تقی روحانی، گوینده محبوب رادیو ایران درگذشت 

نام کاملش «محمدتقی روحانی‌مقدم» بود اما همه «تقی روحانی» می‌شناسندش. 

سال‌ها گوینده ثابت و البته مسلط رادیو ایران بود و برنامه‌هایش از جمله شما و رادیو و مسابقه 20سوالی، مورد علاقه همه مردم بود.

او در چهارم مرداد 1299 در تهران به دنیا آمد و درست یک ماه پیش از آن‌که 93سالگی‌اش را جشن بگیرد، عصر چهارشنبه در تهران درگذشت؛ در حالی که دو ماهی می‌شد در بیمارستان سرخه حصار بستری شده بود.

او همه این 34 سال گذشته را در بی‌حرکتی و بی‌زبانی گذرانده بود زیرا در 11 مهر 1358 از سوی افراد مسلح و ناشناس تا سرحد مرگ مضروب شده بود و تبعات آن، همانی بود که در این سه دهه، با آن دست به گریبان بود. او در دادگاه در برابر اتهامات وارد شده، گفته بود:

«کار گوینده خواندن مطالبی است که به دست او می‌دهند. گوینده، نویسنده و مفسر مطالب نیست.»

صدایی بم و رسا داشت

امین‌الله رشیدی*

من مرحوم «تقی روحانی» را از همان زمان که در سال 1327 به رادیو آمدم، می‌شناسم. آن زمان که ابتدا رادیو تهران نام داشت و از سال 1335 که عنوان رادیو ایران به خود گرفت.

در آن زمان دو گوینده از دیگران، نامی‌تر بودند. یکی جناب رضا سجادی که خداوند ایشان را حفظ کند و دیگری مرحوم روحانی.

ایشان به واقع صدایی بَم و البته رسا داشت و آن‌گاه که لب به سخن می‌گشود همه شنوندگان، سراپا گوش می‌شدند.

اما متاسفانه در این 30سال اخیر، به سبب اتفاقات ناگواری که برایش رخ داد، قدرت تکلم خود را از دست داده بود.

البته به لطف آقای شاهرخ نادری، در جلساتی که با دوستان قدیم داشتیم، گاهی به این جلسات آورده می‌شد و 

به سختی چند کلمه نامفهوم را بر زبان می‌راند. به‌هرروی ایشان به دلیل همین مشکل، همه این سال‌ها را در گمنامی گذراند. امیدوارم خداوند ایشان را در میان رحمت واسعه خود قرار دهد. 

*خواننده سابق برنامه گل‌ها و رادیو ایران

خاطرات خوش جمعه‌ها در رادیو

منصور نریمان*

حدود سال 1342 بود که از مشهد به تهران آمدم. در آن زمان بود که با مرحوم «تقی روحانی» آشنایی پیدا کردم.

البته از آنجا که در بخش موسیقی رادیو بودیم ارتباط چندانی با یکدیگر نداشتیم و بیشتر در روزهایی که به رادیو می‌آمدم، ملاقات‌هایی داشتیم.

اما دقیق به یاد دارم که صدایی خاص داشت. یعنی وقتی جمعه‌ها از ساعت هشت تا 12 برنامه شما و رادیو را اجرا می‌کرد، همه از این بابت خوشحال بودند و پای رادیوهایشان میخکوب می‌شدند که من هم از این دوران که ایشان را می‌دیدم، خاطرات خوشی دارم و از آن لذت می‌بردم.

البته هرگاه که مناسبت‌های ملی و میهنی هم بود، عموما اجرای برنامه‌های رادیو بر عهده ایشان بود زیرا به واقع صدایی حماسی داشت. اما متاسفانه به دلیل بلاهایی که بر سرش آوردند، 34 سال گذشته را افلیج و بی‌تکلم سپری کرد و واقعا همه ما به عنوان همکاران قدیمی‌اش - حتی دورادور- از این بابت متاثر بودیم.

اما به‌هرحال از این درد و غم راحت شد و ان‌شاءالله که خداوند ایشان را رحمت کند. 

*پدر عود ایران و نوازنده سابق رادیو ایران

بهار