وزارت زنان، بازگشت فيزيكي و انديشواري زنان
ناهید توسلی
زنان، نيمي از آحاد جامعه ما هستند، نيمي كه در گزينش آقاي روحاني – و ديگر دولتمردان – نقش بسيار موثر و سرنوشت‌ساز داشته و هنوز هم دارند. اينكه چرا اين نيمه جامعه تنها و تنها حق گزينش دولتمردان نصيب‌شان شده است بي‌آنكه خود حق گزيده شدن «جدي» داشته باشند جاي پرسش بسيار دارد!در فضايي كه زنان، توانايي انجام تقريبا هرگونه كار و فعاليت مانند مردان را دارند و عملا در تقريبا بخش عظيمي از نهادهاي كشور مشغول انجام وظيفه مانند مردان هستند، بايد ديد چرا آنان از حقوق مادي و معنوي برابر و عادلانه با مردان برخوردار نيستند؟ اگر يك روز و در همين كشور، زناني كه چرخ اقتصاد، سياست، فرهنگ، درمان و پزشكي، ادب، هنر، آموزش و... را مي‌چرخانند دست از كار بركشند آن وقت دولتمردان متوجه حضور موثر فيزيكي و انديشواري و حرف‌هاي زنان مي‌شوند.
من فكر مي‌كنم خوشبختانه، تنها و تنها در ذمه همين حكومت ديني اسلامي است كه زنان مي‌توانند برابري عادلانه خود را در عرصه عمومي (و حتي خصوصي) نشان داده و كرامت انساني را تنها مولفه برتري انسان‌ها بر يكديگر تعريف كنند. بنابراين، ضروري است كه پس از سي و اندي سال از استقرار حكومت اسلامي كه داعيه عدالت پروري‌اش غيرقابل انكار بايد باشد، دولتمردان و نيز علما و روحانيون دين اين فرصت را براي زنان هموار كنند تا آنان بتوانند دوشادوش و همراه با مردان به حقوق برابر و عادلانه انساني خود دست يابند. اين مهم صورت نمي‌گيرد مگر آنكه زنان بتوانند نهادي چونان وزارتخانه زنان و وزيري زن داشته باشند تا حضور فيزيكي و نيز انديشواري خود را در حوزه‌هاي:
اعتماد
