بازگشت بر موج ترس
«نیکلا سارکوزی»، رئیسجمهوری سابق فرانسه، عاقبت به تمامی اماواگرها پایان داد و اعلام کرد باری دیگر برای تکیهزدن بر کرسی ریاستجمهوری تلاش خواهد کرد؛ تلاشی که چهار سال پیش با شکستی مفتضحانه برای او و حزب متبوعش، «اتحاد جنبش مردمی» سابق و «جمهوریخواهان» کنونی همراه بود. این سیاستمدار راستگرا که به لطف دوران زعامت سراسر آشوبش در سالهای ٢٠٠٧ تا ٢٠١٢، به رئیسجمهوری جوشی معروف شده بود؛ البته هیچگاه سودای خود برای بازگشت به کاخ الیزه و انتقامگیری از «فرانسوا اولاند»، رقیب سوسیالیست پیروزش در دور پیشین انتخابات را پنهان نکرده بود. در نتیجه، پست توییتری او در روز دوشنبه که پس از هفتهها جنجالآفرینی رسانهای پیرامون مواضع سرسختانهاش درباره هویت ملی و جایگاه اسلام در کشور فرانسه، از آغاز به کار کمپین انتخاباتیاش برای حضور در رقابتهای انتخاباتی سال آینده میلادی خبر میداد، چندان مایه تعجب ناظران نبود.
او در اعلامیه آغاز به کار کمپینش در ارجاع به فصل اول کتابش با عنوان «همهچیز برای فرانسه» که بناست هفته جاری منتشر شود، خاطرنشان کرده به این باور رسیده که توانایی لازم برای رهبری مبارزه در این دوران تاریخی پرافتوخیز کشورش را دارد و معتقد است پنج سال آتی صرفا مخاطرات بسیاری در پیش پای او و مردم فرانسه نخواهد گذاشت؛ بلکه مملو از امید نیز خواهد بود. او ضمن برشمردن پنج چالش عمده پیشروی فرانسه ازجمله دفاع از هویت ملی، احیای توانایی رقابتی ازدسترفته و تثبیت اقتدار دولتی، مدعی شده اصلیترین جبهه، جبهه دفاع از سبک زندگی مختص شهروندان آن کشور است؛ آنهم بدون آنکه فرانسویان ناچار باشند ارتباط خود را با باقی دنیا بگسلند؛ بنابراین، جای شگفتی نیست که این سیاستمدار ٦١ساله برای تکیهزدن بر کرسی ریاستجمهوری، برنامهای در دست دارد که حتی پیشتر از سیاستهای پیشنهادیاش در انتخابات سال ٢٠١٢ نیز رنگ و بوی افراط گرفته است؛ یعنی همان انتخاباتی که سارکوزی درصدد بود با جذب آرای هواداران راست افراطی «جبهه ملی»، به رهبری «مارین لوپن» از آن پیروز بیرون آید. از تمام سیاستهای نولیبرال و ریاضتی که بگذریم، تعصبات نژادی و مذهبی نقش بزرگی در دولت احتمالی او ایفا خواهند کرد. منع حجاب اسلامی در دانشگاهها و شرکتهای دولتی، سلب حق ملیت فرانسوی از فرزندان والدین خارجی و ممنوعیت ارائه غذاهای بدون گوشت خوک به دانشآموزان مسلمان و یهودی تنها بخش کوچکی از برنامههای پیشنهادی سارکوزی است که البته در برابر وعده او مبنی بر رویکرد بیرحمانهتر در مبارزه با تروریسم که بسیاری را متقاعد کرده دولتش در برخورد با مظنونان تروریستی، احتمالا رویکردی همسنگ آمریکاییها در زندان گوانتانامو در پیش خواهد گرفت، رنگ میبازد.
با تمام این اوصاف، سارکوزی که بارها اعلام کرده فضای ترس و اضطراب حاکم بر فرانسه پس از زنجیره حملات تروریستی در دو سال اخیر، کشور را نیازمند حاکمی مقتدر مانند او کرده، برای پیروزی در انتخابات سال آینده باید ابتدا در رقابت درونی راستگرایان و میانهروها برای احراز نامزدی که بناست در روزهای بیستم و بیستوهفتم نوامبر سال جاری میلادی با اتکا به آرای هواداران این احزاب برگزار شود، پیروز از میدان خارج شود. رئیسجمهوری سابق فرانسه جدای از تمام موانع سختی که برای بهدستآوردن دل راستگرایان و میانهروهای فرانسوی دارد، رقیب بزرگی مانند «الن ژوپه» را نیز در برابر خود میبیند. سارکوزی که در دوران زعامتش، از سوی مردم با لقب رئیسجمهوری ثروتمندان خوانده میشد، نهتنها باید افکار عمومی را که در نتیجه شخصیت ناهنجار، کارنامه نامطلوب اقتصادی و تمام پروندههای فساد اقتصادیاش مخدوش شده، به سود خود تغییر دهد؛ بلکه باید با ژوپه، وزیر خارجه سابق خود که این روزها در صدر نظرسنجیهای عمومی قرار دارد، نیز رقابت کند. شهردار ٧١ساله بوردو که همین دو دهه پیش با کاهش حقوق بازنشستگی، نزدیک دو میلیون معترض را به خیابانها کشانده و عنوان یکی از منفورترین نخستوزیرها را از آن خود کرده بود، اکنون چنان چهره میانهرویی از خود ساخته که شاید یار و رفیق دیرینش نیز توانایی هماوردی با او را نداشته باشد.
روزنامه شرق