عطای تکریم و لقای تخریب
اول شهریور روز پزشک و روز تولد «بوعلی‌سینا»
نوشته ی غلامعلی عکاشه .رییس انجمن جراحان ارتوپدی ایران
شنبه اول شهریور روز پزشک است. این روز اگر نمادی از تکریم پزشک و روز تولد «بوعلی‌سینا» باشد، می‌تواند روز مبارکی باشد. اما در ایران خاطره‌های دور، کند و خاموش و خاطره‌های نزدیک و نورانی روز تکریم و تجلیل از شخص یا گروهی با بازتاب همگانی رسانه عمومی به‌خوبی برگزار می‌شود و هرکس از گوشه‌ای، بر این طبل ستایش می‌زند. ولی چنانچه غروب خورشید آن روز در هاله‌ای از ابرهای فراموشکار و بی‌اهمیتی آن گروه فرورفت، گویی که گروه یا شخص مورد تجلیل «دیریست مرده است.» متاسفانه این مهم در مورد پزشکان که بی‌شک از زحمتکش‌ترین و خدوم‌ترین طبقه جامعه و بحق شریف هستند، با شدت بیشتری انجام می‌گیرد که گاه همراه با برنامه‌ریزی تخریبی سازمان‌یافته و گاه همه‌گیر به‌صورت شخصی و غیرگروهی انجام می‌شود به‌طوری که در طول 364 روز بعدی، روزی نیست که بی‌حرمتی سازمان‌یافته‌ای به‌خصوص از طریق رسانه‌های عمومی علیه پزشکان انجام نشود.
این نقدهای مخرب (نه نقد و بررسی مشفقانه که کاملا راهگشاست)، به‌صورت یکجانبه و متاسفانه عنادگونه و غرض‌ورزانه صورت می‌گیرد و گویی آنکه با آنچه در آن روز بزرگداشت، شریف بوده است و بزرگ و خادم و نجات‌بخش، منحصرا برای چندروز بوده است.
چنین عکس‌العمل‌های آسیب‌‌زایی که با واکنش‌های منفعلانه مسوولان در ازمنه نه‌چندان دور همراه بوده است، این سوال را پیش‌روی ما می‌گذارد که ما کدام مرغ هستیم، مرغ عروسی یا عزا؟ و حال که در مقابل چندی تجلیل و تکریم، بلافاصله مورد سرزنش و نکوهش قرار می‌گیریم، آیا بهتر نیست عطایش را به لقایش ببخشیم؟
شرق
چنین عکس‌العمل‌های آسیب‌‌زایی که با واکنش‌های منفعلانه مسوولان در ازمنه نه‌چندان دور همراه بوده است، این سوال را پیش‌روی ما می‌گذارد که ما کدام مرغ هستیم، مرغ عروسی یا عزا؟ و حال که در مقابل چندی تجلیل و تکریم، بلافاصله مورد سرزنش و نکوهش قرار می‌گیریم، آیا بهتر نیست عطایش را به لقایش ببخشیم؟
شرق
