فرهنگ شریف
آن هنرمندی که با تارش بسی اعجاز کرد
ای دریغا سوی نور و
کهکشان پرواز کرد
کس ندیدم کو
چنین با ساز خود نجوا کند
گاه آهِ سرد عاشق ،
گاه اشکِ گرم ِ شوق
گاه با سازش کرشمه ،
یک زمانی ناز کرد
همنوا شد ساز او با صوتِ
گلپا و شجر
این یگانه ، ساز خود
را زینت ِ آواز کرد
همدلی شیدا تر از
پرویز یاحقی نیافت
او دلش را با دل ِ
پروِیز جان دمساز کرد
در وطن شد با مسمّا
نام فرهنگ شریف
چون در ِ جنت به روی
عاشقانش باز کرد !
مسعود عطائی
۷ سپتامبر۲۰۱۶ 