نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران، با انتشار نامه‌ای غلامرضا ضیایی، رئیس زندان اوین را متهم کرده که برای انتقال او به زندان زنجان شخصا به او حمله فیزیکی کرده و دشنام داده است.
آقای ضیایی مرداد ماه امسال رئیس زندان اوین شد.
خانم محمدی که به ۱۶ سال حبس محکوم شده و در زندان اوین دوران دوره محکومیت خود را می‌گذراند. او در همبستگی با خانواده‌های کشته‌شدگان اعتراضات آبان ماه، همراه با جمعی دیگر از زندانیان، به مناسب چهلم کشته‌شدگان در زندان تحصن کرده بود. در پی این تحصن، او به طور ناگهانی به زندان زنجان منتقل شد.
خانم محمدی در نامه خود نوشته است که از "شدت خشونت" صورت گرفته "شوکه" است.
به‌نوشته خانم محمدی، در پی تحصن او و دیگر زندانیان سیاسی در بند زنان، بنا به تصمیم "کمیته انظباطی زندان" آنها از تلفن و "سه نوبت" ملاقات محروم شدند.
خانم محمدی گفته بدون اطلاع از برنامه انتقالش به زندان زنجان و به بهانه دیدار با وکیلش او را از بند زنان، به دفتر رئیس زندان بردند که "ماموری از اطلاعات" هم در آنجا حضور داشت.
خانم محمدی در نامه خود نوشته است که آقای ضیائی با "لحن توهین‌آمیز" او را متهم کرده که از "خارج پول" می‌گیرد.
وقتی خانم محمدی در می‌یابد که دیدار با وکیل "فریب" بوده و آقای ضیانی "توهین و تهدید" را متوقف نمی‌کند، اتاق رئیس زندان را ترک می‌کند.
به گفته او در حالی که تلاش می‌کرده خودش را به در خروجی ساختمان برساند تا به بند زنان برگردد، رئیس زندان و چند مرد دیگر، بازوی او را می‌گیرند و او را در راهرو "به این طرف و آن طرف پرتاب" می‌کنند.
به نوشته خانم محمدی، در اثر کشمکش با رئیس زندان و نیروهای امنیتی، دستش به شیشه‌های در می‌خورد و زخمی می‌شود. در نتیجه مقاومت کتفش هم آسیب می‌بیند.
خانم محمدی نوشته است در این هنگام "آقای ضیائی و بیش از بیست مرد و زن دورم حلقه زدند و با هل دادن و گرفتن بازوها و دست‌هایم من را به داخل آمبولانسی هل دادند."
آمبولانس او را مقابل بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات در داخل زندان اوین می‌برد. خانم محمدی دوباره تلاش می‌کند به سمت بند زنان برود اما آقای ضیائی فریاد می‌زند: "تو دیگر پایت به بند نمی‌رسد."
خانم محمدی نوشته: "آقا ضیائی از دو طرف بدنم دستانش را قلاب کرد و من را از جا کند و با سر داخل ماشین فرو برد."
این فعال حقوق بشری نوشته است با تجمع انبوه نیروهای امنیتی مواجه شد و آقای ضیائی به او گفته که دستور انتقال خانم محمدی صادر شده است.
به نوشته خانم محمدی در طول مسیر که بیش از دو ساعت طول کشیده، دستانش خونریزی داشته است. او گفته برای کنترل بیماری‌اش از دارویی استفاده می‌کند که باعث می‌شود خطر ناشی از خونریزی برای سلامتش تشدید شود.
اما در این شرایط "دست بند را مردان اطلاعات وحشیانه بر زخم روی مچم کوبیدند که شدت خونریزی را زیاد کرد و خون قطره قطره روی لباس‌های من می‌ریخت و من در بهت و حیرت بودم که آیا پیام تحصن ما چند زن در زندان اوین در همراهی مردم تحت ظلم و ستم ایران، باید چنین تاوانی داشته باشد."
خانم محمدی نوشته است "نظام جمهوری اسلامی ایران از هیچ اقدام خشونت‌آمیزی، از زندان طولانی گرفته تا ندیدن فرزندانم و حتی قطع تماس تلفنی و نشنیدن صدایشان و ضرب و شتم و تبعید و توهین و هتک حرمت دریغ نمی‌کند."
فرزندان خانم محمدی خارج از ایران هستند و تماس‌های تلفنی او با آنها قطع شده است. او در پایان نامه‌اش سوگند یاد کرده که با وجود شرایط ایجادشده "تا لحظه دم فروبستن ابدی، از گفتن حق و از فریاد بر سر ظالم و حمایت از عدالت‌جویان و آزادیخواهان و تحقق صلح پایدار" دست برنخواهد داشت.
خانم محمدی در سال ۹۱ به جرم تبلیغ علیه نظام به ۶ سال حبس محکوم شد و در زندان زنجان نگهداری می‌شد. او در آن زمان دچار فلج عضلانی شده بود و پس از مدتی آزاد شد.
بی بی سی فارسی
