صدای ناقوس کَرکننده "بی آبی"
به گزارش «پارسینه»، همین چند روز پیش بود که در یکی از برنامه های طنز و پرمخاطب تلویزیون بار دیگر مشکل کم آبی گوشزد شد. در این برنامه مجری برنامه «دورهمی» با تاکید به نقل از وزیر نیرو مردم را به صرفه جویی و مدیریت مصرف آب دعوت کرد.
تقریبا این چند سال اخیر روزی نیست که با بهانه و بی بهانه در مورد بحران کم آبی و هشدارهای پیدا و پنهان آن نشنیده باشیم. براساس تائید و اظهار بعضی مقامات و کارشناسان بخش های مختلف صنعت آب و آبرسانی ، همه ساله حدود نیم متر از سطح آب های زیرزمینی ایران کاسته می شود.
این کاهش بی سابقه موجب فرونشست دشت ها و ویران شدن اراضی کشاورزی و شوری آب های موجود در منابع آبی زیرزمینی در برخی نقاط نیز شده است. فرونشست دشت ها به این معنی است که احیای منابع آبی زیرزمینی حداقل در یک زمان بندی مشخص و حتی آینده دور متصور نیست!
بنابراین اگر روند کنونی کاهش سطح آب های زیرزمینی تداوم یابد، بیابانی شدن بیشتر اراضی زراعی و غیرقابل استفاده شدن آن ها دور از ذهن نیست و پیامد طبیعی آن وابستگی هرچه بیشتر به واردات مواد غذایی از خارج خواهد بود.
در جهان امروز با جمعیت روبه فزونی در ایران و سایر نقاط جهان تنها نسخه شفابخش برای استفاده از منابع محدود آبی در ایران ، صرفه جویی و مصرف حساب شده آب محدود و موجود است. مصرف حساب شده می تواند در قالب استفاده از تجارب کشورهای مشابه آب و هوایی ایران و نیز بهره جویی از علوم و فنون جدید در بخش صنعت آب تعبیر و تفسیر گردد.
به عبارت ساده تر باید با کارشناسی شدن اراضی کشاورزی بهترین محصول برای هر زمین زراعی تعریف گردیده و با بکارگیری پیشرفته ترین فنون جدید در عرصه صنعت آب از هدر رفتن حتی یک قطره آب جلوگیری شود. در شرایط موجود کشاورزان ما با روش های غرق آبی و غیرعلمی اقدام به تولید محصولاتی می کنند که ضمن هدر رفتن تلاش و کار آنان ، محصولات تولیدی نیز بدون مشتری روی دست آنان مانده و تبدیل به کوه زباله می شود.
چاه های آب غیرمجاز در همه جای ایران از جمله در پیرامون دریاچه مصیبت زده ارومیه همانند قارچ در باغات و اراضی توسعه یافته زراعی قد علم کرده اند و بعد از سال ها از گذشت عمر ستادی که برای احیای دریاچه تشکیل شده است ، هنوز تکلیف این چاه ها مشخص نشده است. هنوز با کاربران عمده و غیرقانونی آب در اطراف دریاچه مماشات می شود و جلوی هدر رفت آب گرفته نمی شود تا پرشدن دریاچه نیازمند نزولات سخاوتمندانه جوی نباشد.
در سایه عدم مدیریت صحیح مایه عظیم حیات منابع آن نیز بیش از پیش رو به نابودی می رود و تا حدی که به نقطه بحران واقعی نزدیک تر و نزدیک تر شویم.
کمبود آب، افزایش جمعیت، بالا رفتن سطح زندگی و بهداشت و افزایش بیشتر مصرف آب و کمبود مواد غذایی درسال های آینده بحرانی را پیش روی ایران قرار می دهد که چشم اندازش از همین حالا تیره است و البته مهار چنین بحرانی به کاری که ما در این سال ها انجام می دهیم بستگی دارد.
موضوع کم آبی با وجود تاکید های زیاد و تا حدودی نخ نما شدن، هم چنان جدی و نگران کننده است. رسالت اجتماعی خود دیدیم تا به این موضوع مهم بپردازیم و با کاربران و مخاطبانی که به کشور خود و شرایط آن اهمیت می دهند هم کلام شویم.
نباید با جبر جغرافیایی هم دست شد! بله درست است، وظیفه هر دولتی است که به مردمش خدماتی ارائه دهد و در مواقع اضطرار و نیاز به یاری مردم بشتابد. اما بحرانی که وارد آن شده ایم علاوه بر نیاز به تدبیر دولتمردان و کارشناسان، برای مرتفع شدن امید به عزمی عمومی و همیت جمعی دارد.
می توانیم دست رو دست بگذاریم و تقصیر ها را به گردن یکدیگر بیاندازیم و فقط نظاره گر باشیم، یا با انتخابی بهتر، علاوه بر یاری کردن مسئولان در مدیریت و سعی در حل این بحران، به اندازه توان و سهم خودباری از دوش یکدیگر، آیندگان و دولتمردان برداریم، تا علاوه بر پشت سر گذاشتن بحرانی حیاتی، دیگر بهانه ای هم برای حسرت خوردن نداشته باشیم. مثل حسرت هایی که برای دریاچه ارومیه، هامون، کارون، بختگان و زاینده رود می خوریم.
می توان با اراده ای عمومی و خواستی جمعی بخش کوچکی از دین و سهم خود را به خودمان، همسایه مان، فرزندانمان و خاک بوم میهنمان ادا کنیم. ما هم در این عزم شریک می شویم.
