اسماعیل گرامی مقدم*
درهمین دوازده سال گذشته بود که سه مرتبه پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت ارجاع داده شد و در هر سه مرحله روسیه و چین به قطعنامه‌های تحریمی رای مثبت دادند! شوربختانه درآن روزها دستورالعمل‌های پی در پی شورای‌عالی امنیت ملی به رسانه‌ها، درخصوص نپرداختن به موضوع پرونده هسته‌ای، هیچ‌گاه فرصت فراخی پیش نیامد تا به‌طورجدی عدم استفاده روسیه از حق وتو در ممانعت از تحریم‌ها برای افکارعمومی توضیح داده شود، یا به بیانی روشن‌تر زیر سبیلی دولت‌های نهم و دهم درآتش شعارهای تو خالی نظیر کاغذ پاره خواندن قطعنامه‌ها، که آن‌قدر قطعنامه صادر کنند که قطعنامه دان‌شان پاره شود؛ این مهم را رد کردند.
آری بی‌گمان روسیه اگر اراده می‌کرد، می‌توانست مانع از تحریم‌های بین‌المللی شود، هم‌چنان که درحمایت از بشار اسد تمام قد وارد شد و قطعنامه‌های سازمان ملل و شورای‌عالی امنیت ملی را وتو کرد! طی دوازده سال گذشته روسیه شعار به نفع ما داده اما عملش درهمراهی غرب و امریکا غیرقابل انکار است. پس از هر رای مثبت روسیه به تحریم‌ها سیاستمداران این کشور صرفا اقدام به دل‌جویی از دولت مردان ایران می‌کردند که تلاش ما درشورای امنیت از تحریم‌های سنگین‌تر جلوگیری کرد و بدین ترتیب با آب‌نبات چوبی درصدد فریب مسئولان پرونده هسته‌ای گذشته بوده اند. برکسی پوشیده نبوده و نیازمند تحلیلی عمیقی هم نیست، که دریافت ما این نباشد دراین میان روسیه هم در شعارش به نفع ایران و هم درعملش به حمایت ازغرب امتیازهای فراوانی را کسب نمود و از چنبره زدن بر منافع اقتصادی پرونده هسته‌ای ایران سودهای کلانی را به جیب زد. (توصیف این منافع اقتصادی را در سال ۸۷ طی مقاله‌ای در روزنامه اعتماد ملی نگاشته‌ام) این رفتار روسیه به‌سان ضرب‌المثل ایرانی‌است؛ که هم از توربه و هم از آخور خورده است.
راهبرد روسیه درهمین سیاست تحویل یا عدم تحویل موشک‌های اس ۳۰۰ با جدیت تمام پیگیری و تداوم دارد و نگرانی نگارنده از این است که با طولانی شدن عدم تحویل این سامانه موشکی دچار خسران و زیان‌های تجربه شده درساخت و تحویل نیروگاه هسته‌ای بوشهر شویم، طولانی شدن هر پروژه صنعتی و یا نظامی از توجیه اقتصادی آن می‌کاهد و گاهی هم کاربرد آن را در اثر مستهلک شدن تجهیزات، با بازدهی پایین مواجه می سازد. و مدت زمان اوراق شدن تجهیزات و منسوخ شدن تکنولوژی را در برخواهد داشت.
روسیه‌ای که امروز شیر بی یال و دمی است و از پشم و کول افتاده و درمقابل تحریم‌های غرب مستاصل گشته ارزش پول ملی آن ۶۰% کاهش یافته، اما درسر بزنگاه این همه سیاست استعماری علیه جمهوری اسلامی به کارگرفته، این پرسش مطرح می‌شود که اگر قدرت اقتصادی امریکا و قدرت همراهی حداکثری جامعه بین‌المللی را پشت سر خود داشت! باوصیت پطر کبیر** و آرزوی رسیدن به آب‌های گرم چه سیاستی را درقبال ایران پیش می‌گرفت؟ روسیه‌ای که کارنامه دویست سال گذشته آن نسبت به همسایه جنوبی با اشغالگری، دشمنی، خصومت و حیله گری همراه بوده است، همین آرزوهای روسیه درهنگامی که بر بام قدرت جهان تکیه زده بود، نیمی از ایران را طی قراردادهای ترکمن‌چای و گلستان جدا و به کشور خود ملحق کرد! در دو جنگ جهانی اول و دوم این روسیه بود که از شمال، کشور ایران را به اشغال در آورد.
