به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



شنبه، دی ۰۵، ۱۳۹۴

قاتل ها و پخمه ها به پیش!

دوستی که من در انصاف و درستی اش تردیدی ندارم، اصرار به این داشت که من حتماً در این فرصت باقی مانده بروم و ثبت نام بکنم برای انتخابات مجلس. دلایل معقولی داشت.
که ما از این بی تفاوتیِ رنج آور نسبت به انتخابات باید بیرون بزنیم. نه مگر راه فرود آوردنِ فلاحیان ها و پورمحمدی های قاتل و علم الهداهای جاهل همین حضور در مجلس و همین قوانین نیم بند است؟
و گفت: می دانیم که شما را رد صلاحیت می کنند، اما بروید و ثبت نام بکنید و هزینه اش را بیندازید به دوش حاکمیت. به وی گفتم:
دوست من، سپاس که جز خیرخواهی در سخنت نیست.
من اما نه در انتخابات شرکت می کنم و نه کسی را به شرکت کردن و نکردن ترغیب. در عین حال که می دانم در آینده ی ناگزیر این سرزمین، جز تشکیل حزب و فعالیت های حزبی، ما را گریز و چاره ای نیست. با این همه، این ریلی را که جناب رهبر و سپاه و جنتی پیش پای ما کار گذاشته توهین به شعور خود می دانم.

به وی گفتم:
باور بفرمایید من تفاوتی میان جلیلی و احمدی نژاد و روحانی نمی بینم.
اختلافی اگر دیده می شود، در ضرورت های حتمی و عصری است. که یعنی اگر جلیلی هم بر مسند بود، داستان هسته ای درست به همینجا ختم می شد.
اگر احمدی نژاد هم بود، به همینجا. و اگر در رفتار آقای روحانی تفاوت های منتهی به سود مردم می بینید، نه بخاطر روحانی و باورهایش، بل بخاطر ضرورت های دوره ای است که لازم الاجراست و باید باشد.
و یعنی اگر جلیلی هم رییس جمهور می شد، همین اتفاقاتی که صورت ظاهرش بسود مردم است رخ می داد به رنگ دیگری. و گفتم:
ما باید برویم به سمت شرکت نکردن های هدفمند. و این که این شرکت نکردن های هدفمند را ترویج بدهیم. می گویید: شرکت نکنیم، حاکمیت با کمترین آراء منصب ها را درو می کند.
می گویم:
مگر نکرده تا کنون؟ و مگر معطل ما مانده تا کنون؟
گفتم: تمامی کسانی که برای ورود به مجلس پرپر می زنند، دانسته یا ندانسته تلاش می کنند به قطاری سوار شوند که بیت رهبری و سپاه برایشان مهیا کرده.
و گفتم: بیت رهبری و سپاه در سال 88 آنهمه زدند و کشتند برای چه؟
برای این که نامحرمی به اسم میرحسین موسوی به اندرونی ناجورشان سر فرو نبرد.
حالا دو تا نطق پیش از دستور آنجوری را شما اضافه بکن به سیل نطق های مقام معظمی!

شاید بگویید این شرکت نکردنِ هدفمند به این سادگی ها محقق نمی شود. می گویم: اتفاقاً با شرکت کردن، ما به درازای راهی در می افتیم که انتهایش حالا حالاها به افق مطلوب آخوندهایی چون جنتی و طائب و فلاحیان ختم می شود.

وب سایت رسمی محمد نوری زاد