به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



چهارشنبه، تیر ۲۶، ۱۳۹۲

ناهيد توسلي، مدير مسوول نشريه نافه

 وزارت زنان، بازگشت فيزيكي و انديشواري زنان

ناهید توسلی 

زنان، نيمي از آحاد جامعه ما هستند، نيمي كه در گزينش آقاي روحاني – و ديگر دولتمردان – نقش بسيار موثر و سرنوشت‌ساز داشته و هنوز هم دارند. اينكه چرا اين نيمه جامعه تنها و تنها حق گزينش دولتمردان نصيب‌شان شده است بي‌آنكه خود حق گزيده شدن «جدي» داشته باشند جاي پرسش بسيار دارد!در فضايي كه زنان، توانايي انجام تقريبا هرگونه كار و فعاليت مانند مردان را دارند و عملا در تقريبا بخش عظيمي از نهادهاي كشور مشغول انجام وظيفه مانند مردان هستند، بايد ديد چرا آنان از حقوق مادي و معنوي برابر و عادلانه با مردان برخوردار نيستند؟ اگر يك روز و در همين كشور، زناني كه چرخ اقتصاد، سياست، فرهنگ، درمان و پزشكي، ادب، هنر، آموزش و... را مي‌چرخانند دست از كار بركشند آن وقت دولتمردان متوجه حضور موثر فيزيكي و انديشواري و حرف‌هاي زنان مي‌شوند.
آيا لازم است زنان دست به چنين كاري بزنند تا بتوانند اثرگذاري خويش را به اثبات برسانند؟ چرا بايد اين زنان، كه عملا مادران، خواهران و فرزندان خوني يا ملي ديني همين دولتمردان هستند، وجود و حضورشان تلويحا انكار شود؟

من فكر مي‌كنم خوشبختانه، تنها و تنها در ذمه همين حكومت ديني اسلامي است كه زنان مي‌توانند برابري عادلانه خود را در عرصه عمومي (و حتي خصوصي) نشان داده و كرامت انساني را تنها مولفه برتري انسان‌ها بر يكديگر تعريف كنند. بنابراين، ضروري است كه پس از سي و اندي سال از استقرار حكومت اسلامي كه داعيه عدالت پروري‌اش غيرقابل انكار بايد باشد، دولتمردان و نيز علما و روحانيون دين اين فرصت را براي زنان هموار كنند تا آنان بتوانند دوشادوش و همراه با مردان به حقوق برابر و عادلانه انساني خود دست يابند. اين مهم صورت نمي‌گيرد مگر آنكه زنان بتوانند نهادي چونان وزارتخانه زنان و وزيري زن داشته باشند تا حضور فيزيكي و نيز انديشواري خود را در حوزه‌هاي:


1-« علمي»، با بررسي و خوانش و تفسير و تاويل زن/مادرانه خود از احكام كتاب آسماني اسلام، قرآن و همچنين بازگرداندن و ادامه كار رشته «مطالعات زنان» در دانشگاه‌ها جهت آگاهي زنان و مردان به حقوق انساني‌شان،


2- «كاركردي» (پراگماتيستي)، با حضور در عرصه عمومي و مشاركت در اموري كه شمول آن زنان و مردان هستند؛ اعم از امور سياسي، فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي، ادبي، هنري و...


در عين حال در زيرمجموعه وزارتخانه زنان، بتوانند به مشكلات و گرفتاري‌هاي مادي و معنوي زناني كه در نظام سنتي/ تابويي ايران بسياري از حقوق انساني خود را از سوي پدران، برادران و شوهران‌شان در ذيل قوانيني كه بايد بازخواني و روزآمد گردند، از دست داده‌اند.


اعتماد