خیانت روس‌ها درانقلاب مشروطه و خیانت حزب توده درکودتای ۲۸ مرداد… . اگر لیست بلند بالای خصومت ورزی این کشور با خصومت ورزی امریکا روی میز قرار گیرد، قضاوت منصفان آن است که درحذف شعار مرگ بر روسیه شتاب‌زده عمل شده است، آمریکایی‌ها و برخی از غربی‌ها اگر با کشور ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی سر ناسازگاری داشتند که داشتند، رودررو بوده و دشمنی آن‌ها به‌طور آشکار وعلنی شکل گرفته، به نظرمی رسد، این شیوه دشمنی امریکا خطرش کمتر از دشمنی پنهانی روسیه که از ذهن چرکین و دل سیاه روسیه از ایران برخواسته است، باشد.
عدم استفاده روسیه از حق وتو به نفع ایران وعقب نشینی در تحویل سامانه موشکی اس ۳۰۰ دو منشا اصلی دارد:
الف- روسیه از تبدیل شدن ایران به یک قدرت هسته‌ای درهمسایگی‌اش نگران و وحشت زده است.
روسیه هم از توبره می‌خورد هم از…!
این روزها در کوران کشمکش‌های منطقه ای در یمن و در آستانه مذاکرات نهایی پرونده هسته ای، اعلام تحویل موشک‌های اس ۳۰۰ به ایران توسط رئیس جمهور روسیه، غرب و ایران را بهت زده کرد و کفه ترازوی قدرت نظامی را در منطقه به سود ایران سنگین‌تر کرد. در مدت زمان بسیار کوتاه کمتر از ۱۰ روز پس از اظهارنظر وزیر دفاع ایران که تا آخر سال میلادی موشک‌های اس ۳۰۰ تحویل ایران خواهد شد، وزیر امور خارجه روسیه در یک گردش ۳۶۰ درجه ای با یک عقب نشینی شرم آور تلویحا از تحویل این سامانه موشکی سرباز زد.
قابل یادآوری است که روسیه درطول یک‌سال گذشته که بر سر اوکراین و تصرف کریمه با غرب سرناسازگاری داشت، همواره از حمایت سیاسی جناح اصولگرای تندروی حاکمیت ایران بارها مورد حمایت و تشویق قرار گرفت و از گذشته سیاه روسیه چشم پوشی شد! این جناح حاکمیتی هرگز به توصیه‌های خیرخواهانه اصلاح‌طلبان و سیاستمداران مستقل وقعی ننهاد و فارغ از محاسبه هزینه فایده برمبنای منافع ملی به این حمایت‌ها از منظر هم‌پیمانی با روسیه ادامه داده است. خوب است اینک که فضای مناسبی را از سر دودوزه بازی خود روس‌ها به‌وجود آورده اند، کارنامه اجمالی دوازده سال اخیرآن‌ها مورد ارزیابی و بازخوانی مجدد قرارگیرد، که درخوی استعمارگرایانه این همسایه شمالی پر رمز و راز تاریخ ایران نسبت به دویست سال گذشته تفاوتی رقم خورده است یا خیر؟
درهمین دوازده سال گذشته بود که سه مرتبه پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت ارجاع داده شد و در هر سه مرحله روسیه و چین به قطعنامه‌های تحریمی رای مثبت دادند! شوربختانه درآن روزها دستورالعمل‌های پی در پی شورای‌عالی امنیت ملی به رسانه‌ها، درخصوص نپرداختن به موضوع پرونده هسته‌ای، هیچ‌گاه فرصت فراخی پیش نیامد تا به‌طورجدی عدم استفاده روسیه از حق وتو در ممانعت از تحریم‌ها برای افکارعمومی توضیح داده شود، یا به بیانی روشن‌تر زیر سبیلی دولت‌های نهم و دهم درآتش شعارهای تو خالی نظیر کاغذ پاره خواندن قطعنامه‌ها، که آن‌قدر قطعنامه صادر کنند که قطعنامه دان‌شان پاره شود؛ این مهم را رد کردند.
