فصل جوایز نوبل با اعلام برندگان نوبل فیزیولوژی یا پزشکی آغاز شد. جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی سال 2018 به‌طور مشترک به «جیمز پی. آلیسون»، ایمنی‌شناس آمریکایی و «تاسوکو هونجو»، ایمنی‌شناس ژاپنی، به‌خاطر تلاش در راه توسعه درمانی برای سرطان تعلق گرفت.
شرق در گزارش خود نوشت: سرطان هرساله میلیون‌ها انسان را می‌کشد و یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های سلامت بشریت است. بنیاد نوبل در بیانیه اعلام برندگان نوبل فیزیولوژی یا پزشکی امسال گفت: «برندگان جایزه نوبل امسال با تحریک توانایی ذاتی سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلول‌های تومور، موفق به تعریف یک اصل کاملا جدید برای درمان سرطان شده‌اند». جیمز پی. آلیسون پروتئین شناخته‌شده‌ای را بررسی می‌کرد که به‌عنوان ترمزی روی سیستم ایمنی عمل می‌کند. او پتانسیل مهار ترمز را درک کرده و در نتیجه از سلول‌های ایمنی بدن برای حمله به سرطان بهره گرفت. در ادامه او این مفهوم را به روش جدیدی برای درمان مبتلایان به سرطان توسعه داد. تاسوکو هونجو نیز که روی سلول‌های ایمنی تحقیق می‌کرد، موفق شد پروتئینی را روی این سلول‌ها شناسایی کند. او پس از بررسی دقیق عملکرد این پروتئین متوجه شد که این پروتئین همانند ترمز عمل می‌کند، اما این کار را با روشی کاملا متفاوت انجام می‌دهد. درمان‌های انجام‌شده بر اساس این کشف، در مبارزه با سرطان کاملا موثر بوده‌اند. درواقع آلیسون و هونجو نشان دادند که چگونه می‌توان از استراتژی‌های مهار ترمز موجود روی سیستم ایمنی برای درمان سرطان استفاده کرد. نتایج به‌دست‌آمده از تحقیقات این دو دانشمند نقطه عطفی در مبارزه با سرطان محسوب می‌شود.
جیمز پی. آلیسون در سال 1948 در تگزاس متولد شد. در سال 1973 موفق شد مدرک دکترای خود را در رشته زیست‌شناسی از دانشگاه تگزاس در آستین دریافت کند. در سال ۱۹۸۵ میلادی استاد ایمنی‌شناسی و رئیس موسسه پژوهش سرطان در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی شد و سپس در سال ۲۰۰۴ به مرکز سرطان مموریال اسلون – کترینگ در شهر نیویورک رفت و رئیس مرکز ایمونوتراپی سرطان لودویگ، رئیس بخش آموزش ایمونولوژی، مدیر بخش مطالعات ایمونولوژی و ایمونولوژیست ویزیت‌کننده بیماران در این مرکز شد. پروفسور آلیسون همچنین تا سال ۲۰۱۲ میلادی، پژوهشگر موسسه پزشکی هوارد هیوز بود تا سرانجام در همان سال، به مرکز سرطان ام. دی. اندرسون دانشگاه تگزاس پیوست و از آن هنگام، رئیس دپارتمان ایمنی‌شناسی آن مرکز بوده است. چگونگی فعال‌‌شدن و تکامل لنفوسیت‌های تی و همچنین ایجاد و گسترش شیوه‌های نوین ایمونوتراپی تومورها بخش اعظم تحقیقات او در این سال‌ها را تشکیل می‌دهند. یافته‌های او منجر به ارائه درمان‌های جدید ضدسرطان برای برخی از انواع کشنده این بیماری شده است. وی نخستین کسی است که موفق شد کمپلکس پروتئینی گیرنده آنتی‌ژن و لنفوسیت تی را جداسازی کند.
تاسوکو هونجو در سال 1942 در کیوتوی ژاپن به دنیا آمد. در سال 1975 دکترای خود را از دانشگاه کیوتو دریافت کرد. در سال 2001 به‌عنوان دستیار خارجی آکادمی ملی علوم آمریکا، در سال 2003 به‌عنوان عضو آکادمی علوم طبیعی آلمان و در سال 2005 به‌عنوان عضوی از آکادمی علوم ژاپن انتخاب شد. کشف پروتئین‌های مرتبط با بروز سرطان و همچنین شناسایی جهش‌های رخ‌داده در سیستم ایمنی و عوامل ایجادکننده آنها از مهم‌ترین دلایل معروفیت این دانشمند در دنیای علم است.
نوبل پزشکی ۲۰۱۸ در حالی اهدا شد که یک دادگاه سوئدی ژان کلود آرنالت، همسر فرانسوی کاترین فروستنسون، عضو آکادمی نوبل را به جرم تجاوز به دو سال حبس محکوم کرد. او در مرکز رسوایی جایزه نوبل ادبیات قرار دارد. به دلیل این امر، هفت عضو آکادمی را ترک کردند و امسال جایزه نوبل ادبیات اهدا نخواهد شد.
شرق
شرق در گزارش خود نوشت: سرطان هرساله میلیون‌ها انسان را می‌کشد و یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های سلامت بشریت است. بنیاد نوبل در بیانیه اعلام برندگان نوبل فیزیولوژی یا پزشکی امسال گفت: «برندگان جایزه نوبل امسال با تحریک توانایی ذاتی سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلول‌های تومور، موفق به تعریف یک اصل کاملا جدید برای درمان سرطان شده‌اند». جیمز پی. آلیسون پروتئین شناخته‌شده‌ای را بررسی می‌کرد که به‌عنوان ترمزی روی سیستم ایمنی عمل می‌کند. او پتانسیل مهار ترمز را درک کرده و در نتیجه از سلول‌های ایمنی بدن برای حمله به سرطان بهره گرفت. در ادامه او این مفهوم را به روش جدیدی برای درمان مبتلایان به سرطان توسعه داد. تاسوکو هونجو نیز که روی سلول‌های ایمنی تحقیق می‌کرد، موفق شد پروتئینی را روی این سلول‌ها شناسایی کند. او پس از بررسی دقیق عملکرد این پروتئین متوجه شد که این پروتئین همانند ترمز عمل می‌کند، اما این کار را با روشی کاملا متفاوت انجام می‌دهد. درمان‌های انجام‌شده بر اساس این کشف، در مبارزه با سرطان کاملا موثر بوده‌اند. درواقع آلیسون و هونجو نشان دادند که چگونه می‌توان از استراتژی‌های مهار ترمز موجود روی سیستم ایمنی برای درمان سرطان استفاده کرد. نتایج به‌دست‌آمده از تحقیقات این دو دانشمند نقطه عطفی در مبارزه با سرطان محسوب می‌شود.
جیمز پی. آلیسون در سال 1948 در تگزاس متولد شد. در سال 1973 موفق شد مدرک دکترای خود را در رشته زیست‌شناسی از دانشگاه تگزاس در آستین دریافت کند. در سال ۱۹۸۵ میلادی استاد ایمنی‌شناسی و رئیس موسسه پژوهش سرطان در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی شد و سپس در سال ۲۰۰۴ به مرکز سرطان مموریال اسلون – کترینگ در شهر نیویورک رفت و رئیس مرکز ایمونوتراپی سرطان لودویگ، رئیس بخش آموزش ایمونولوژی، مدیر بخش مطالعات ایمونولوژی و ایمونولوژیست ویزیت‌کننده بیماران در این مرکز شد. پروفسور آلیسون همچنین تا سال ۲۰۱۲ میلادی، پژوهشگر موسسه پزشکی هوارد هیوز بود تا سرانجام در همان سال، به مرکز سرطان ام. دی. اندرسون دانشگاه تگزاس پیوست و از آن هنگام، رئیس دپارتمان ایمنی‌شناسی آن مرکز بوده است. چگونگی فعال‌‌شدن و تکامل لنفوسیت‌های تی و همچنین ایجاد و گسترش شیوه‌های نوین ایمونوتراپی تومورها بخش اعظم تحقیقات او در این سال‌ها را تشکیل می‌دهند. یافته‌های او منجر به ارائه درمان‌های جدید ضدسرطان برای برخی از انواع کشنده این بیماری شده است. وی نخستین کسی است که موفق شد کمپلکس پروتئینی گیرنده آنتی‌ژن و لنفوسیت تی را جداسازی کند.
تاسوکو هونجو در سال 1942 در کیوتوی ژاپن به دنیا آمد. در سال 1975 دکترای خود را از دانشگاه کیوتو دریافت کرد. در سال 2001 به‌عنوان دستیار خارجی آکادمی ملی علوم آمریکا، در سال 2003 به‌عنوان عضو آکادمی علوم طبیعی آلمان و در سال 2005 به‌عنوان عضوی از آکادمی علوم ژاپن انتخاب شد. کشف پروتئین‌های مرتبط با بروز سرطان و همچنین شناسایی جهش‌های رخ‌داده در سیستم ایمنی و عوامل ایجادکننده آنها از مهم‌ترین دلایل معروفیت این دانشمند در دنیای علم است.
نوبل پزشکی ۲۰۱۸ در حالی اهدا شد که یک دادگاه سوئدی ژان کلود آرنالت، همسر فرانسوی کاترین فروستنسون، عضو آکادمی نوبل را به جرم تجاوز به دو سال حبس محکوم کرد. او در مرکز رسوایی جایزه نوبل ادبیات قرار دارد. به دلیل این امر، هفت عضو آکادمی را ترک کردند و امسال جایزه نوبل ادبیات اهدا نخواهد شد.
شرق
