محرک‌ها و ویژگی‌های اعتراض‌های جاری فرانسه
جنبش سراسری که تحت عنوان "جلیقه زردها" در فرانسه به راه افتاده از منظر درجۀ نارضایتی و اشکال بیان آن بعد از جنبش مه ۶۸ بی سابقه به نظر می رسد. محرک های این جنبش کدامند و تا کجا با صورت های شناخته شدۀ اعتراض اجتماعی در فرانسه فرق دارند؟ علی شاکری، کنشگر سیاسی و تحلیلگر مقیم فرانسه، در پاسخ به این سئوال و سئوال های دیگر از جمله گفته است :
به طور خلاصه محرک های اعتراض های جاری فرانسه دو نوع هستند : یک دسته مطالبات فوری و دستۀ دیگر نارضایتی های وسیعتری که طی سالیان در این کشور روی هم انباشت شده اند که مهمترین شان عبارتند از بیکاری، عدم تناسب درآمدها با قیمت ها و به ویژه لغو مالیات بر ثروت توسط رییس جمهوری کنونی فرانسه در حالی که طبقات ضعیف با افزایش پیوستۀ مالیات ها روبرو بوده اند.
محرک دوم اعتراض های جاری، به گفتۀ علی شاکری، رویکرد خود رئیس جمهوری فرانسه در قبال نارضایتی ها و مطالبات عمومی است : کسی که به نظر می رسد مشکلات مردم را درک نمی کند یا به صدای اعتراض آنان گوش نمی دهد.
علی شاکری تصریح می کند که محرک دوم حتا نقش مهمی دربرانگیختن اعتراض های کنونی داشته است که وی از آنها تحت عنوان جنبشی خودانگیخته و بدون رهبری مشخص یاد کرده؛ جنبشی که نوعاً به مانعی برای گفتگو و تفاهم میان دولت و معترضان بدل شده است.
علی شاکری در پایان می افزاید : به همین دلیل به سختی می توان راهبرد یا رویکرد جدید دولت فرانسه را در قبال اعتراض های جاری به دقت پیش بینی کرد به ویژه اینکه معلوم نیست عاقبت حکومت چه تدابیری برای آرام کردن اوضاع اتخاذ خواهد نمود.
