ایران
شعر : ملک الشعرای بهار ، آهنگساز: درویش خان
اين قطعه پس از پايان جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۹ ميلادی ( ۱۲۹۷ هجری) ساخته و در مجلس شورای ملی خوانده شده است، وتوسط گروه نهفت به سرپرستی جهانشاه صارمی بازسازی و با صدای آواز خوان جوان موسیقی ایران، امیر اثنی عشری (که توسط محمدرضا لطفی به جامعه موسیقی ما معرفی شد) و هم آوازی مینا رحمان زاده بازخوانی شده است.
پیش از این، این تصنیف را با صدای ابوالحسن خان اقبال السلطان آذر در برگه موسیقی ایران با هم شنیده ایم.
ایران
ایران هنگام کار است، برخیز و ببین ایران
بختت در انتظار است، از پا منشین ایران
از جور فراوان هر گوشه شوری به پاست
خون ها شده پامال، آزادیش خونبهاست
خدا ز درد و غم رهاند ما را
خدا به کام دل رساند ما را
دور جهان نگر که چه با ما خواهد کرد
که چه با ما خواهد کرد
حب وطن نگر که چه غوغا خواهد کرد
که چه غوغا خواهد کرد
آه چه محنت ها که کشیدی ایران
آه به کام دل نرسیدی، جز غم ندیدی ایران
خدا ز درد و غم رهاند ما را
خدا به کام دل رساند ما را
تا به کی دل به جوانی نکنم ، به عادت پیران
جامی بده به یاد وطنم ، سلامت ایران، ایران
تا ز دل برکشم نعره ی آزادی
آه چه محنتها که کشیدی ایران
آه به کام دل نرسیدی، جز غم ندیدی ایران
ایران هنگام کار است، برخیز و ببین ایران
بختت در انتظار است، از پا منشین ایران
از جور فراوان هر گوشه شوری به پاست
خون ها شده پامال، آزادیش خونبهاست
خدا ز درد و غم رهاند ما را
خدا به کام دل رساند ما را
دور جهان نگر که چه با ما خواهد کرد
که چه با ما خواهد کرد
حب وطن نگر که چه غوغا خواهد کرد
که چه غوغا خواهد کرد
آه چه محنت ها که کشیدی ایران
آه به کام دل نرسیدی، جز غم ندیدی ایران
خدا ز درد و غم رهاند ما را
خدا به کام دل رساند ما را
تا به کی دل به جوانی نکنم ، به عادت پیران
جامی بده به یاد وطنم ، سلامت ایران، ایران
تا ز دل برکشم نعره ی آزادی
آه چه محنتها که کشیدی ایران
آه به کام دل نرسیدی، جز غم ندیدی ایران
