سخنرانی دکتر حسین موسویان رئیس هیأت اجرایی جبهه ملی
«فرزین مخبر» تمام عمر را به راه مصدق بزرگ وفادار ماند
دکتر حسین موسویان:
«فرزین مخبر» تمام عمر را به راه مصدق بزرگ وفادار ماند
سخنرانی «دکتر حسین موسویان» رئیس شورای مرکزی جبهه ملّی ایران، در آیین نکوداشت شادروان «فرزین مخبر» به تاریخ چهارشنبه هفتم شهریور ۱۳۹۷ در سالن اجتماعات هتل سیمرغ طهران. درج یافته (با اندکی تغییر) در نشریه چشم انداز ایران، شماره ۱۱۱، شهریور و مهر ۱۳۹۷ خورشیدی.
امروز برای نکوداشت مردی شریف، آزادی‌خواه و میهن‌دوست، روان‌شاد «فرزین مخبر» در این‌جا گردهم آمده‌ایم. زندگی فرزین مخبر دارای دو بُعد است؛ یک بعد، زندگی شخصی و بعد دیگر زندگی سیاسی و اجتماعی وی. از لحاظ زندگی شخصی، فرزین مخبر در تاریخ 24 آبان 1320 خورشیدی متولد شد. پس از طی کردن دوره دبستان و دبیرستان، تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته حسابداری به پایان رساند. او در سال 1354 با همسر ارجمند و همراه خود خانم بدری سعیدی ازدواج کرد و دو فرزند شایسته و میهن‌دوست خانم‌ها ایران و آذر مخبر را به جامعه ایران تقدیم داشت.
اما زندگی سیاسی و اجتماعی فرزین مخبر از دوران نوجوانی و از سن 17 سالگی آغاز می‌شود. او در سال 1337 به «حزب ملت ایران» به رهبری شهید بزرگ نَهضت ملی ایران، «داریوش فروهر» پیوست و از طریق این حزب به راه دکتر محمد مصدق و نَهضت ملی ایران گام نهاد. انتخاب تحزب نشانه درایت و هوشمندی اوست، زیرا که تشکل‌ها و احزاب پایه دموکراسی و مردم‌سالاری در یک جامعه هستند و اقدامات فردی افراد، بدون تشکل و تحزب راه به جایی نمی‌برد و انرژی‌ها را به هدر می‌دهد. او در مبارزات جبهه ملی ایران از سال 1339 (جبهه ملی دوم) به بعد حضور فعال داشت و طی آن سال‌ها، بارها به زندان افتاد.
در سال 1349 او اعلامیه اعتراض به جدایی بحرین از ایران را همراه با شهید داریوش فروهر و زنده‌یادان بهرام نمازی، اصغر بهنام، منصور رسولی و نصرالله جمشیدی امضاء کرد و باز هم به زندان افتاد. مخبر در سال‌های پس از انقلاب نیز چند بار طعم زندان هم چشید. او در همه حال یک مبارز راه آزادی و استقلال ایران بود و چهره شریف و نجیب او در تمام آیین‌هایی که به ملّیون ایران مربوط بود، دیده می‌شد.
برای اینکه جایگاه والا، مفید و اثرگذار او را نسبت به وطنش توضیح دهم، نیاز دارم که به جنبش آزادی‌خواهی ملت ایران اشاره‌ای کوتاه داشته باشم. انقلاب مشروطیت در 112 سال پیش، سرآغاز جنبش آزادی‌خواهی ملت ایران است. در آن زمان پدران آگاه و هوشیار ما متوجه شدند که تمام پیشرفت‌ها و توسعه‌ها در کشورهای اروپایی ناشی از برقراری آزادی و دموکراسی، داشتن پارلمان و قانون اساسی به دست آمده است. دانستند که اروپائیان، وقتی به اعتلاء، توسعه و پیشرفت دست یافتند که از قرن هفدهم میلادی به بعد به قرون وسطی نقطه پایان نهادند و با شروع رنسانس، خود را از زیر یوغ حکومت‌های استبدای و دیکتاتوری کلیسا یا وابسته به کلیسا بیرون کشیدند و در جاده دموکراسی پای گذاشتند.
به همین جهت پدران هوشمند ما هم انقلاب مشروطیت را به منظور به دست آوردن آزادی شروع و به نتیجه رسانیدند. با آنکه انقلاب مشروطیت به پیروزی رسید، اما ما از همان زمان تا کنون هیچگاه به آزادی و دموکراسی استواری دسترسی پیدا نکردیم وجز در برهه‌هایی کوتاه مانند ابتدای مشروطیت و حکومت 28 ماهه شادروان «دکتر محمد مصدق» و یکی دوسال اول پس از پیروزی انقلاب 57 هیچگاه به آزادی واستقلال دست نیافتیم و گویی که بلای استبداد در میهن ما نهادینه شده است.
به باور من در جوامعی که دموکراسی و حاکمیت ملت برقرار نیست، شهروندان را می‌توان به سه گروه تقسیم کرد.
دو اقلیت کوچک و یک اکثریت بزرگ.
یک اقلیت کوچک حاکمانند که واجد هرگونه ظلم و فسادی هستند. ولی به هرصورت، قدرت و حکومت را در اختیار دارند و حاضر به ترک قدرت نیستند.
دسته دوم یک اکثریت بزرگ جامعه‌اند که در هر حال و تحت هر شرایطی به زندگی خود مشغولند. با اقلیت حاکم مخالفند، ولی جرأت و جسارت ابراز مخالفت ندارند و نمی‌خواهند برای مخالفت خود هزینه‌ای بپردازند و فقط زمانی که احساس کنند که دیگر اعتراض آن‌ها با خطری مواجه نیست، به صحنه می‌آیند.
اما دسته سوم شهروندان، اقلیت کوچک دیگری است که با ظلم و فساد مخالف هستند و این مخالفت خود را ابراز می‌کنند، دست به اعتراض می زنند و به خاطر حقوق ملی و رفاه و سعادت هموطنانش تلاش می‌کنند و منافع شخصی خود را فدای منافع و مصالح ملی می‌نماید. از موقعیت و امنیت شخصی خود و خانواده خود و حتی جان خود می‌گذرد تا به حقوق مادی و معنوی هموطنان خود جامه عمل بپوشاند. این دسته از شهروندان، پیشقراولان جامعه خود وایثارگران راه آزادی هستند.
«فرزین مخبر» علی‌التحقیق کسی است که در این اقلیت آوانگارد (پیشرو) جامعه جای می‌گیرد. وی در تمام عمر پر افتخار خود برای آزادی و استقلال ایران کوشید و در تمام عمر به راه مصدق بزرگ وفادار ماند. راه مصدق یعنی راه آزادی، راه استقلال، راه عدالت، راه شرافت و پاک‌دستی یعنی راه رفاه و سعادت ملت ایران.
یادش گرامی وراهش پر رهرو باد.
