در بیانیه این سندیکا آمده است: «حاکمیت ضد کارگر، از طریق شورای عالی کار، تیری دیگر را به قصد نابود کردن کارگران در لحظه پایانی سال با تمام قدرت شلیک کرد.»
این بیانیه میزان حقوق تعیین‌شده برای کارگران در سال ۱۴۰۲ را به «شلاق فقر و بدبختی» تشبیه کرده که «بر تن کارگران حق‌طلب و خانواده هایشان نواختند» و افزوده، «این حمله به سفره‌های خانواده‌های کارگران سال به سال بیشتر و آشکارتر می‌گردد تا بهتر ماهیت شورای عالی کار و دیگر هیولاهای غارتگر و به ظاهر انسان‌نما را برای عموم جامعه روشن سازد.»
سندیکای شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه با اشاره به تعیین حقوق کارگران با «پول ملی» در حالی که هزینه‌های دلاری است، با تأکید بر تداوم این رویه «در طول این ۴۴ سال»، اضافه کرده است که جمهوری اسلامی «ایران را به یکی از ارزانترین کشورها از نظر دستمزد کارگران و همچنین در صدر جدول سرکوب و استثمار کارگران و مردم محروم مبدل نموده است.»
این نهاد کارگری همچنین تأکید کرده که «این ظلم و ستم» در صورت «اتحاد و همبستگی و یک‌دلی کارگران و ده‌ها میلیون خانواده‌های کارگری» پایان‌پذیر است.
در دومین روز از سال ۱۴۰۲ و هم‌زمان با نوروز، اعتراضات معیشتی از سر گرفته شده است.
