در همبستگی با همکار محترم آقای دکتر احمد رضا جلالی
در روز‌های
اخیر کشور ما در حوزه نقض حقوق بشر روز‌های سیاهی را پشت سر میگذارد.
باز داشت‌های
خود سرانه و غیر قانونی، عدم دسترسی به وکیل، بی اطلاع گذاشتن خانواده زندانیان
برای فشار آوردن به آنها، بازجویی‌های همراه با فشار جسمی و روحی در خانه‌های امن
و بالاخره حبس در سلول انفرادی که به مثابه شکنجه هست، همه و همه حکایت از نقض
صریح حقوق بشر در نظام جمهوری اسلامی را دارند.
این بار
این بی قانونی، فشار و شکنجه دامنگیر همکار محترم ما آقای دکتر احمد رضا جلالی
گردیده است.
آقای
دکتر احمد رضا جلالی تا پیش از بازداشت، به عنوان پژوهشگر مدیریت بحران با دانشگاه
پیه مونته ایتالیا همکاری می‌کرد. به گفته خانم مهران نیا، همسر آقای جلالی این
پژوهشگر برای برگزاری کارگاههای آموزشی هر شش ماه یکبار به ایران سفر می‌کرد.
آقای
جلالی که در زمینه پزشکی بحران تخصص دارد در۲۵ اردیبهشت امسال در جریان سفری به ایران به
دعوت دانشگاه تهران و دانشگاه شیراز برای شرکت در یک کارگاه مدیریت بحران توسط
وزارت اطلاعات دستگیر شد. به گفته همسر آقای جلالی، دکتر جلالی سه ماه در
بازداشتگاه این وزارتخانه بسر برد.
در این سه ما آقای دکتر جلالی ه اجازه ملاقات با خانواده خود را نداشت
و حتی پس از انتقال به بند ۲۰۹ زندان
اوین، تا چهار ماه اجازه گرفتن وکیل یا تماس با آنرا نداشت.
اتهام و
دلیل بازداشت این پژوهشگر تا مدتها به وی اعلام نگردید، بعد از ماهها به گفته همسر
ایشان دکتر جلالی با اتهام همکاری با دولت متخاصم مواجه شد. دکتر جلالی در جلسات
بازپرسی این اتهام را رد کرده و خواستار یک دادگاه عادلانه گردیده تا بی‌گناهی خود
را ثابت کند. به گفته همسر ایشان هیچ دلیل و مدرکی برای اثبات این اتهام ارائه
نگردیده است. در روز ششم دی ماه بازجوی ایشان دکتر جلالی را تهدید به اعدام و
انتقال به بند اعدامیان زندان رجائی شهر کرده است.
از آن
روز دکتر جلالی در اعتراض به بازداشت غیرقانونی بدون ارائه مدرک، تهدید و توهین در
جریان بازداشت دست به اعتصاب غذا زده است و خواستار آزادی خود است.
ما به
عنوان بخشی از جامعه پزشکی ایرانی این گونه برخورد‌ها با یک پژوهشگر و همکار را
بی نهیات تاسف بار و دردناک ارزیابی کرده و این گونه رفتار‌ها را ناقض علنی
حقوق بشر دانسته و آن را محکوم می‌کنیم وبدین وسیله این پرسش را مطرح می‌کنیم، که
آیا چنین فردی که تمام حقوق مدنی و انسانی خود را بر باد رفته و زندگی خود را در
چنگ چند بازجو می‌بیند، آیا چاره‌ای جز اعتصاب غذا دارد؟
ما با کمال
تاسف و نگرانی شاهد این هستیم، که این نوع برخورد‌ها بخشی از یک سیستم ناقض حقوق
بشر را تشکیل میدهند، اعتصاب غذا گسترده زندانیان عقیدتی سیاسی در زندان‌ها در
اعتراض به بازداشت و احکام غیر قانونی، عدم رسیدگی
پزشکی به وضعیت سلامتی این زندانیان، عدم وجود امکانات لازم در بهداری زندان ها،
کارشکنی در مرخصی درمانی بخش دیگری از این سیستم هستند.
ما به
عنوان پزشک و کادر پزشکی مدافع حقوق بشر نگرانی عمیق خود را از این وضعیت اعلام
نموده و به شدت به آن معترض هستیم. ما از همه امکانات خود در جامعه جهانی استفاده
کرده و خواهان تغییر جدی و بنیادین وضعیت موجود خواهیم بود.
ما
همینجا نگرانی عمیق خود را از وضعیت سلامتی همکار دیگر مان آقای دکتر خزعلی که در
اعتصاب غذا به سر میبرند و در اثر آن متاسفانه دچار سکته قلبی شده اند اعلام نموده
و خواستار آزادی ایشان هستیم.
همچنین
ما خواستار رسیدگی پزشکی به وضعیت زندانیانی
هستیم، که در اعتصاب غذا بوده‌اند، و اکنون وضعیت جسمی مناسبی ندارند، از جمله آقایان آرش صادقی و عیسی سحر خیز هستیم.
ما
پزشکان و کادر پزشکی ایرانی مدافع حقوق بشر از مسئولین کشور، بخصوص آقای رئیس
جمهور که با شعار امید و تدبیر رأی از مردم گرفته‌اند، و بار دیگر
کاندیداتوری خود را اعلام فرموده‌اند، خواهان پاسخگویی به عملکرد وزارتخانه
اطلاعات ایشان هستیم. ما همچنین خواهان رسیدگی سریع به خواست‌های همکار محترم و
پژوهشگر آقای دکتر جلالی‌و نهایتاً خواستار آزادی ایشان هستیم.
همچنین ما اینجا هشدار میدهیم که که سلامتی ایشان که نزدیک به پنجاه
روز است، در اعتصاب غذا هستند، در خطر جدی می‌باشد.
امید ما
این است، که منشور شهروندی آقای رئیس جمهور نه فقط برای زینت دولت ایشان بلکه برای
حفظ حقوق اولیه شهروندان به کار گرفته شود.
دوشنبه
۲۵ بهمن ۱۳۹۵ وین
مسئول
اول دکتر علی گوشه
سخنگو
دکتر پرفسور میرزائی
