رضا خندان همسر این مدافع حقوق بشر و زندانی سیاسی به زمانه می‌گوید انجام این مراحل درمانی از اواخر شهریور ماه و در هنگام انتقال همسرش به بیمارستان طالقانی از طرف کمیسیون پزشکی توصیه شده اما او تاکنون موفق به انجام این مراحل نشده بودند.
خندان با اشاره به تحت درمان قرار گرفتن همسرش در روزهای بعد از اعزام به مرخصی می‌گوید:
«[نسرین ستوده] در حال حاضر در بیمارستان پارس بستری است و قرار است امروز (پنج شنبه، ۲۵ دی ماه) مرخص شده و بعد از آن برای درمان بیماری‌های دیگر به بیمارستان کسری مراجعه کند.»
به گفته خندان به دلیل طولانی شدن روند درمان، مقامات قضایی با تمدید مرخصی درمانی نسرین ستوده تا روز دوشنبه ۲۹ دی ماه موافقت کرده‌اند.
او می‌گوید اگر روند درمان بیش از تاریخ یاد شده طول بکشد و با تمدید دوباره مرخصی همسرش موافقت نکنند، او ناچار باید ادامه درمان خود را به تعویق بیندازد.
ستوده پیش از این در تاریخ ۱۷ آبان پس از پیگیری‌های خانواده و وکیل مدافعش، با موافقت دادیار ناظر بر زندان به مرخصی درمانی اعزام شد اما چهار روز پس از اعزام به مرخصی، تست کرونای او مثبت اعلام شد و همین امر باعث شد این زندانی سیاسی نتواند برای درمان بیماری‌های خود اقدام کند.
رضا خندان اما درباره وضعیت همسرش پس از ابتلا به کرونا می‌گوید با وجود اینکه او بهبود یافته اما عوارض ناشی از این بیماری نظیر از دست رفتن بخشی از حواس بویایی و چشایی‌اش همچنان پابرجاست.
ستوده که به دلیل چند دوره اعتصاب غذای طولانی و همچنین به خاطر شرایط نامناسب زندان به چند بیماری مبتلا شده، اکنون بدون رعایت اصل تفکیک جرایم در بند ویژه‌ای تحت عنوان «بند مشاوره دو»، در کنار زندانیان با جرایم عادی نگهداری می‌شود.
رضا خندان درباره شرایط همسرش در زندان می‌گوید:
«نسرین پس از مرخصی قبلی و بازگشت به زندان، در یک بند ویژه تحت عنوان بند مشاوره نگهداری می‌شود. در این بند مجموعا ۴۰ زندانی عادی و چهار زندانی سیاسی حضور دارند و وضعیت بهداشتی اندکی بهتر از بقیه بندهاست»
او می‌گوید که در سلول‌های این بند اتاقک‌هایی وجود دارد که زندانیان به دلیل کوچک بودن این اتاق‌ها، به آنها کابین می‌گویند. در این اتاقک‌ها در یک فضای حدود ۱۰ متر مربعی و بدون پنجره، ۱۲ تخت برای اسکان زندانیان قرار داده شده است.
به گفته خندان، نسرین ستوده پیش از اعزام به مرخصی همراه سه نفر دیگر در یکی از همین کابین‌ها به سر برده است.
از ندامتگاه شهر‌ری که معروف به زندان زنان قرچک ورامین است، به عنوان یکی از بدنام‌ترین زندان‌های ایران یاد می‌شود. از این زندان در حال حاضر برای نگهداری زندانیان زن با جرایم غیر‌سیاسی (عمدتا جرایم مربوط به مواد مخدر) استفاده می‌شود.
اواسط اردیبهشت ماه ۱۳۹۰ صدها تن از زندانیان سیاسی و عادی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج، بند زنان زندان اوین و چند زندان دیگر به سوله‌های «ندامتگاه شهر‌ری» که پیش از آن «مرغداری» بود، منتقل شدند.
به دلیل شرایط نامناسب حاکم بر این زندان، قوه قضاییه در سال‌های اخیر برای اعمال فشار بیشتر بر برخی از زندانیان سیاسی زن، آنها را به قرچک منتقل کرده است.
رضا خندان درباره وضعیت این زندان می‌گوید:
«فضاهایی که در زندان قرچک وجود دارد از اتاقک‌ها گرفته تا سالن ملاقات به قدری تنگ و کوچک است که اساسا زندانیان نمی‌توانند پروتکل‌های بهداشتی را برای در امان ماندن از کرونا رعایت کنند.»
او می‌گوید که وضعیت سالن ملاقات قرچک به گونه‌ای‌ست که خانواده‌ها هم نمی‌توانند فاصله را رعایت کنند و اجبارا باید نزدیک به هم بایستند:
«حتی در سالن ملاقات هم پنجره‌ای برای تهویه وجود ندارد. در این زندان همه فضاها چه از نظر ارتفاع و چه طول و عرض، تنگ و بدون تهویه است.»
به گفته رضا خندان، در حال حاضر دست‌کم ۱۶ زندانی سیاسی زن در چنین شرایطی در زندان قرچک ورامین به سر می‌برند.
رادیو زمانه
