«انوشه» نماد توانمندی زن ایرانی
هفت‌سال پیش، «انوشه انصاری»، اولین فضانورد ایران و اولین گردشگر فضایی زن جهان، سوار بر موشک روسی سایوز، به سفری 10روزه رفت؛ سفری که پیامدهای بسیاری برای ما داشت. در آن زمان انتقادهای بسیاری به این سفر شد، از انتقاد به اقامت یک زن مسلمان در کنار چند مرد بیگانه گرفته تا انتقاد از اختصاص مبلغ کلان 20میلیون‌دلار برای سفری که هیچ دستاوردی ندارد اما می‌شد با اختصاص این پول به فقرا، زندگی‌شان را تغییر داد. اما خود «انوشه» در پاسخ به این انتقاد که چرا از ثروتش برای حمایت از کودکان گرسنه استفاده نمی‌کند، گفت:
«من به کودکان گرسنه غذا نمی‌دهم، نه به این دلیل که گرسنگی آنها برایم مهم نیست بلکه به این دلیل که غذا دادن به صد، هزار یا حتی صد‌هزارنفر، مشکلی را حل نمی‌کند.
مشکلاتی مانند گرسنگی، در مسایلی مثل خشکسالی و استفاده از روش‌های غلط کشاورزی ریشه دارد و مشخص است که تحقیقات فضایی، چه تاثیر عظیمی برای تغییر در وضعیت کشاورزی و ازبین‌بردن آفت‌های محصولات کشاورزی دارد.»
اما گذشته از اینها، مهم‌ترین دستاورد سفر «انوشه» به فضا آن بود که او یک‌بار دیگر، نام و چهره بانوی ایرانی را در رسانه‌ها به‌عنوان فضانوردی شایسته تقدیر، برجسته کرد. سال‌هاست که برخی می‌خواهند نام ایران فقط در اخبار تلخ و ناخوشایند ذکر شود. دولت هم تلاش دارد این وضعیت را تغییر دهد و با صرف هزینه‌های بسیار از ابزارهای گوناگون مانند ورزش استفاده می‌کند اما به‌یکباره یک بانوی ایرانی، توانست جایگاه یک فرد ایرانی در خارج را از یک مهاجر نیازمند حمایت، به کارآفرینی برجسته تبدیل کند که رسانه‌ها برای مصاحبه با او باید از هفت‌خوان رستم بگذرند.
اما از اینها مهم‌تر، تاثیری بود که سفر انوشه به فضا که نمادی از خودباوری زنان و جوانان ایرانی بود، به‌نوبه خود بر افزایش این خودباوری گذاشت. برای مثال در برنامه «مارس‌وان»، ایرانیان بسیاری داوطلب سفر به مریخ شدند و در نهایت هم نام هفت‌نفر ایرانی نیز در فهرست نامزدهای نهایی به چشم می‌خورد.
