اعدام تنها از بین بردن یک انسان نیست
هم میهنان گرامی
روز دهم اکتبر روز مبارزه با مجازات ضد بشری اعدام است روزی که می تواند با حضور، اتحاد و همبستگی تبدیل به کارزاری همگانی برای مخالفت و برچیده شدن احکام ظالمانه جمهوری اسلامی باشد.
حکومتی که از بدو روی کار آمدنش در بهمن ۵۷ همواره موافق با اعدام و مجازات ضد بشری بوده است و با نام مجازات مجرمین، اجرای عدالت، تامین امنیت در کشور و جامعه و ... سعی در مشروع نشان دادن این حرکت ظالمانه کرده است.
در فرهنگ لغات اعدام به معنای نیست و نابود کردن و نه تنها روشی برای حذف حیات و حق زندگی یک انسان است بلکه یک خانواده را از بین برده و چیزی جز قتل و جنایت نیست. جنایتی که در ایران تنها از طریق چوبه دار صورت نمی گیرد و هزاران نفر با فکر چوبه دار می خوابند و با فکر چوبه دار بیدار می شوند و البته آنان که چشمشان را روی حقایق نمی بندند می دانند که بسیاری از انسان ها از طرق مختلف چه با سم باشد و چه شکنجه اعدام می شوند و حکومت حال و حاضر برای از بین بردن همه آنها نقشه ای دارد.
این روز یادآور عزیزانی است که در سالهایی که پشت سر گذاشتیم با مجازات غیر انسانی و ضد بشری اعدام پرپر شدند و از سویی یادآور عزیزانی است که در انتظار اجرای این حکم ناعدالانه به سر می برند.
این ها شاید برای عده ای حرف هایی باشد که بشنوند و بگذرند اما کسی درک درست تر را میابد که خود در این شرایط وحشتناک شب روز گذارنده باشد و من سالها با فکر طناب دار لحظه لحظه ام را سپری شد.
حکم و مجازات اعدام از دیرباز و از زمان حمورابی بابل برای اولین بار در ازای صورت دادن 25 جرم و تخطی گری قانونی در نظر گرفته شده بود و رفته رفته با تغییر شکل سنت ها و قوانین هنوز که هنوزه این مجازات غیر انسانی قرون وسطایی در بین جوامع بسیاری صورت می گیرد و همچنان نگرانی ها در این رابطه در سطح وسیعی در بین جوامع بشری وجود دارد که موضوع اعدام و سنگسار و شکنجه تا به کی در مجازات ها باقی خواهد ماند
در کشور ایران هر چند اعدام از دیرباز وجود داشته اما این حکم در دوران متفاوت بر اساس نوع حکومت و آئین و مرام جامعه تنها در تعریف جرایمی که منجربه صدور این حکم می شده تغییراتی داشته اما در طول حکومت جمهوری اسلامی صدور و اجرای این حکم رشدی بی سابقه داشته کما اینکه در زمان حال و روی کار آمدن دولت مامور امنیتی نظام حسن روحانی شاهد امار رو به رشد اعدام در کشور بودیم و این مهم اگرچه بی سابقه نبوده است اما کم سابقه بوده و البته باید به این موضوع اضافه کنیم که متاسفانه هیچ نهاد غیر انتفاعی مخالف حکم اعدام در ایران شکل نگرفته و حاکمیت نیز نه تنها برای تشکیل چنین نهادهایی کمک نمی کند بلکه به مقابله با افرادی برخواسته است که مخالف اجرای حکم اعدام هستند،و موضوع به اینجا ختم نشده و برای این افراد بازداشت و حکم زندان هم صادر می شود و مروری بر سالهای گذشته تا کنون دلیل محکمی بر این ادعاست البته همگان به نام ها و اسامی و آنچه رخ داده است واقف و آگاهند و از سویی کارکرد نهادهای حقوق بشری در خارج از کشور مدت زمانی است کارایی چندانی نداشته چه از نظر اقدامات لازم در رابطه با انتشار اخبار مربوطه و چه در مورد اقدامات برای نفی و ابطال حکم غیر انسانی اعدام و این موضوع نگرانی زندانیان و خانواده آنها را بیشتر از هر زمان دیگری می کند چرا که احکام این چنینی روز به روز رو به افزایش است.
هم میهنان گرامی
روز دهم اکتبر روز مبارزه با مجازات ضد بشری اعدام است روزی که می تواند با حضور، اتحاد و همبستگی تبدیل به کارزاری همگانی برای مخالفت و برچیده شدن احکام ظالمانه جمهوری اسلامی باشد.
