از اعتصاب غذا و دارو تا خودزنی
شش کارشناس حقوق بشر سازمان ملل متحد روز ۱۴ اردیبهشت با انتشار بیانیه‌ای خواستار آزادی فوری «محمد نوری‌زاد»، مستندساز و فعال سیاسی محبوس در زندان اوین شده‌اند. این کارشناسان با عنوان «احتمال مرگ» نوری‌زاد در زندان نوشته‌اند: «ما به‌جد بدرفتاری با محمد نوری‌زاد و تداوم حبس او به خاطر بیان نظراتش را محکوم می‌کنیم.»
با «فاطمه ملکی»، همسر محمد نوری درباره آخرین وضعیت این فعال سیاسی گفت‌وگو کرده‌ایم.
***
۵۰ روز از اعتصاب غذای (تر) «محمد نوری‌زاد»، مستندساز و فعال سیاسی در زندان اوین می‌گذرد، شرایط جسمی او به گفته همسرش در بند شش زندان اوین رو به تحلیل است و مسئولان قضایی نیز اقدامی برای آزادی یا مداوای او انجام نمی‌دهند. به گفته فاطمه ملکی، آقای نوری‌زاد علاوه بر اعتصاب غذای تر، از مصرف داروهای قلبش نیز خودداری می‌کند و در اعتراض به ادامه بی‌توجهی‌ها، بارها در بند شش زندان اوین اقدام به خودزنی کرده است.
«فاطمه ملکی»، همسر محمد نوری‌زاد که خود در چند هفته گذشته درگیر ویروس کرونا بوده، درباره آخرین وضعیت او به «ایران وایر» می‌گوید: «دیروز بعد از سه هفته به ملاقاتش رفتم. به من گفت گوش سمت چپش شنوایی‌اش را از دست داده و چشم‌هایش کم‌سو شده‌اند. متاسفانه تحت تاثیر اعتصاب غذا کم‌کم دارد حواسش را هم از دست می‌دهد. از سوی دیگر از اسفندماه تاکنون در اعتراض به بی‌توجهی‌ها مرتب به خودش زخم می‌زند. دیروز با صورت غرق خون به سالن ملاقات آمد. صورت و پیشانی‌اش خون آلود بود. صحنه تاسف‌باری بود که شاهدش بودم.»
آقای نوری زاد پیش از این در در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۹۹ به دلیل ماه‌ها محروم شدن از حق تماس تلفنی با خانواده‌اش در زندان خودزنی کرد. چند روز بعد نیز او مجددا لحظاتی پیش از ملاقات با همسرش در سالن ملاقات زندان اوین با یک شی نوک تیز اقدام به بریدن رگ گردن و دست خود کرد.
خانم ملکی در ادامه می‌گوید: «من نمی دانم آقای نوری‌زاد تا چه زمانی دوام می‌آورد و نمی‌دانم آقایان تا چه زمانی می‌خواهند نظاره‌گر این صحنه‌ها باشند و کاری نکنند.»
به گفته فاطمه ملکی همسر آقای نوری‌زاد، پزشکان پزشک قانونی و پزشکان دو بیمارستان «طالقانی» و «آتیه» که در طی یک سال گذشته بارها نوری‌زاد از زندان به این دو بیمارستان منتقل شده است، نظر به عدم تحمل کیفر برای او داده‌اند؛ اما با بی‌توجهی مسئولان قضایی و مخالفت ماموران وزارت اطلاعات مواجه بوده است.
محمد نوری‌زاد مبتلا به بیماری قلبی و قند است و باید روزانه داروهای را مصرف کند که طبق گفته همسرش ۵۰ روز است که داروهایش را نیز استفاده نکرده است. او در اثر اعتصاب غذا و عدم مصرف داروهایش تاکنون بارها در زندان بیهوش شده است.
خانم ملکی درباره مخالفت ماموران وزارت اطلاعات می‌گوید: «چند ماه پیش ماموران اطلاعات که او را در زندان دیده‌اند، گفته‌اند شما لااقل تا انتخابات ریاست‌جمهوری باید در زندان بمانید. یعنی اگر دور از جانش، بلایی سرش بیاید هم مهم نیست؛ تا قبل انتخابات آزاد نمی‌شود.»
انتخابات ریاست‌جمهوری روز ۲۸ خرداد امسال برگزار می‌شود.
همسر نوری‌زاد درباره دلیل شروع و ادامه اعتصاب غذا و دارو او می‌گوید: «محمد درخواستش آزادی بدون قید و شرط زندانیان سیاسی، پسرش و خودش است. فعلا که هیچ توجهی به او نشده است.»
