عبور بانوي دموكراسي از مرزهاي «برمه»
در ميان طرفدارانش قرار گرفته بود و بي‌آنكه خود را قهرمان بنامد، گفت: «من هيچ قولي به شما نمي‌دهم، اين اصلا خوب نيست كه من قولي بدهم كه نتوانم بعدها به آن جامه عمل بپوشانم، من يك قول به شما خواهم داد؛ اينكه نهايت سعي خود را براي رسيدن به دموكراسي به كار خواهم بست». اين كل سخنان «آنگ‌سان‌سوچي» رهبر دموكراسي‌خواهان برمه است كه در ميان طرفداران پرشورش بيان شده است. اين در حالي است كه او براي بسياري از مردم برمه و آزاديخواهان دنيا قهرمان به حساب مي‌آيد. خبرگزاري فرانسه درخصوص نخستين سفر سوچي به خارج و ديدار با مهاجران برمه‌اي در تايلند مي‌نويسد: «او در ميان هزاران مهاجر طرفدار خود قرار گرفته بود. برخي‌ها مي‌خنديدند و برخي‌ها از شوق مي‌گريستند». زني كه براي او از شوق مي‌گريست، داد مي‌زد كه او «روح» برمه است: «او استقامت بسياري كرد به رغم اينكه مصيبت‌هاي زيادي از سر گذرانده است». خبرنگار خبرگزاري فرانسه، كه در تايلند در ميان مهاجران برمه‌اي قرار گرفته بود درباره اين گردهمايي مي‌نويسد: «تمامي آنها يك چيز را مي‌خواهند. بازگشت به برمه». سوچي اين را مي‌داند. او وقتي در جمع مهاجران قرار مي‌گيرد مي‌گويد: «بازگشت شما به ميهن وظيفه اصلي من است». سوچي هنوز جمله‌اش را كامل ادا نكرده است كه پرچم‌هاي قرمز منقش به چهره‌اش بالا مي‌رود و براي او «هورا» مي‌كشند. «فيو» يكي از شهروندان برمه‌اي است كه افزون بر شش‌سال است در تايلند زندگي مي‌كند: «خيلي خوشحالم. دلم مي‌خواهد گريه كنم. من فكر مي‌كنم كه به دموكراسي دست پيدا كرده‌ايم». «فيو» از تغييراتي سخن مي‌گويد كه دنيا را به حاكم شدن دموكراسي در اين كشور اميدوار كرده است. نگاهي به روند يك‌ساله طي‌شده در برمه اين امر را نشان مي‌دهد: «سوچي، زنداني سابق سياسي اين كشور پس از هشت‌سال از زندان آزاد مي‌شود. در انتخابات پارلماني او و حزبش 46 كرسي را به دست مي‌آورند. شايد تصور اينكه روزي سوچي با نخست‌وزير تايلند ديدار داشته باشد امري دشوار بود ولي اين امر در حال حاضر محقق شده است. حتي رييس‌جمهوري اين كشور تين‌سين، به دليل حضور سوچي سفر خود را به اين كشور به تاخير انداخت تا سوچي از اين كشور راحت ديدار داشته باشد. ديلي‌تلگراف، روزنامه بريتانيايي هم با پرداختن به سفر سوچي به تايلند مي‌نويسد: «او تايلند را به اين دليل به عنوان نخستين سفر خارجي خود (پس از سال 1990) انتخاب كرد كه مهاجران برمه‌اي در اين كشور در شرايط سختي زندگي مي‌كنند. حقوق پايين و زندگي در كارخانجات، مهم‌ترين ويژگي‌هاي كارگران برمه‌اي است. برخي از آنها حتي در قايق‌هاي ماهيگيري زندگي مي‌كنند و جاي ثابتي براي زندگي ندارند. «هان‌هي‌تون»، كارگر برمه‌اي شاليزار برنج در تايلند مي‌گويد: «بيشتر كارگران مي‌خواهند كه به برمه بازگردند اما تا زماني كه شغلي در آنجا وجود نداشته باشد مجبور به اين‌گونه زندگي هستند. اينجا جايي براي زندگي كردن وجود ندارد. غذا هم به سختي براي خوردن پيدا مي‌شود». سوچي براي اين منظور با چندين كارگر برمه‌اي صحبت كرد و وقتي از عمق سختي زندگي آنها اطلاع پيدا كرد به آنها قول داد كه براي فراهم آوردن تسهيلات بيشتر با مقامات تايلندي صحبت كند. «پاوين چاچاوال پونگ پون»، يكي از محققان اجتماعي دانشگاه توكيو مي‌گويد: « اين طبيعي است كه آنها آرزوي بازگشت به مام ميهن داشته باشند». او مي‌افزايد: «برمه‌اي‌هاي زيادي به تايلند تبعيد شده‌اند. فكر مي‌كنم سوچي به همين دليل اين كشور را به عنوان نقطه آغازين سفر‌هاي خارجي خود در نظر گرفته است».
شرق
