۰۰ میلیون تریلیون کیلومتر است.

پروفسور هاینو فالکه، از دانشگاه رادبود هلند و کسی که ایده این پژوهش را مطرح کرد، به بی‌بی‌سی گفت: "آنچه می‌بینیم از کل منظومه شمسی ما بزرگتر است."

"جرم آن ۶.۵ میلیارد برابر خورشید است و فکر می‌کنیم یکی از سنگینترین سیاهچاله‌های موجود باشد. یک غول واقعی است. قهرمان سنگین وزن سیاهچاله‌های کیهان."

تصویر به دست آمده از سیاهچاله مرکز کهکشان یک "حلقه آتش" درخشان را به دور سوراخی سیاه نشان می‌دهد.

سیاهچاله چیست؟

سیاهچاله محدوده‌ای در فضا است که جاذبه قوی آن همه چیز را به درون خود می‌کشد و هیچ چیزی، حتی نور، از نیروی گرانشی آن گریزی ندارند.

برخلاف آنچه نام سیاهچاله به ذهن متبادر می‌کند، سیاهچاله توخالی نیست و برعکس توده بسیار متراکمی از جرمی عظیم در فضایی به نسبت کوچک است.

محدوده‌ خارجی سیاهچاله که هر جرم و ذره‌ای در آن تنها تحت تاثیر سیاهچاله خواهد بود، "افق رویداد" نامیده می‌شود و فراتر از آن دیگر گریزی از نیروی گرانشی سیاهچاله نیست. این محدوده "نقطه‌ای بی بازگشت" است.

هاله درخشان محصول گازهای برافروخته‌ای است که به درون سیاهچاله کشیده می‌شوند. درخشش نور اطراف سیاهچاله از نور مجموع ستاره‌های کهکشان ام٨٧ بیشتر است و به همین دلیل دیدن آن از زمین ممکن شده است.

لبه دایره سیاه، آنجایی که گازهای برافروخته وارد سیاهچاله می‌شوند، محدوده‌ای است که نیروی گرانشی یا جاذبه سیاهچاله در آن چنان شدید است که حتی نور را به درون خود می‌کشد و برای همین سیاه دیده می‌شود.

پژوهشگران دو 'آروغ 'یک سیاهچاله عظیم را رصد کردند

چین می‌گوید نخستین گیاهان در ماه جوانه زده‌اند

حلقه های کیوان 'پدیده جدیدی هستند و پایدار نخواهند بود'

عکاسی از آن با استفاده از شبکه‌ای از هشت رصدخانه در نقاط مختلف جهان ممکن شد.

جزئیات پژوهشی که به عکاسی از سیاهچاله در کهکشان ام٨٧ منجر شد در یک مجله تخصصی اخترفیزیک منتشر شده است.

در این پژوهش مجموعه‌ای از تلسکوپ‌های رادیویی، که گستره‌ای از امواج را رصد می‌کنند به کار گرفته شدند.

اخترشناسان با استفاده از مجموعه تلسکوپ‌های رادیویی با بشقاب‌های بزرگی که در قالب "آرایه" قرار گرفته امواج رادیویی منتشرشده از اجرام آسمانی را مطالعه می‌کنند.
بی بی سی 

سیاه‌چاله ناحیه‌ای از فضا-زمان است که آثار گرانشی آن، چنان نیرومند است که هیچ چیز — حتی ذرات و تابش‌های الکترومغناطیسی مثل نور — نمی‌توانند از میدان گرانش آن بگریزد.[۱] نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین پیش‌بینی می‌کند که یک جرم به اندازه کافی فشرده شده، می‌تواند سبب تغییر شکل و خمیدگی فضا-زمان و تشکیل سیاهچاله شود. مرز این ناحیه از فضازمان که هیچ چیزی پس از عبور از آن نمی‌تواند به بیرون برگردد را افق رویداد می‌نامند. صفت «سیاه» در نام سیاه‌چاله برگرفته از این واقعیت است که همه نوری که از افق رویداد آن می‌گذرد را به دام می‌اندازد که از این دیدگاه سیاه چاله رفتاری شبیه به جسم سیاه در ترمودینامیک دارد.[۲][۳] از سوی دیگر نیز، نظریه میدانهای کوانتومی در فضازمان خمیده پیش‌بینی می‌کند که افق‌های رویداد نیز تابشی به نام تابش هاوکینگ گسیل می‌کنند که طیف آن همانند طیف جسم سیاهی است که دمای آن با جرمش نسبت وارونه دارد. میزان دما در مورد سیاهچاله‌های ستاره‌ای در حد چند میلیاردم کلوین است و از این رو ردیابی آن دشوار است.
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد