باید نظام بداند که تهاجم و تهدید بی‌رحمانه علیه دانشگاه می‌تواند به جرقه “خیزش” و ”اعتراضات گسترده مردمی” تبدیل شود. بغض کشته شدن عزیزان مردم در جنبش “انقلابی” مهسا هنوز در گلوی ما نشکسته است.
حکومت كه به مذاکرات پنهانی، بی‌اعتبار و لرزان با دولت‌های غربی غره شده.
فضای پس از جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” و تداوم اعتراضات در حوزه های کنش جمعی و فردی در سراسر کشور نشان داد که نه “انفعال” و نه “انطباق” با وضع موجود، بلکه ”انتشار” قدرت و “استحکام” اراده جمعی برای تغییر”بنیادی”، سرمشق مردم ایران است.
حمله‌های خشونت‌آمیز، بی‌رحمانه، علنی و آگاهانه نیروهای سرکوبگر به دانشگاه‌ها، نهادها، جمع‌ها و پایگاههای مدنی و مردمی به عنوان حلقه‌های اتصال عناصر گستره ساختاری جنبش‌های اجتماعی، اعتراضی و انقلابی بر اساس راهبرد استیصالی و ناکارآمد حکومت، یعنی ایجاد رعب و وحشت و توامان تکثیر نا امیدی و دلسردی به ویژه در میان جوانان و زنان معترض، صورت می‌گیرد اما مقاومت در اشکال کوناگون ادامه دارد.
اعتراضات دانشجویان، زنان و مردان ایران در سراسر کشور از سیستان و بلوچستان افتخارآفرین تا خوزستان و کردستان و آذربایجان و تهران پژواک قدرتمند و طنین‌انداز یک کلمه “نه“ به “حکومت استبدادی دینی” است.
از مجامع بین‌المللی حقوق بشری، نهادهای بین‌المللی فمنیستی، نویسندگان و دانشگاهیان جهان تقاضا دارم اجازه ندهند جامعه رنج کشیده ما شاهد ۱۸ تیر دیگری در دانشگاه‌هایمان شود.
نرگس محمدی
اوین تیر ۱۴۰۲
