برای نجاست روبی!
روحانیان ومراجعِ ما نه اجازه دارند ونه می توانند ازخودِ خدا پیش افتند
و بندگان خدا را به بد وخوب وپاک ونجس تقسیم ببندند
من ازهمه ی مردمان ایران وجهان، وبویژه ازمسلمانان ایران وجهان، ومستقیماً ازشیعیان ایران وجهان دعوت می کنم با من در نجاست روبی ازساحت انسانیتی که درایرانِ اسلامی به حاشیه رفته وبرچهره اش غباری ازآسیب های بی خردی نشسته همراه شوند. این روزها گرفتاری ما ایرانیان دراین نیست که جماعتی تمامخواه برما حاکم اند وهیچ قاعده وقانونی را برنمی تابند. بل، گرفتاری واقعی مردمان ایران دربرداشت های نا صحیح ونا بخردانه ی جمعی ازمراجع تقلید ازاسلام، ورواج وگسترش آن بی خردی ها درتحکم های حکومتی است.
من دراین فراخوان، مستقیماً مراجعی را درپیشانیِ فرومایگی می نهم که با برداشت های نابخردانه ی خویش ازقرآن واسلام وسیره ی بزرگان دینی، مشرکان وکمونیست ها وبهاییان وخدانشناسان را “نجس” دانسته وبا همین فتوای سخیف و ناجوانمردانه، جمعی ازهموطنان ما را ازحقوق مسلم شهروندی شان محروم کرده اند.
به فراخوان من اینگونه پاسخ بدهید:
تک به تک یا بصورت جمعی، به خانه ی بهاییان وخدانشناسان بروید و با آنان دیده بوسی ومعاشرت کنید وبرای آنان هدایایی ازشرمساری و پوزشخواهی ببرید وازخوردنی های آنان بخورید وفردای آن روز گزارشی ازدیدارخود را چه مستقیم وچه به اشاره درفضای مجازی منتشرکنید. ما را چاره ای جزاین نیست که حساب وراه خود را با بی خردی های مراجعِ بی خردِ خود جدا کنیم. ونشان بدهیم که درفهم انسانی ودینی ما، همه ی انسانها پاک وخوب وشایسته اند وگرایش به یک اعتقاد، هرگزومطلقاً کسی را به عرصه ی ناپاکی ونجاست درنمی اندازد.
با من دراین فراخوان بزرگ همراه شوید تا نشان بدهیم: اگرقرارباشد مشرکان وخداناباوران – با اعتنا به برداشتی نادرست وکج فهمانه ازقرآن – نجس باشند، حتماً خداباوران ونمازشب خوانانی که با اعمال ورفتارپلشت خود ازتن معارف وقرآن وراه انبیاء پوست کنده اند وپوست می کنند، بمراتب نجس تر وناپاک ترند. دراین فراخوان، ما نمی خواهیم جمال مبارک هموطنان بهایی وکمونیست وخدانشناس خود را از اطلاق این واژه ومفهوم وفتوای نادرست پاکسازی کنیم، بل می خواهیم تکه های نجاست را ازچهره ی انسان وایمان واسلام وتشیع بروبیم ونشان بدهیم: روحانیان ومراجعِ ما نه اجازه دارند ونه می توانند ازخودِ خدا پیش افتند وبندگان خدا را به بد وخوب وپاک ونجس تقسیم ببندند وخوب ها را به بهره مندی دراندازند وبدها را ازحقوق حتمی شان بازدارند.
محمد نوری زاد
بیست وهشتم شهریورماه سال نود ودو – تهران
