آریا آرام نژاد
خودکامه ها باز ، برای دنیا تصمیم می گیرند
صد سال دیگه، ما زنده نیستیم تا زنده هستیم، ﺑﺎید بایستیم
صد سال دیگه ، ما زنده نیستیم دنیا چه شکلی، دنیا چه رنگه تو صلح و شادی ، یا غرق نفرت یا غرق خون و یا غرق جنگه.
خودکامه ها باز ، برای دنیا تصمیم میگیرند ، به جای مردم بازم بچه ها توی ﺑیافرا گشنه میمیرند تو قحط گندم هنوزم با پول سنجیده میشن آرزوها وقلب آدمها هنوزم زیر پوتین قدرت له میشه رویا ، ﻣیلرزه دنیا
صد سال دیگه ، ما زنده نیستیم تا زنده هستیم ، ﺑﺎید بایستیم
صد سال دیگه ، فرصت نداریم ﺑﺎید قدم تو میدون بزاریم
صد سال دیگه هنوز کسی هست که توی خلوت ، رویا ببافه هنوزم خورشید داره میسوزه هنوزم آسمون ، آبی و صافه
بگو بدونم صد سال دیگه ، درخت سبزی تو دنیا مونده یا جنگلها رو دونه به دونه ، ﮐبریت خشم آ دم سوزونده
خودکامه ها باز ، برای دنیا تصمیم میگیرند ، به جای مردم بازم بچه ها توی ﺑیافرا گشنه میمیرند تو قحط گندم هنوزم با پول سنجیده میشن آرزوها وقلب آدمها هنوزم زیر پوتین قدرت له میشه رویا ، ﻣیلرزه دنیا
صد سال دیگه ، ما زنده نیستیم تا زنده هستیم ، ﺑﺎید بایستیم
صد سال دیگه ، فرصت نداریم ﺑﺎید قدم تو میدون بزاریم
