در دوران قدیم به منظور تامین آب دام ها و حتی انسان به درایت عالم بزرگوار سید حسن ولی چاله ای عمیق در دامنه کوه دماوند حفرشد تا با پرشدن برفهای دامنه های قله، مشکل کم آبی تابستان که گریبانگیر مردم منطقه می شد را برطرف کند.
این مراسم همه ساله و قبل از ذوب شدن آخرین برف های زمستانی با شکوه خاصی و با حضور چند هزار نفری مردم منطقه برگزار می شود و دوستدارانی از سراسر کشور برای تماشای این مراسم به روستای اسک می آیند.
تاریخ اجرای این مراسم از قبل توسط بزرگان محل به عموم اطلاع داده می شود تا در این روز تمام مردان روستای اسک در مراسم ورف چال حضور داشته باشند.
در روز مراسم مردان اسک صبح زود با در دست داشتن ناهار، میوه و چای از روستا بیرون می آیند و امور و زمام روستا را موقتاً به زن های روستا میدهند تا مراسم زن سالاری را با برنامه هایی همچون عروس و داماد و شاه و وزیر است را برگزار کنند.
زنان روستا برای تحقق بخشیدن به هدف خویش از میان خود زنی (حاآمی) را بر می گزینند تا وی به نظام حکومتی که به طور موقت در روستا ایجاد شده سروسامان بدهد، حکومت زنان را در قدیم مادر شاهی هم می گفتند.
در این روز ورود هر مردی به داخل روستا جلوگیری می شود در صورتی که مردی به تذکرات و اخطارهای زنان توجهی نکند و داخل روستا شود به شدت با چوب دستی زنان روستا تنبیه می شود.
مردان روستا پس از رسیدن به محل ورف چال با رفتن به سمت مناطق پوشیده از برف و آوردن قطعه های بزرگی از برف و ریختن در چاهی مورد نظر که عمق و ارتفاعی زیاد هم دارد بخشی از مراسم خود را برگزار کرده باشند.
پس از پرشدن چاه از برف و پوشاندن در چاه، در پذیرایی گروهی در اطراف چاه با غذایی با خود آورده بودند، شرکت می کنند، نماز جماعت می خوانند و پس از یک روز شاد و خاطره انگیز به روستا برمی گردند.
پس از پرشدن چاه از برف و پوشاندن در چاه، در پذیرایی گروهی در اطراف چاه با غذایی با خود آورده بودند، شرکت می کنند، نماز جماعت می خوانند و پس از یک روز شاد و خاطره انگیز به روستا برمی گردند.