حکومتی که از بدو روی کار آمدنش در بهمن 57 همواره موافق با اعدام و مجازات ضد بشری بوده است و با نام مجازات مجرمین، اجرای عدالت، تامین امنیت در کشور و جامعه و ... سعی در مشروع نشان دادن این حرکت ظالمانه کرده است.
تا امروز خوشبختانه بسیاری از کشورها اعدام را از میان مجازات های خود برداشته اند اما هنور 58 کشور وجود دارند که برای مجازات مجرمین آنها را به چوبه دار می سپارند و بسیاری از این احکام به خصوص در ایران در شرایط غیر انسانی، دادگاه های 15 دقیقه ای و با شکنجه های قرون وسطایی و مجبور کردن فرد به اعتراف صادر می شود بیایید برای مبارزه با احکام ظالمانه طاعونی که با نام حکومت بر مردم حکمرانی می کند متحد شده و تلاش دوباره ای برای حیات بخشیدن به انسان های ازاده ای که چه از طریق چوبه دار و چه از طریق شکنجه و دیگر شرایط جانشان گرفته می شود داشته باشیم.
چگونه می توان از کنار مسائل این چنینی به سادگی عبور کرد وقتی می بینیم کشور ما یکی از بالاترین امارهای مجازات اعدام را به خود اختصاص داده و عاملان و مسئولانش روز به روز بر انجام این مجازات پافشاری می کنند و به هیچ تذکر و فعالیتی از سوی سازمان های حقوق بشری بهایی نمی دهند.
فراموش نکنیم که اعدام تنها از بین بردن یک انسان نیست نابود کردن خانواده و از بین بردن یک نسل است و کسانی که بیشترین ضربه را می خورند تنها خانواده شخص اعدامی نیستند و عمق این تراژادی و کابوس های اعدامی را نه تنها خود شخص بلکه خانواده و همبندیانش بارها و بارها تجربه می کنند.
در روز مخالفت با اعدام، می بایست هر چه بیشتر، جامعه را از بازتولید ناامنی و خشونت ، به دلیل رفتار حاکمان در اعمال شکنجه، خشونت ، اعدام و قصاص آگاه سازیم و از هر راه ممکن، از جمله میتینگ های اعتراضی کمپین های گوناگون و بحث و گفت و گو، اعتراض جدی خود علیه اعدام، را اعلام نماییم.
باید با اتحاد خود شرایطی را فراهم کنیم که حکومت را به عقب رانده و قانونی با عنوان جایگزین برای اعدام ایجاد شود و بدانید حکومتی که برای جان انسان ها ارزش قائل نیست و از بین بردن انها را با حکم شرعی اعدام جایز می داند نه تنها صلاحیت حاکمیت بر اجتماع و کشور را ندارد بلکه مسئولینش بیمارانی هستند که بیش از هر بیمار روانی نیازمند به مداوا و درمانند.
خالد حردانی- زندان رجایی شهر کرج -16 مهر 94
این ها شاید برای عده ای حرف هایی باشد که بشنوند و بگذرند اما کسی درک درست تر را میابد که خود در این شرایط وحشتناک شب روز گذارنده باشد و من سالها با فکر طناب دار لحظه لحظه ام را سپری شد.
