فردوسی و مصدق
وطنــــــــخواهي او چو فردوسي است حــــــكيمانه ، آزاد و انساني است
بــــــــــــنــــام خداوند جان و خرد
كــــــز ايــــن برتر انديشه بر نگذرد
مـــــــــــــصدق سرشته زنيكي ز مهر در اين خانه در خفته آن نيك چهر
“خــــــــرد دارد و فر و شرم و نژاد
بـــــــود راد و پيروز و از داد شاد“
وطنــــــــخواهي او چو فردوسي است حــــــكيمانه ، آزاد و انساني است
“نــــــــگر تا نـــيازي به بيداد دست
نــــــــــــگرداني ايـــوان آباد پست “
تـــــــــــعصب ندارد نه نفرت نه جهل بـــــجز اينكه خواهد زنا اهل ، اهل
“ بــــــه كردار بد هيچ مگشاي جنگ
بــــــــرانديش از دوده و نام و ننگ“
ز افـــــــــــراط و ويـــرانگري كاسته ز ديــــــوان لاهه چو حق خواسته
“تـــــرا با جـــهان آفرين است جنگ
كه از چه سيـــاه و سفيد است رنگ“
كـــــــــه نفرت ز ضحاك و افراسياب ز بــــــــــيداد آنان شود باز تاب
بــــــــــــنه كينه و دورباش از هوا
مــــــــــــــبادا هوا بر تو فرمانروا ”
مــــــــصدق به اشرف كه پتياره بود چـــــو رفتار رستم به سودابه بود
“ زپــــرده به گيسوي بيرون كشيد
ز تــخـــت بزرگيش در خون كشيد“
مــــــــــصدق ستيزي ز نابخرديست چـــه نامم من آنرا اگر جهل نيست
“ دريــغ است ايران كه ويران شود
كـــــــــــنام پلنگان و شيران شود “
كـــــــــــمانگير آرش كه در تير شد همــــان “فاطمي“ بود و زنجير شد
“چـــــــــنان شاه بر گاه هرگز مباد
نــــــه آنكس كه گيرد از او نيز ياد“
غـــــــــــزالي كه نوروز تحريم كرد بــــــه شهنامه تازيد و پاشيد گرد
“زيـــــــان كسان از پي سود خويش
بـــــــــجوئيد و دين اندر آورد پيش“
مــــــــگر نام فردوسي از يـاد برد و يــــــــا ارج او را ز دلها سترد؟
“بــــــــه هـر كار با هر كسي داد كن
ز يــــــــــــزدان نيكي دهش ياد كن “
جـــــفا ديـــــد فردوسي از غزنوي مــــــصدق به زندان شد از پهلوي
“كــــــسي كــو گذشت از ره مردمي
زديـــــوان شـــمر مشمر از مردمي “
كه فـرزند اين آب و خاك اين دواند مــــــــــبادا كه فرزند آري به بند
“ســــخن چين و بي دانش و چاره گر
نـــــبايد كـــــــه يــــابند پيشت گذر“
مـــــصدق كه بر دل حكومت نمود چـو فردوسي از دل حقيقت سرود
“ جـــــهان يــــادگار است و ما رفتني
بــــــــــــــه گيتي نماند مگر مردمي “
كـــه اسطوره اند اين دو مرد دلير بـه عزت در اوج و به دشمن اسير
“ شــــــــكاريم يكسر همه پيش مرگ
ســـــــــــر زير تاج و سر زير ترگ“
مــزار دو اسطوره در خـــانه شد بـــــــه تمثيل اين خانه ويرانه شد
“ كه روزي فراز است و روزي نشيب
گــــــــهي شــــاد دارد گهي با نهيب “
ولــــــيكن ســرانجام نامي شدند بــــــه عزت در عالم تمامي شدند