آری بی‌گمان روسیه اگر اراده می‌کرد، می‌توانست مانع از تحریم‌های بین‌المللی شود، هم‌چنان که درحمایت از بشار اسد تمام قد وارد شد و قطعنامه‌های سازمان ملل و شورای‌عالی امنیت ملی را وتو کرد! طی دوازده سال گذشته روسیه شعار به نفع ما داده اما عملش درهمراهی غرب و امریکا غیرقابل انکار است. پس از هر رای مثبت روسیه به تحریم‌ها سیاستمداران این کشور صرفا اقدام به دل‌جویی از دولت مردان ایران می‌کردند که تلاش ما درشورای امنیت از تحریم‌های سنگین‌تر جلوگیری کرد و بدین ترتیب با آب‌نبات چوبی درصدد فریب مسئولان پرونده هسته‌ای گذشته بوده اند. برکسی پوشیده نبوده و نیازمند تحلیلی عمیقی هم نیست، که دریافت ما این نباشد دراین میان روسیه هم در شعارش به نفع ایران و هم درعملش به حمایت ازغرب امتیازهای فراوانی را کسب نمود و از چنبره زدن بر منافع اقتصادی پرونده هسته‌ای ایران سودهای کلانی را به جیب زد. (توصیف این منافع اقتصادی را در سال ۸۷ طی مقاله‌ای در روزنامه اعتماد ملی نگاشته‌ام) این رفتار روسیه به‌سان ضرب‌المثل ایرانی‌است؛ که هم از توربه و هم از آخور خورده است.
راهبرد روسیه درهمین سیاست تحویل یا عدم تحویل موشک‌های اس ۳۰۰ با جدیت تمام پیگیری و تداوم دارد و نگرانی نگارنده از این است که با طولانی شدن عدم تحویل این سامانه موشکی دچار خسران و زیان‌های تجربه شده درساخت و تحویل نیروگاه هسته‌ای بوشهر شویم، طولانی شدن هر پروژه صنعتی و یا نظامی از توجیه اقتصادی آن می‌کاهد و گاهی هم کاربرد آن را در اثر مستهلک شدن تجهیزات، با بازدهی پایین مواجه می سازد. و مدت زمان اوراق شدن تجهیزات و منسوخ شدن تکنولوژی را در برخواهد داشت.
روسیه‌ای که امروز شیر بی یال و دمی است و از پشم و کول افتاده و درمقابل تحریم‌های غرب مستاصل گشته ارزش پول ملی آن ۶۰% کاهش یافته، اما درسر بزنگاه این همه سیاست استعماری علیه جمهوری اسلامی به کارگرفته، این پرسش مطرح می‌شود که اگر قدرت اقتصادی امریکا و قدرت همراهی حداکثری جامعه بین‌المللی را پشت سر خود داشت! باوصیت پطر کبیر** و آرزوی رسیدن به آب‌های گرم چه سیاستی را درقبال ایران پیش می‌گرفت؟ روسیه‌ای که کارنامه دویست سال گذشته آن نسبت به همسایه جنوبی با اشغالگری، دشمنی، خصومت و حیله گری همراه بوده است، همین آرزوهای روسیه درهنگامی که بر بام قدرت جهان تکیه زده بود، نیمی از ایران را طی قراردادهای ترکمن‌چای و گلستان جدا و به کشور خود ملحق کرد! در دو جنگ جهانی اول و دوم این روسیه بود که از شمال، کشور ایران را به اشغال در آورد.