فاطمه ملکی درباره آمپول‌های نامعلومی که مدتی پیش به آقای نوری‌زاد تزریق شده نیز می‌گوید: «هنوز هیچ پاسخی درباره این عمل شنیع به او یا ما نداده‌اند. ما هنوز نمی‌دانیم که این آمپول چه بوده و چرا باید به او تزریق شود. شخصی عظیم‌الجثه روی سینه‌های او نشسته و آمپول‌ها را به زور به او زده است. حتی در آن زمان مراقب یا پرستاری در اتاق نبوده است و دوباره او را به زندان بازگردانده‌اند. متاسفانه در طی یک سال گذشته او بارها از زندان به بیمارستان منتقل شده اما بدون مداوای کامل مجددا به بند بازگردانده شده است.»
«زینب نوری‌زاد»، دختر محمد نوری‌زاد در فایل صوتی که در تاریخ ۲ اردیبهشت ماه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، خبر داد که پدرش پس از بیهوش شدن در زندان به بیمارستان «لقمان» منتقل شده است و در آنجا به او هشت آمپول نامشخص زده‌اند. زینب نوری‌زاد در این فایل از فعالان حقوق بشر خواسته بود تا برای پدرش کاری کنند.
اما این‌ها تنها آزارهایی نیست که به محمد نوری‌زاد و خانواده‌اش وارد شده است. حق تماس تلفنی این زندانی از ۸ ماه گذشته بدون توضیح قطع شده است: «سه هفته من و دخترم کرونا داشتیم، اما در این مدت هم اجازه تماس به او ندادند تا حداقل جویای احوال یکدیگر در این وضعیت تلخ باشیم.»
از سوی دیگر علی فرزند محمد نوری‌زاد نیز به سه سال و شش ماه حبس محکوم شده و از ۱۲ مهرماه برای تحمل حکمش به زندان تهران بزرگ (فشافویه) منتقل شده است. خانم ملکی معتقد است بازداشت پسرش با هدف آزار بیشتر آقای نوری‌زاد صورت گرفته است.
«علی نوری‌زاد» به دلیل شرکت در تجمع اعتراضی به ساقط شدن هواپیمای اوکراینی با موشک‌های سپاه متهم به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» شد و دادگاه انقلاب او را به سه سال و شش ماه حبس محکوم کرد. در زمانی که علی برای اجرای حکم به زندان منتقل شد، پدرش در زندان مشهد بود.
علی نوری‌زاد، ۳۵ ساله، فارغ‌التحصیل رشته مدیریت بازرگانی است و تا پیش از بازداشت در یک شرکت کامپیوتری مشغول به کار بوده است.
محمد نوری‌زاد، روزنامه‌نگار سابق روزنامه کیهان و مستندساز که در ۱۲ سال گذشته بارها سابقه بازداشت داشته است، برای اولین بار در جریان اعتراضات به نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری، نامه‌های انتقادی متعددی خطاب به «علی خامنه‌ای» رهبر ایران نوشت و خواستار تغییر رفتار او با مردم شد.
اگرچه نامه‌های او تاکنون از سوی رهبر جمهوری اسلامی بی‌پاسخ مانده است؛ اما او در ۲۹آذر۱۳۸۸ بازداشت و سپس در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به اتهامات امنیتی به زندان و شلاق محکوم شد.
نوری‌زاد پس از آزادی، نامه‌های انتقادیش را به علی خامنه‌ای ادامه داد و به عنوان فعال سیاسی در اکثر اعتراضات مدنی و سیاسی جامعه شرکت کرد.
محمد نوری‌زاد به همراه ۱۳ نفر از فعالان مدنی جامعه با انتشار بیانیه‌ای در بهار ۱۳۹۸ خواستار استعفای علی خامنه‌ای از مقام رهبری شد. نامه‌ای که به نام «۱۴ امضا» یا «گروه ۱۴» معروف شد.
او به دنبال نوشتن این نامه، مرداد ۱۳۹۸ بازداشت و به ۱۵ سال زندان، دو سال تبعید به ایذه و دو سال ممنوعیت خروج از کشورمحکوم شد. وکیل او در مرداد ۱۳۹۹ مجددا از محکومیت بیشتر او مبنی بر هشت ماه زندان مضاعف، ۷۴ ضربه شلاق و یک سال تبعید به طبس خبر داد.
فاطمه ملکی می‌گوید: «تقاضای من آزادی بی‌قید و شرط زندانیان سیاسی است. اغلب آن‌ها بی‌گناه هستند. یک نمونه از آن‌ها جوان مظلومی است که یک سال در امین‌آباد و یک سال در بیمارستان روانی روزبه بستری بوده، مادرش کارگری است که دستش زیر دستگاه پرس مانده است. این جوان به دلیل اینکه در آبان‌ماه در اعتراضات شرکت داشته، ۳-۴ سال حکم گرفته است. او یک سوم حکمش را گذرانده اما علی‌رغم داشتن شرایط آزادی طبق قانون هنوز با آزادی او موافقت نشده است. من آزادی همه این‌ها را در کنار آزادی همسر و پسرم می‌خواهم.»
ایران وایر
