ستایش قریشی، ۶ ساله
برای ستایش کوچولو غمگینم. دخترک شش ساله ای که به او تجاور شد و پیکرش را با اسید سوزاند تا اثری از جنایت نماند! براستی پسر هفده ساله ای که چنین جنایت هول آوری را انجام داده است در کدام جامعه و با کدام عقده های روانی پرورش یافته است!؟ انگیزه هایش از کجا نشات گرفته؟ او نیز بنوعی قربانی همین جامعه است. ستایش کوچولو از مهاجران افغانی بود. پسرک قاتل اما ایرانی است. و بخاطر همین هم این جنایت در رسانه های تحت کنترل رژیم جمهوری اسلامی انعکاس نیافته است. براستی اگر نوشته بودند که یک پسر افغانی یک دختر بچه ایرانی را مورد تجاوز قرار داده و کشته است. اینک چه هیاهوی نژادپرستانه در نفرت از افغان های ساکن ایران در رسانه ها برپا میشد؟ افغان های ساکن ایران زیر فشار مضاعف هستند. برخورد نیروهای انتظامی و پاسداران رژیم جمهوری اسلامی نسبت به آنها از موضع نژادپرستانه است. رژیم در میان مردم عادی نسبت به این مهاجران کشور همسایه، نفرت و کینه را دامن زده است. چرا باید اخبار این تجاوز فقط توسط رسانه های مجازی پخش شود؟
دو خانواده امروز پریشانند. خانواده ستایش که به مرگ فرزند نشسته اند. خانواده پسرکی که هنوز نوجوانی بیش نیست و بجای پرداختن به درس و سرگرمی های سالم در این سن این قتل باورنکردنی را انجام داده است. پسرکی که خود را نیز با اینکار نابود کرده است. دو خانواده ویران شده، دو فرزند از دست رفته! یکی قاتل یکی مقتول!
مسبب اما آنهایی هستند که در مصدر حکومت نشسته و خشونت و نفرت و کینه را در جامعه جاری کرده اند. آنهایی که حتی اعدامها را به میان زندگی مردم در خیابانها کشانده و کودکان را به تماشای آن برانگیخته اند. آنهایی که افغان های مهاجر را بی وقفه تحقیر کرده و نفرت و کینه را نسبت به آنها دامن زده اند. آنهایی که سیستم آموزش و پرورش ایران زمین را چنان به نابودی کشانده اند که خبر تنبیه کردن و کتک زدن دانش آموزان توسط معلمانشان هر روز در دنیای مجازی دست به دست میگردد.
دلم با خانواده این دختر کوچولو است که نشکفته بخون نشست. دلم برای ستایش کوچولو می گرید. دلم برای پسر نوجوانی که در هفده سالگی قاتل یک دخترک شش ساله شد، هم می سوزد. از خودم سئوال میکنم : چگونه ممکن است؟
با تمام وجودم با دوستان افغان در اعتراض به این سکوت رسانه ای در ایران و بی تفاوتی دولتی همراهم. چگونه انسانی می تواند بی تفاوت بر این پیکر کوچک خونین عبور کند؟ شمعی برای ستایش کوچولو روشن کنیم تا یادش در هر کوچه و برزن بی تفاوتی ها را بزداید!
ستایش کوچولو،
شمع ها را در راهت می افروزم
تا نشانه ای باشند از گذر خونین تو از کودکی بسوی مرگ
کوچولو غمگینم
نه برای تو
که برای انسانیت!
عاطفه اقبال - 16 آوریل 2016