خیانت روس‌ها درانقلاب مشروطه و خیانت حزب توده درکودتای ۲۸ مرداد… . اگر لیست بلند بالای خصومت ورزی این کشور با خصومت ورزی امریکا روی میز قرار گیرد، قضاوت منصفان آن است که درحذف شعار مرگ بر روسیه شتاب‌زده عمل شده است، آمریکایی‌ها و برخی از غربی‌ها اگر با کشور ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی سر ناسازگاری داشتند که داشتند، رودررو بوده و دشمنی آن‌ها به‌طور آشکار وعلنی شکل گرفته، به نظرمی رسد، این شیوه دشمنی امریکا خطرش کمتر از دشمنی پنهانی روسیه که از ذهن چرکین و دل سیاه روسیه از ایران برخواسته است، باشد.
عدم استفاده روسیه از حق وتو به نفع ایران وعقب نشینی در تحویل سامانه موشکی اس ۳۰۰ دو منشا اصلی دارد:
الف- روسیه از تبدیل شدن ایران به یک قدرت هسته‌ای درهمسایگی‌اش نگران و وحشت زده است.
ب- منافع اقتصادی بازی با کارت ایران ارزش فراوانی دارد.
شاید اگر ادعا کنیم نگرانی روسیه کمتر از اسرائیل درهسته‌ای شدن ایران نباشد، به بی‌راه نرفته باشیم. هرگاه روسیه احساس کرده با حمایت از ایران موقعیت کشور ما از برتری برخوردار می شود پا پس می‌کشد! درهمین دادن رای ممتنع به قطعنامه شورای امنیت درخصوص خلع سلاح حوثی‌ها دریمن و بازگشت رئیس جمهور سابق عملا روسیه به ائتلاف عربستان وغرب پیوست و درجامعه بین المللی به اصطلاح و به زعم خود نقش مثبت ایفا کرد.
شایسته است سیاستمداران جمهوری اسلامی ضمن حفظ برقراری روابط با این همسایه شمالی هوشمندانه و از سرحفظ عزت، حکمت و مصلحت رفتارهای، سیاستمداران حاکم برکرملین را رصد کرده و از تصور هم‌پیمانی با این کشور در منطقه و مجامع بین المللی پرهیز شود.
شاید اگر ادعا کنیم نگرانی روسیه کمتر از اسرائیل درهسته‌ای شدن ایران نباشد، به بی‌راه نرفته باشیم. هرگاه روسیه احساس کرده با حمایت از ایران موقعیت کشور ما از برتری برخوردار می شود پا پس می‌کشد! درهمین دادن رای ممتنع به قطعنامه شورای امنیت درخصوص خلع سلاح حوثی‌ها دریمن و بازگشت رئیس جمهور سابق عملا روسیه به ائتلاف عربستان وغرب پیوست و درجامعه بین المللی به اصطلاح و به زعم خود نقش مثبت ایفا کرد.
شایسته است سیاستمداران جمهوری اسلامی ضمن حفظ برقراری روابط با این همسایه شمالی هوشمندانه و از سرحفظ عزت، حکمت و مصلحت رفتارهای، سیاستمداران حاکم برکرملین را رصد کرده و از تصور هم‌پیمانی با این کشور در منطقه و مجامع بین المللی پرهیز شود.
—
**وصیت‌نامه پطرکبیر امپراطور روس، در روزنامه کلکته مورخه ۳ نوامبر سنه ۱۸۷۰ مطابق هشتم شهر شعبان سنه ۱۲۸۷ وصیت‌نامه امپراطور روس پطرکبیر که در سال هنگام وفات خود نوشته: کار آن‌چه سایر ممالک است همه را به‌قلمرو خود داخل نمایید. مشهور است که پطرکبیر به‌هنگام مرگ جانشینان خود وصیتی درباره دو اصل زیر کرد ۱- آن‌چه روسیه برای پیروزی خود باید انجام دهد.
۲- آن ممالکی را که روسیه باید فتح نماید تا به‌دریای گرم دسترسی پیدا کند.
—
*سخن‌گوی حزب اعتماد ملی
منبع: سحام نیوز
منبع: سحام نیوز
