سومین نوروز عبدالله مومنی در زندان اوین
به گزارش ندای سبز آزادی این زندانی سیاسی پس از هشت ماه و نیم بازداشت در نوروز سال ۸۹ توانست در جمع خانواده و دوستانش حاضر شود اما در اواخر فروردین ماه سال ۸۹ به زندان بازگردانده شد و از آن تاریخ از مرخصی محروم بوده است.
براساس گواهی پزشکان زندانی وی نیاز به درمان در خارج از زندان دارد اما مسئولین با مرخصی درمانی این زندانی سیاسی نیز مخالفت کرده اند.
پیش از این فاطمه آدینه وند همسر عبدالله مومنی با اشاره به گفته های مسئولان نامه عبدالله مومنی درباره شکنجه های دوران بازداشت را علت مرخصی ندادن به این زندانی سیاسی ذکر کرده بود.
عبدالله مومنی روز سی‌ام خرداد سال ۸۸ ضمن ضرب‌وشتم توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. او بیش از سه ماه اول بازداشتش را در سلول‌های انفرادی بندهای ۲۰۹ و ۲۴۰ زندان اوین و زیر شکنجه به سر برد که بیش از ۴۰ روز آن در بی‌خبری کامل گذشت.
وی در اسفندماه ۸۸ به مرخصی آمد. اما پس از آنکه به درخواست‌های غیرقانونی بازجویانش مبنی بر مصاحبه علیه رهبران جنبش سبز در دوران مرخصی تن نداد، در اواخر فروردین ماه سال ۸۹ بار دیگر به زندان بازگشت.
عبدالله مومنی پس از بازگشت به زندان، در نامه‌ای تکان‌دهنده به شرح شکنجه‌هایی پرداخت که از زمان بازداشت بر وی اعمال شده بود. او هم‌چنین در آن نامه از نمایشی بودن دادگاه‌های پس از انتخابات پرده برداشت.
در بخشی از نامه عبدالله مومنی آمده بود: «بازجویان پس از کتک‌کاری مفصل و تحقیر و توهین، به من گفتند به تو اثبات می‌کنیم که حرام‌زاده و ولدزنا هستی. نتیجه آن فرو کردن سر من در چاه توالت بود، آن چنان که کثافت‌های درون توالت به دهان و حلق من وارد و به مرحله خفگی رسیدم. می‌گفتند که “باید کاملا توضیح دهی که با چه کسی در چه زمانی و در کجا و چگونه ارتباط داشته‌ای” و حتی از من می‌خواستند که در برگه بازجویی‌ام بنویسم که “در دوران کودکی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌ام”. بار‌ها به تجاوز و استعمال بطری و شیشه نوشابه و چوب تهدید می‌شدم تا جایی که فی‌المثل بازجوی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بیان می‌کرد که چوبی را در… استعمال می‌کنیم که صد تا نجار نتواند آن را در بیاورد.»
