"شب را نهایتی ست، صبح خواهد شد"

مسعود عطائی 

عمر شب هم بی نهایت نیست،حتّا در شبِ یلدای تو

شعله ی خورشید می تابد، وزان روشن شود فردای تو

گر چه ویران کرد باغت را خزان با خشم بیداد زمان

نوبهارِ تازه  می آید دوباره،می شود شاد و جوان گُلهای تو

خانه ات در چنگِ کرکس های زشت و لاشخواران پلید

غافل از اینکه شود پیروز روزی جلوه ی زیبای تو

     سالها شب را سحر کردی به غربت،بی کس و بی همزبان

        صبر کن چندی دگر پایان بیابد لحظه ی تنهای تو                          

   صد ترانه بر لبت آید دوباره،بشکنی مُهرِ سکوت

عالمی مبهوت از فریاد آزادی و از غوغای تو

                                     مسعود عطائی    ۱۰ ژانویه ۲۰۱۶