خانم زهره تنکابنی، زندانی سابق سیاسی
براساس گزارش‌های رسیده به رادیو فردا، مأموران فرودگاه در تهران، روز جمعه از خروج خانم زهره تنکابنی، زندانی سابق سیاسی، جلوگیری کردند.
براساس این گزارش‌ها، خانم تنکابنی قصد داشت روز جمعه عازم برلین پایتخت آلمان شود، اما به‌رغم صدور کارت پرواز، مأموران دادستانی انقلاب مستقر در فرودگاه به وی اعلام کردند که ممنوع الخروج بوده، و اجازه پرواز ندارند.
زهره تنکابنیکه نزدیک به ۷۰سال دارد و از فعالان سیاسی چپگرا و عضو مادران صلح است، قبل و بعد از انقلاب اسلامی مجموعا ۱۲ سال زندانی بود و در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ نیز برای مدتی کوتاه بازداشت شد.
او در کتابی با نام« ریشه درخاک» شرح خاطرات دوران زندان خود را نگاشته است.
پیام خانم زهره تنکابنی از مادران صلح به مناسبت روز جهانی صلح
باز هم روز جهانی صلح
مادر صلح: زهره تنکابنی
بیست و هشت شهریور روز جهانی فریاد برای صلح فرارسید. امسال توسط برنده گان جایزه صلح نوبل بر طبل جنگ کوفتند اما مردم آگاه و خسته از جنگ در سراسر جهان بر جلوگیری از جنگ پای فشردند و بدین ترتیب فعلاً مانع از آن شدند. جای امیدواری است که بالاخره روزی فرا رسد که جنگ طلبان کاملاً از دست یازیدن به کشتار و نابودی بشریت و دستاورد های آن عقب بنشینند و اجازه دهند تا مردم خود سرنوشت خود را تعیین کنند. اما حرص و آز سرمایه مالی را پایانی نیست، لذا چشم هوشیار انسانها باید همیشه باز باشد و خستگی ناپذیر از برقراری صلح در تمامی کره خاکی ما دفاع کنند.
سال گذشته در چنین روزهائی نوشتم که استبداد و سرمایه مالی دو لبه یک تیغند که جنگ ها را بوجود میاورند. استبداد با ایستادگی لجوجانه در برابر اعطای حقوق مردم خویش به سرکوب بی امان تظاهرات صلح امیز مردم برای حفظ قدرت منحوس خود میپردازد و سردمداران جنگ طلب سرمایه به این بهانه بر طبل جنگ میکوبند. پدیده نوظهور در زمان کنونی ایجاد گروه های خلق الساعه خونخوار به بهانه کمک به مردمیست که توسط خود انان نابود میشوند و این بار انسان ها در میان دو لبه دیگر تیغ بناچار از مرز و بوم خویش کنده شده و به ناچار به آوارگی تن میدهند. سال گذشته گفتم که امثال آقای بشار اسد بزرگترین اشتباهش این است که مردمی را که به حقوق شان واقف شده و آن را به طور مسالمت آمیز از حاکمان طلب میکنند را نمیتوان برای همیشه سرکوب کرد. مردم بیشمارند و دار ودسته حاکمان اگرچه مسلح ولی کم شمارند. بعلاوه در روزگاری که وسایل ارتباط جمعی بشدت گسترده است و جنگ طلبان چون گرگی در انتظار طعمه، هر حاکمی باید بداند که نمیتوان ادم کشت و براحتی از عواقب ان گریخت. خوشبختانه مردم ایران فهیم تر از ان هستند که تن به پرداخت هزینه های ویران کننده دهند. بلکه با حفظ باور خویش به کسب حقوق حقه خود بموقع دست به عمل دموکراتیک همچون استفاده از انتخابات برای رسیدن به آنچه در خیابان نشان دادند می زنند، مدنی ترین و عاقلانه ترین راه را در پیش می گیرند و به مسئولین نشان می دهند که عقب نشینی موقت شان به معنی دست شستن از خواسته های شان نیست.
کشتار انسان ها در هر کجا و بهر شیوه همیشه بوسیله مردم سراسر جهان محکوم است چه با بمب های شیمیائی، چه باترور، و چه با سلاح سرد یا گرم. کشتار انسانها در هر کجا چه در افغانستان، چه در پاکستان، چه در شهرهای عراق، چه در پایگاه اشرف، چه در سومالی، چه در نیجریه چه در تونس، چه در لیبی، و بالاخره در هر کجای این کره خاکی نفرت انگیز و محکوم است.
مادر صلح - زهره تنکابنی - ۲۸ شهریور۱۳۹۲
