علیزاده: هنرمندان باید وزارت ارشاد را ارشاد کنند
حسین علیزاده
آیین نکوداشت چهار هنرمند تأثیرگذار سینمای ایران فرصتی فراهم کرد تا هریک از این هنرمندان به صراحت دیدگاه‌های خود را درباره وضعیت موجود سینما ابراز کنند. شامگاه نوزدهم شهریور، ایوان شمس میزبانِ میهمانان نوزدهمین جشن سینمای ایران بود تا متولیان جشن از خدمات آقایان سیروس ابراهیم‌زاده، محمدحسن خوشنویس، کیانوش عیاری و حسین علیزاده به سینما تقدیر و تندیس‌های افتخار خانه سینما به یاد سیف‌الله داد را به آنها اهدا کنند.
استقبال از این مراسم به‌حدی بود که صندلی خالی برای برخی از خبرنگاران وجود نداشت و آنها ناچار شدند در سالن انتظار بکشند، هرچند اواسط مراسم، کامران ملکی، مجری مراسم، عذرخواهی مدیرعامل خانه سینما را به اطلاع جمع رساند. اولین بخش به سیروس ابراهیم‌زاده اختصاص داشت. سیروس ابراهیم‌زاده که از هنرمندان مطرح عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون است، در ابتدا عنوان کرد:
«تواضع نمی‌کنم که بگویم شامل این الطاف شما نیستم، چون می‌گویند پشت تواضع، تفرعن وحشتناکی وجود دارد. درعین‌حال واژه‌ای برای خوشحالی خود پیدا نمی‌کنم. قطعا این تجلیل برای من این حسن را دارد که دوران سپری‌شده خود را مرور کنم.
بعد از آن از محمدحسن خوشنویس، مدیر پیشین فیلم‌خانه ملی ایران و رئیس دفتر پژوهش‌های فرهنگی، تقدیر شد که پیش از آن مهندس بهشتی، فخرالدین انوار، معتمدآریا و بهرام دهقان روی صحنه آمدند و درباره فعالیت‌های فرهنگی این مدیر سخن گفتند.
خوشنویس هم بعد از دریافت تندیس عنوان کرد: «امروز در جهان فرهنگ و هنر، تصویربنیان هستند. دیگر نمی‌توان کاری کرد و تصویر از آن نداشت. کسانی که در حوزه فرهنگ و هنر کار می‌کنند باید تاریخ، سیاست و... را بشناسد و اصلا هم هیچ امیدی به هیچ دولتی نداشته باشد. من اگر اینجا هستم به این دلیل است که نهاد صنفی معتبری از من تجلیل کرده است».
علیزاده پس از دریافت تندیس خود بیان کرد: «خوب است که وقتی این‌همه دوستان لطف دارند، به واقعیتی اشاره کنم که من سختی نکشیده‌ام و همیشه مثل یک عاشق دنبال گمشده‌ای بودم که هیچ مقامی نتوانست جلوی من را بگیرد. چون من همیشه امید داشته‌ام و هر وقت احساس می‌کردم جوانمردی‌ام کم شده بلافاصله فیلمی پیشنهاد می‌شد که در آن جوانمردی وجود داشت و من دوباره عاشق می‌شدم». او با اشاره به صحبت‌های محمدحسن خوشنویس با بیانی صریح‌تر عنوان کرد: «به‌هیچ‌وجه از مسئولان انتظار نداشته باشید چون کسانی که مسئول هنرهایی مانند موسیقی شده‌اند، کسانی بودند که از کودکی از موسیقی منع می‌شدند. هرچند بعدها تحصیل کرده‌اند. اما آثار این نگاه در نحوه مدیریتشان همچنان وجود دارد. به‌همین‌دلیل به نظرم این وزارت ارشاد نیست که باید هنرمندان را ارشاد کند. بلکه هنرمندان باید وزارت ارشاد را ارشاد كنند. سینمای ایران در جهان در شرایطی درخشید که رویه اصلی در داخل حمایت از سینمای تجاری بود. به‌همین‌دلیل خوشبختانه با سینماگرانی کار کرده‌ام که با موسیقی من آشنایی داشتند و سینماگران فهیمی بوده‌اند و خوشحالم که در کنار سینما بودم. منتها درخواستم از سینماگران این است که همان‌طور كه ما موسیقی‌دان‌ها شناخت از تصاویر و سینما داریم، آنها هم شناخت بیشتری از موسیقی پیدا کنند».
