چه كسي جنگ مي‌خواهد
«سارا فلاندرز» نامي آشنا در محافل صلح‌طلب آمريكاست. وي از فعالان با سابقه تشكيلات كارگري اين كشور و از جمله چهره‌هاي مطرح در جنبش اشغال وال‌استريت است.
تاليفات متعددي درباره خوي جنگ‌طلبانه و فاصله طبقاتي در آمريكا دارد. اما اين روزها او به دليلي ديگر مورد توجه رسانه‌ها و مردم آمريكا قرار گرفته:
با كمك همفكرانش كمپيني در مخالفت با حمله نظامي آمريكا عليه ايران و اعمال تحريم‌هاي اقتصادي به‌راه انداخته است.
مواضع اين فعال ضدجنگ را از زبان خودش بشنويد.
چه انگيزه‌اي باعث شد، بخواهيد اين كمپين را به راه بيندازيد؟
به نظر ما جنگ احتمالي جدید مي‌تواند خطرناك و جدي باشد. در ضمن ما در اين كمپين مي‌خواهيم بگوييم كه تحريم‌ها هم مثل جنگ‌هاي متعارف مخرب عمل مي‌كنند. بسياري از آمريكايي‌ها تاثير تحريم‌ها را به‌درستي نفهميده‌اند و آن را عملي كاملا بي‌ضرر مي‌دانند. سياستمداران يا حتي مردم صلح‌طلب آمريكا به غلط مي‌گويند اين جنگ نيست فقط تحريم است؛ يعني يك اقدام صلح‌آميز براي پيشبرد سياست‌هاي آمريكا. ولي ما مي‌خواهيم بگوييم تحريم هم مي‌تواند نوعي جنگ واقعي باشد عليه بي‌دفاع‌ترين بخش مردم يك كشور. همچنين در كمپيني كه به راه‌انداخته‌ايم، مي‌خواهيم بگوييم آمريكا از قدرت اقتصادي، مالي و بانكي خودش استفاده مي‌كند تا كشورهايي را كه تحريم در مورد آنان اعمال مي‌شود، نابود كند. تحريم اقدامي است كه هرگز با موفقيت همراه نبوده. نمونه كوبا را ببينيد. كوبا از هنگام انقلاب خود از سوي آمريكا تحريم شده و آمريكا از همه كشورهاي آمريكاي لاتين خواسته كه با اين تحريم‌ها همراه شوند. اين تحريم‌ها اكنون 45سال است كه ادامه دارد اما بسياري از كشورهاي آمريكاي لاتين مانند ونزوئلا با فشارها عليه كوبا همراه نشدند. در مورد ايران موضوع كمي فرق مي‌كند. مي‌توان گفت تحريم عليه ايران گسترده‌ترين نوع آن است. آمريكا براي اولين‌بار تلاش مي‌كند تا همه جهان را با خود همراه كند.
اگر واقعا تحريم‌ها كمكي به سقوط دولت‌هاي مخالف آمريكا نمي‌كنند، به نظر شما چرا دولت آمريكا با جديت به دنبال اين كار است؟
بعضي وقت‌ها اين كار با هدف كاهش فشارهاي داخلي صورت مي‌گيرد. جناح‌‌هاي تندرو در سياست آمريكا گاه كار را به جايي مي‌رسانند كه دولت چاره‌اي ندارد جز آنكه با اين اقدامات همراه شود و گاهي وقت‌ها هم در واقع تحريم‌ها به نوعي مرحله پيش از جنگ هستند و آن‌وقت همه از جمله رسانه‌ها در آمريكا درباره خطر كشور تحريم‌شده مي‌گويند و نوعي آمادگي براي اقدامات جدي‌تر در افكار عمومي ايجاد مي‌شود.
آمريكا در جنگ احتمالي عليه ايران، دنبال چه منافعي است؟
در واقع دولت آمريكا در دست گروه كوچك بسيار قدرتمند است. ائتلافي قوي از صاحبان صنايع نظامي، نفتي و بانكداران، حرف اول را در اقتصاد آمريكا مي‌زنند. اين همان چيزي است كه مردم در جنبش اشغال وال‌استريت مي‌گفتند: «يك‌درصد بر 99درصد سلطه دارد.» ائتلاف صاحبان صنايع نظامي، بانكداران و نفتي‌ها در صورت وقوع جنگ، پول زيادي به جيب مي‌زنند. حضور نظامي آمريكا در عراق هم براي مردم عراق و هم براي مردم آمريكا و سربازان آمريكايي يك فاجعه واقعي بود. آمريكا تمام صنايع زيربنايي و زيرساخت‌هاي عراق حتي كارخانجات توليد لبنيات را بمباران كرد. جمع كثيري شركت‌هاي آمريكايي اما از اين حضور سود بردند. همين مساله درباره افغانستان هم صدق مي‌كند. جنگ افغانستان به اعتقاد ما براي مردم آن كشور مصيبت به دنبال داشت در عين اينكه آمريكا هم پيروز اين جنگ نبود. تنها شركت‌ها و موسسات قدرتمند اقتصادي سود هنگفتي بردند.
چندي قبل گزارشي را مي‌خواندم كه در زمان دولت بوش هر دلاري كه آمريكا ادعا مي‌كرد در افغانستان خرج كرده به نوعي از سهام شركت‌هايي بوده كه دونالد رامسفلد (وزير دفاع در دولت بوش) در آنها سهام داشته است.
بله، بسياري از مسوولان دولت بوش مانند رامسفلد و ديك چني (معاون رييس‌جمهور در زمان بوش) سهامدار شركت‌هايي بوده‌اند كه از اين جنگ پول زيادي درآورده.
فكر نمي‌كنيد براي راه‌انداختن چنين جنگي اين دليل كافي نباشد؟
البته اين تنها دليل جنگ نبود. آمريكا مي‌خواهد نشان دهد كه هيچ‌كس توان ايستادن در برابر قدرت اين كشور را ندارد. پس از پايان جنگ سرد و فروپاشي اتحاد شوروي، عصر نويني براي آمريكا شروع شد. آمريكا فكر كرد كه مي‌تواند روابطي را از نو احيا كند كه در گذشته باعث برتري مطلق يك ابرقدرت در جهان مي‌شده و خود در راس هرم قدرت جهاني قرار گيرد.
فكر مي‌كنيد چقدر در مخالفت با سياست‌هاي خارجي جنگ‌طلبانه آمريكا به اهداف خود خواهيد رسيد؟
آنچه دولت آمريكا مي‌خواهد انجام دهد، امكان ندارد. فكر مي‌كنم نظام سرمايه‌داري آمريكا سخت گرفتار بحران است و هيچ راه برون‌رفتي ندارد. وضعيت آمريكا در حال بدتر شدن است و به طور قطع جنگ و كشتن مردم بي‌دفاع چاره مشكلات پيچيده آمريكا نخواهد بود.
مرجان يشايائي، شرق
