نامه ی مجید توکلی از زندان اوین

اراده مردم سرزمینم پیروزی آفرید

خبرگزاری هرانا – مجید توکلی زندای سیاسی محبوس در اندرزگاه 7 زندان اوین که چندی پیش به دلیل اعتراض به معاون دادستانی به سلول انفرادی منتقل و در آنجا دست به اعتصاب غذای خشک زده بود؛ در اثر مقاومت خود و حمایت های صورت گرفته زودتر از موعد مقرر توسط مسئولین زندان به بند عمومی منتقل شد.

آقای مجید توکلی به خبرگزاری هرانا اعلام کرد پیشتر پیام کوتاهی را از طریق خانواده ام خطاب به حمایت کنندگان فرستاده بودم، اما از آنجایی که به دلیل وضعیت جسمی نامناسب و عدم اطلاع از گستردگی حمایت ها آن پیام کوتاه را آن طور که باید و شاید در خور و شایسته نمی دانم، نامه ای خطاب به ایشان نگاشته و انتشار آن را ضروری می دانم.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:آنجا که باید سراسر تشکر و قدردانی از عظمت ملتی بزرگ باشد، فقط از شادی و خوشحالی باید شروع کرد.

خوشحالم در زمانه و سرزمینی به دنیا آمده ام که آزادی خواهی و انسانیت با نهادهای پاک انسان های رسته از صفوف قدرت و ثروت عجین است و این روح بزرگ در این شب اندیشی اربابان استبداد، چنان فروغ و ضیایی دارد که پندار باطل بیداد را ضایل و نقش بر آب ساخته است.

من از چند روز انفرادی و اعتصاب سخت به تماشای "همدلی و پیروزی اراده ی مردم" رسیده ام. امروز چنان شده که سختی و تلخی این چند روز برایم شیرین است و در بیان عظمت همدلی و حمایت مردم سبز سرزمینم زبانم الکن است و گریه ای از شوق جاری می کنم تا نشانی از احساس شرمندگی و کوچکی در برابر این همه بزرگی ایرانیان باشد و حقیقت ماجرا این است که اشک شوق در برابر این بزرگی انسانیت و ایمان یک ملت تنها بیان گویاست تا تشکر کنم از عظمت مهربانی و همدلی و همراهی و آزادی خواهی و انسانیت همه ی کسانی که ثابت کرده اند دوستانشان را تنها نمی گذارند.

و باید تشکر کنم و تشکر می کنم از همه ی زندانیانی که باز هم داستان همراهی و همسرایی مان تکرار شد و بدانند که ما همیشه با هم هستیم. تشکر می کنم از رهبرانی که نشان دادند پدران و مادرانی نیک برای جنبش سبز هستند. تشکر می کنم از مادرانی که خود عزیزانی در بند دارند و مادرانی که خود روزگاری همسر و فرزند و پدر شهید دادند. تشکر می کنم از مادرانی که امروز فراتر از نقش همسری و مادری زندانیان سیاسی پیش برنده ی آرمان های سبز سرزمینان در دوران شدت یافتن سرکوب و ارعاب هستند. تشکر می کنم از دختران نیک سرزمینم که گریه ی شوق مادرم را جاری کردند و امروز از زبان مادرم به آرزویم که – داشتن خواهر است – رسیده ام. تشکر می کنم از برادرانم – پسران ایستاده ی سرزمینم – که همه ثابت کرده اند مجید اند و مجید تنها نیست. از دانشجویان هم به خصوص باید بگویم که دین گران ایشان همیشه مرا شرمنده کرده است. و این بار از پرسنل انتظامی و اداری زندان و بیمارستان هم باید تشکر کنم که حمایت و همدلی ایشان از من و دهن کجی شان - به عده ای آدمیت فروخته که در پی درس عبرت سازی در بی توجهی به اعتراض به حقوق از دست رفته ی زندانیان هستند- را نیک به نمایش گذاشتند و سرانجام تشکر می کنم از خانواده ام و به خصوص از مادرم که در کنار پدرم معلمان سبز و استقامت و شجاعت و صداقت کودکی تا امروزم بودند و هستند.

چه نیکوست که خرداد را ماه مردم گفتند و به خود اجازه ی جسارت می دهم که این اتفاق را پیروزی بزرگ بدانم. "پیروزی همدلی مردم و پیروزی پویایی رسانه ها". مردمی که در همه ی تلخی ها، در کنار هم بودن را فراموش نکرده اند و همدل و هم صدا مانده اند و رسانه هایی که سد سانسور ارعاب و تهدید را شکستند. خوشحالم که یک شیطنت استبداد به رسوایی استبداد انجامید. خوشحالم که منادیان حقوق بشر فریاد تظلم خواهی ایرانیان را به گوش جهانیان و مقر نشینان نهادهای بین المللی رساندند. خوشحالم که ثابت شد کوچک ترین اخبار – از انتقال به انفرادی و اعتصاب غذا و وخامت حال و خونریزی داخلی و انتقال به بیمارستان های طالقانی و اوین و...- در اندک زمانی مخابره می شود و این نشان از شکسته شدن سد ها و فیلتر ها دارد. نشان از عظت رسانه های مستقل و آزاد دارد و نشان از آزادی خبرنگاران و گزارشگران سرزمینم.

این پیروزی و حمایت درسی بود برای فردای همه ی ما که اگر مردم بخواهند اما ... خواهد شد. استبداد نمی تواند خواسته اش را جامه ی عمل بپوشاند و به سرعت در برابر خواست و حمایت مردم عقب می نشیند. من فقط تشکر می کنم و تبریک می گویم به همه ی مردم سبز سرزمینم.

9 خرداد 1389

مجید توکلی

سالن 3 اندرزگاه 7 زندان اوین