به جهت تنویر افکار عمومی و در پاسخ به پرسش‌ها و برای رفع ابهامات و انتقاداتی که برخی از اعضاء و طرفداران جبهه ملی ایران در مورد علت و چگونگی جلسه سران جبهه ملی با رهبران نهضت آزادی مطرح می‌نمایند، به اطلاع می‌رسانیم.
جبهه ملی ایران در اوضاع بحرانی و پرمخاطرهٔ کنونی کشور، برای حراست و صیانت از کیان ملی این مرز و بوم، هماهنگی و همکاری بین سازمان‌ها و جمعیت‌های سیاسی و اتحادیه‌های صنفی و جوامع مدنی را امری ضروری و حرکتی شایسته می‌داند. و به همین جهت در تاریخ ۲۳ آبان ماه ۱۴۰۱ پیشنهاد تشکیل یک کنگرهٔ ملی موقت را از نمایندگان این جمعیت‌ها و اتحادیه‌ها مطرح نموده است.
در راستای این نظر قرار بود صبح روز یکشنبه ۱۱ دی‌ماه چهارتن از اعضای شورای مرکزی جبهه ملی ایران با چهار تن از اعضای ارشد نهضت آزادی ایران، نشست مشترکی داشته و پیرامون موقعیت خطیر کشور با هم گفتگو و تبادل نظر نمایند.
حکومت جمهوری اسلامی حتی این تجمع ۷-۸ نفری را در منزل یکی از اعضای جبهه ملی ایران برنتابید و پلیس امنیت خود را به محل تشکیل جلسه گسیل داشته و با اخطار و تهدید به برخورد و بازداشت از تشکیل این نشست ممانعت به عمل آورد.
این شواهد نشان داد که حکومت جمهوری اسلامی، چشم را بر واقعیات جامعه و اعتراضات گسترده ملت ایران بسته و راه هرگونه حرکت سیاسی مدنی و خشونت‌پرهیز را مسدود می‌نماید و با تمام بحران‌هایی که در کلیهٔ شئون این سرزمین، آفریده، همچنان بر طبل اقتدارگرایی و تمامیت‌خواهی می‌کوبد.
در جلسهٔ جلوگیری شده که متعاقب سه دیدار قبل از آن صورت می‌گرفت، قرار بود نسبت به تنظیم و تصویب یک بیانیه مربوط به شرایط کشور و خیزش انقلابی ملت ایران اتخاذ تصمیم شود، و قرار بود علاوه بر دو سازمان، بیانیه به جمعیت‌های سیاسی و مدنی دیگر نیز برای امضاء ارائه گردد. که به علت ممانعت پلیس امنیت، تنظیم متن بیانیه و توافق و تصویب آن مقدور نگردید.
پس از ممانعت از تشکیل آن جلسه، نهضت آزادی ایران طی یک نامهٔ سرگشاده به شورای عالی امنیت ملی، نسبت به عمل پلیس امنیت انتقاد نمود. جبهه ملی ایران در مورد آن رویداد و نامهٔ سرگشادهٔ نهضت آزادی به چند علت سکوت کرد و نظری اعلام نداشت. اول آن‌که شورای عالی امنیت ملی را که خود مسئول اختناق و وقوع خشونت‌های صورت گرفته در جامعه است مرجع ذی‌صلاحی برای نامه نوشتن نمی‌دانست. ثانیاً رونوشت کردن نامه به وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی را که خود عامل ممانعت از تشکیل جلسهٔ مشترک ما بوده عملی عبث می‌دانست. ثالثاً در نامهٔ سرگشادهٔ نهضت آزادی اشاراتی به مفاد بیانیه‌ای شده بود که هنوز مورد بررسی و تصویب قرار نگرفته بود.
جبهه ملی ایران همان طور که در پیشنهاد خود در ۲۳ آبان‌ماه ۱۴۰۱ مطرح نمود، معیت و همکاری سازمان‌های سیاسی وطن‌خواه و معتقد به آزادی و استقلال و جوامع مدنی مستقل و حق‌طلب کشور را راهی برای خروج جامعه از بن‌بست کنونی و حرکت به سوی تحقق حاکمیت ملی و نیل به مردم‌سالاری می‌داند.
روابط عمومی جبهه ملی ایران
تهران-چهاردهم بهمن‌ماه ۱۴۰۱
