مبارک در بيمارستانى بسترى است که

محمد رضا پهلوی و انور سادات در آن جان دادند  

حسنى مبارک 32 سال پيش نيز به همين بيمارستان المعادى آورده شد. آن بار او معاون رئيس جمهورى بود و حالا از رياست بازگشته و محکوم شده اى است که شايد نتواند بيش از اين تغيير موقعيت را تاب آورد.

آن زمان اسلامگرايان حادثه "المنصه" يا (سکو) را رقم زدند و انور السادات را از سکوى سخنرانى و مراسم به خاک و خون کشيدند. مبارک نيز از حمله آنها بى نصيب نماند و با کتفى خونين به همين بيمارستان نظامى در قاهره منتقل گرديد.

از بيمارستان المعادى بود که خبر درگذشت رئيس جمهورى مصر به جهانيان اعلام شد. او که در مبارزه با ناصريست ها و چپ ها از ايمان و زبان و قدرت اسلامگرايان بى نياز نبود و اعتقادات مذهبى قابل توجهى نيز داشت، به محافل اسلامگرا پر و بال داد. اما شتاب آنان براى تصرف قدرت و خشم آنان نسبت به تلاشهاى صلح سادات به قيمت جان وى تمام شد.

آخرين شاه ايران محمد رضا پهلوى نيز در همين بيمارستان درگذشت. او هم از همان جايى ضربه خورد که سادات خورده بود. به هر حال، شاه سابق ايران در زمانى که هيچ کس در دنيا، از ميان آنها که سرشان به تنشان مى ارزيد، حاضر نشد به او کمک کند و پناه دهد، در قاهره سادات و خانواده وهمکارانش را يافت که پذيرايش شدند. وقتى هم که در همين بيمارستان نظامى درگذشت، با مراسم احترام آميزى به جايگاه ابدى بدرقه اش کردند.

کينه تهران نسبت به قاهره از همانجا نشات گرفت و گرنه به رسميت شناختن اسرائيل از سوى روسها و چينى ها و حتى هنديها پر رنگ تر از مصريان بود. تازه لا اقل سادات در برابر صلح با اسرائيل بخش قابل توجهى از "سرزمين اسلامى" را به "جهان اسلام" برگرداند.

اکنون مصر در برابر بخشى از تاريخ خود قرار دارد که ايرانى ها را بيش از ساير ملل به ياد گذشته مى اندازد.

شايد حالا ديگر در ايران افرادى که از مرگ ديگران خوشحال شوند، بسيار کم باشند. شايد مبارک نيز قصد ماندن در اين جهان "بى وفا" را نداشته باشد. اما به يقين خيلى ها در ايران و منطقه مى گويند و خواهند گفت که "تا اينجاى کار مصريها انسانى تر، قانونى تر و اخلاقى تر برخورد کردند".

لذا این امید هست که مصریان در ادامه کار با تجارب تلخ و دردناک اعدامها و جبهه ها ووو از انقلاب خود سونامى ديرپايى نسازند.

برگرفته از العربیه نت