حکم و مجازات اعدام از دیرباز و از زمان حمورابی بابل برای اولین بار در ازای صورت دادن 25 جرم و تخطی گری قانونی در نظر گرفته شده بود و رفته رفته با تغییر شکل سنت ها و قوانین هنوز که هنوزه این مجازات غیر انسانی قرون وسطایی در بین جوامع بسیاری صورت می گیرد و همچنان نگرانی ها در این رابطه در سطح وسیعی در بین جوامع بشری وجود دارد که موضوع اعدام و سنگسار و شکنجه تا به کی در مجازات ها باقی خواهد ماند
در کشور ایران هر چند اعدام از دیرباز وجود داشته اما این حکم در دوران متفاوت بر اساس نوع حکومت و آئین و مرام جامعه تنها در تعریف جرایمی که منجربه صدور این حکم می شده تغییراتی داشته اما در طول حکومت جمهوری اسلامی صدور و اجرای این حکم رشدی بی سابقه داشته کما اینکه در زمان حال و روی کار آمدن دولت مامور امنیتی نظام حسن روحانی شاهد امار رو به رشد اعدام در کشور بودیم و این مهم اگرچه بی سابقه نبوده است اما کم سابقه بوده و البته باید به این موضوع اضافه کنیم که متاسفانه هیچ نهاد غیر انتفاعی مخالف حکم اعدام در ایران شکل نگرفته و حاکمیت نیز نه تنها برای تشکیل چنین نهادهایی کمک نمی کند بلکه به مقابله با افرادی برخواسته است که مخالف اجرای حکم اعدام هستند،و موضوع به اینجا ختم نشده و برای این افراد بازداشت و حکم زندان هم صادر می شود و مروری بر سالهای گذشته تا کنون دلیل محکمی بر این ادعاست البته همگان به نام ها و اسامی و آنچه رخ داده است واقف و آگاهند و از سویی کارکرد نهادهای حقوق بشری در خارج از کشور مدت زمانی است کارایی چندانی نداشته چه از نظر اقدامات لازم در رابطه با انتشار اخبار مربوطه و چه در مورد اقدامات برای نفی و ابطال حکم غیر انسانی اعدام و این موضوع نگرانی زندانیان و خانواده آنها را بیشتر از هر زمان دیگری می کند چرا که احکام این چنینی روز به روز رو به افزایش است.
هم میهنان گرامی
روز دهم اکتبر روز مبارزه با مجازات ضد بشری اعدام است روزی که می تواند با حضور، اتحاد و همبستگی تبدیل به کارزاری همگانی برای مخالفت و برچیده شدن احکام ظالمانه جمهوری اسلامی باشد.
حکومتی که از بدو روی کار آمدنش در بهمن 57 همواره موافق با اعدام و مجازات ضد بشری بوده است و با نام مجازات مجرمین، اجرای عدالت، تامین امنیت در کشور و جامعه و ... سعی در مشروع نشان دادن این حرکت ظالمانه کرده است.
تا امروز خوشبختانه بسیاری از کشورها اعدام را از میان مجازات های خود برداشته اند اما هنور 58 کشور وجود دارند که برای مجازات مجرمین آنها را به چوبه دار می سپارند و بسیاری از این احکام به خصوص در ایران در شرایط غیر انسانی، دادگاه های 15 دقیقه ای و با شکنجه های قرون وسطایی و مجبور کردن فرد به اعتراف صادر می شود بیایید برای مبارزه با احکام ظالمانه طاعونی که با نام حکومت بر مردم حکمرانی می کند متحد شده و تلاش دوباره ای برای حیات بخشیدن به انسان های ازاده ای که چه از طریق چوبه دار و چه از طریق شکنجه و دیگر شرایط جانشان گرفته می شود داشته باشیم.
چگونه می توان از کنار مسائل این چنینی به سادگی عبور کرد وقتی می بینیم کشور ما یکی از بالاترین امارهای مجازات اعدام را به خود اختصاص داده و عاملان و مسئولانش روز به روز بر انجام این مجازات پافشاری می کنند و به هیچ تذکر و فعالیتی از سوی سازمان های حقوق بشری بهایی نمی دهند.
فراموش نکنیم که اعدام تنها از بین بردن یک انسان نیست نابود کردن خانواده و از بین بردن یک نسل است و کسانی که بیشترین ضربه را می خورند تنها خانواده شخص اعدامی نیستند و عمق این تراژادی و کابوس های اعدامی را نه تنها خود شخص بلکه خانواده و همبندیانش بارها و بارها تجربه می کنند.
در روز مخالفت با اعدام، می بایست هر چه بیشتر، جامعه را از بازتولید ناامنی و خشونت ، به دلیل رفتار حاکمان در اعمال شکنجه، خشونت ، اعدام و قصاص آگاه سازیم و از هر راه ممکن، از جمله میتینگ های اعتراضی کمپین های گوناگون و بحث و گفت و گو، اعتراض جدی خود علیه اعدام، را اعلام نماییم.
باید با اتحاد خود شرایطی را فراهم کنیم که حکومت را به عقب رانده و قانونی با عنوان جایگزین برای اعدام ایجاد شود و بدانید حکومتی که برای جان انسان ها ارزش قائل نیست و از بین بردن انها را با حکم شرعی اعدام جایز می داند نه تنها صلاحیت حاکمیت بر اجتماع و کشور را ندارد بلکه مسئولینش بیمارانی هستند که بیش از هر بیمار روانی نیازمند به مداوا و درمانند.
خالد حردانی- زندان رجایی شهر کرج -16 مهر 94
