بعد از گسترش شهرنشینی در کرمان صاحبان زمین‌های اطراف شهر با تقسیم زمین‌ها به قطعات کوچک انها را به افراد مهاجر، کم درآمد و اکثرا بی‌بضاعتی که به امید پیدا کردن کار به حاشیه شهرها مهاجرت کرده بودن فروختند.
این خرید و فروش طبق سندهای دستی موجود از سال ۱۳۶۴ و حتی قبل‌تر رواج داشته است و این مردم در اینجا نیز همانند روستانشینان در این مناطق ساکن شده‌اند. با گذشت زمان از اجتماع این مهاجران بی‌بضاعت محله‌هایی به صورت حاشیه نشینی در اطراف کرمان بوجود آمد.
محله «ول‌آباد» یا «صیاد شیرازی» یکی از محله‌های حاشیه‌ای شهر کرمان است که در یک کیلومتری شهر قرار دارد. این محله از یک طرف به شهر کرمان و از طرف دیگر به روستای شرف‌آباد راه دارد. این محله در بین مردمان ساکن به «ول‌آباد» مشهور است؛ چون این محله نه به شهر تعلق دارد که از خدمات شهری بهره ببرد و نه به روستا که از خدمات روستای و دهیاری بهره‌مند شود.
مردم این محله در کوچه‌های خاکی و انبوه از نخاله‌های ساختمانی که به صورت غیرقانونی در اطراف آنجا تخلیه می‌شود روزگار می‌گذرانند، که مکانی امن برای سگان ولگرد است. مردم این محله از داشتن آب لوله کشی، تلفن، گاز و برق محرومند.اما خود اقدام به کابل‌کشی از تیرهای برق کرده‌اند.اینجا محله‌ایست که بعضی از خانواده‌ها هنوز در چادر زندگی می‌کنند. در این محله جانبازی شیمیایی به جامانده از دوران جنگ تحمیلی هشت ساله زندگی می‌کند که مسئولین او را فراموش کرده‌اند.
