به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



چهارشنبه، خرداد ۲۴، ۱۳۹۱

سهيل اعرابی
مدارا و تحمل خود را بالا ببريم
سهيل اعرابی برادرسهراب اعرابی 
متن سخنان کوتاه سهيل اعرابی، برادر سهراب اعرابی جوان کشته شده در رويدادهای جنبش سبز، در مراسمی به‌مناسبت سالگرد جنبش سبز در آلمان
سلامی گرم به هموطنانِ عزیزم...
سلامی به بلندای عشق
سلامی به همهٔ مبارزان راه آزادی و دمکراسی
سه سال گذشت. سه سال از کشته شدن عزیز‌ترین برادرم گذشت.
سه سال از درد مادری که فریاد می‌زد: همه بشنوید ناجوانمردانه بچه من را کشتند، گذشت. سه سال از ۲۶ روز درماندگی گذشت.
سه سال از نابودیِ تمامِ امیدهایِ مادری که فرزندش را صحیح و سالم گم کرده بود، گذشت. و سه سال از امید فرزندی که با عشق به تغییر پایِ صندوق رای آمده بود، گذشت.
به سومین سالگرد جنبش سبز مردم ایران نزدیک می‌شویم...
جنبشی که من خودم را عضو کوچکی از آن می‌دانم. موجی که قرار بود تا تغییر محکم و استوار به پیش برود...
اما چه شد؟
چه شد که آن همه امید، آن همه عشق و آن همه شور و شوق از بین رفت؟
و چه شد که بعد از سه سال مردم ما از نا‌امیدی سخن می‌گویند. از شکست جنبشی سخن می‌گویند که از نظر من نه تنها شکست نخورده بلکه با تجربه تر از همیشه به سمت دمکراسی گام بر می‌دارد.
جنبش سبز جنبشی است برای لمس آزادی. جنبشی که نقطه آغازی است برای پایان دیکتاتوری.
ضعفی که از نظر من در این جنبش وجود دارد عدم انگیزه پیروزیست. انگیزه و باوری که سهراب را به خیابان کشید.
اشتیاق او به قدری بالا بودکه هیچ کس نتوانست و نخواهد توانست جلوی ميلِ او و دیگر شهدا را برای رسیدن به آزادی بگیرد.
آنچه می‌خواهم عنوان کنم این است که، با وجود قرن‌ها مبارزه مردم ما برای دمکراسی هنوز فهم و درک ما از دمکراسی به درجه رهایی نرسیده و پیام من به شما عزیزان این است:
دوستانِ من و همرانم، تحمل خود را به قدری بالا ببرید که حتی با قاتلان خواهران و برادرانمان بتوانیم سر یک میز بنشینیم و راحت سخن بگوییم... به دور از خشم و عصبانیت.
اگر ما به این فهم برسیم مطمئنم به زودیِ زود دمکراسی در کشور لمس خواهد شد.
جمله‌ای از مادرم را نقل می‌کنم:
"من یک مادرم و فرزندم را به خاطر خواسته‌های انسانی‌اش از دست دادم اما همیشه فکر می‌کنم چقدر خوب است همه انسان‌ها به خاطر دیگران از حق و آبروی خود بگذرند به خاطر منافع ملی کشورمان و سر بلندی آن."
همان طوری که مادرم گفت، بیايیم سعی کنیم تحمل خود را بالا ببریم تا بتوانیم مملکتی آباد و آزاد را به وجود بیاوریم. سعی کنیم از فکر دیکتاتوران زمانه انتقام بگیریم.
در مقابلِ تفکرِ رادیکالی که همواره بر طبلِ جنگ می‌کوبد و سخن از کشتن می‌زند، با اقتدار و البته آرامش بحث کنیم و به همه بفهمانیم که اعتقاداتِ ما محترم است و کسی حق ندارد ما را به دلیلِ اعتقاداتمان سرزنش کند.
سربلند باشید، سبز باشید و فراموش نکنید ما ۳۰ سال به خاطر غرور بیش از حد خود هیچ نتیجه‌ای نگرفتیم...
در پناه حق باشید.
سهیل اعرابی
فرزند کوچکی از این خاک.
برگرفته از گویا