مادر بهکیش، مادری از تبار خاوران
مادر بهکیش، صبح روز ١٣ دی ١٣٩۴ در منزل مسکونی اش در تهران از میان ما رفت.
جنایتکاران جمهوری اسلامی پنج فرزند و داماد مادر بهکیش را در دهه ۱۳۶۰ به قتل رساندند؛ زهرا بهکیش، محمدرضا بهکیش، محمود بهکیش، محسن بهکیش، علی بهکیش و سیامک اسدیان از جمله فرزندان و داماد مادر بهکیش بودند که در دهه ی ۶٠ جان باختند.
مادر بهکیش بیشتر عمرش را در جلوی درب زندان ها و در گورستان ها درپی یافتن عزیزانش گذراند.
او مادری از تبار مادران مبارزان و از اعضای خانواده های جانباختگان دهه ی ١٣۶٠ بود که با مقاومت و پایداری شان، چه آنگاه که فرزندانشان در زندان های ارتجاع حاکم، تحت شکنجه و آزار بودند و چه آنگاه که جمهوری اسلامی آنان را به خاک و خون کشید و پنهان از چشم خانواده ها در گورهای دسته جمعی در خاوران، دفن کرد، همواره درختان عدالت خواهی را در تمام این سال ها آبیاری کردند.
مادر بهکیش و دیگر مادران با مبارزه و مقاومت و پایداریشان، خاوران را به ستون دادخواهی مبارزانی تبدیل کردند که در دهه ی ١٣۶٠ در گورهای بی نام و نشان در سرتاسر ایران دفن شدند.
مرگ مادر بهکیش، جامعه ی عدالت خواه ایران را در سوگ نشاند. یاد و خاطره ی مادر بهکیش و مبارزات عدالت خواهانه او هزگز از یادها نخواهد رفت. مادر بهکیش برای روز دادخواهی و رسیدگی به جنایات جمهوری اسلامی لحظه شماری می کرد و قلب اش سرشار از عشق و امید به آینده بود تا روزهای خوب را نیز به چشم خود به بیند و جنایت کاران محاکمه و مجازات شوند. اما دریغ و درد که آن روز را ندید و از میان ما رفت.
ایران تریبونال
١٣ دی ١٣٩۴
