برای دخترم آلما که چون ایرانم برای آزادی پای می فشارد.

دختر آفتاب

ترا دوست میدارم ای دختر آفتابی
که چون نور, شا داب و چون با ده نابی
تو, ای جا ن آزاده, بی کین و بی آک
به پا کی چو گلبرگ یاسی


و در پایداری چو تاج سهندی
تو در استقامت


ز سنگینی "ساوا لان" بهره مندی
مرا تو به مهمانی " باغ امید" بردی (۱)
به آ ن باغ سر سبز پر کاج های تنا ور.


تو باغی پر از جمع گلها ی دنیا در اندیشه داری
تو نان را چو جان حق هر زنده دانی
تو آتش بجان, پر توان آذر آبادگانی
تو پاینده عشق جهانی


ترا دوست دارم که چون میهنم پایداری
ترا دوست دارم که نقشی از آن گوهر تابناکی
از آن پاک و پر منزلت آب و خاکی
صدای تو در گوش من, بانک پای نسیم بهار است
صدای تو فریاد نیماست, بر ساحل خشم
بگاه تلاش غریقی که با موج پیکار دارد!
صدای تو, بیدار گر گریه ی آبشاران
صدای تو, آواز "عاشق لر" کوهساران
صدای تو آن "شروه" ی دشت های جنوبان...
ترا دوست دارم
ترا دوست دارم
ترا دوست دارم چو روح بیابان
ترا دوست دارم چو وهم شب بیشه زاران


تو چون عطر گلهای وحشی عمیقی
به پیشانی شعر من چون نشان عقیقی
تو همچون "ارس" زنده و بیقراری
چو ایران من, در جهان پایداری
تو امید آزادی خلق , در سینه داری
تو آن جان بیگانه با قهر و زنجیر و زوری
تو آرام و پر شوکت و پر غروری
تو خوشبو تر از عطر "صمغ" ی که از شاخه ی ترد بادام زاید
تو زرین تر از گرده هائی که از پرچم لاله ی سرخ کهسار آید
تو میمانی و میتوانی بمانی
بمانی و شادان سرود رهائی بخوانی.


ترا دوست دارم, ترا دوست داریم
ترا دوست دا رم, ترا دوست داریم...


(۱) مهدی اخوا ن ثا لث

فضل ا له روحا نی
 ۲۲ ژوئن ۲۰۱۰