احسان هوشمند
برای برادران بازداشتی خسرو و مسعود کُرد پور
آیا حقوق اساسی بازداشتی ها در چارچوب قانون
مراعات می شود؟
بیش از یک ماه و نیم ازبازداشت خسرو کرد پور و سپس
برادرش مسعود می گذرد.
در سال های گذشته خسرو و مسعود با تلاشی قابل تقدیر خبرگزاری
موکریان را افتتاح کرده و به صورت مستمر اخبار عمومی،سیاسی و اجتماعی حوزه های کردنشین
را منتشر کردند.
بازتاب اخبار در این خبرگزاری معمولا به شکلی حرفه ای و با کمترین دروازه
بانی خبری یا دروازه بانی منعطف و نستاًبازی ،رویدادهای مربوط به حوزه های کُردنشین
منتشر می شد.تلاشی که نه با پول و امکانات و رانت های سیاسی و ریزه خواری بلکه با همت
و عشقی درخور به ثبیت جایگاه موکریان در میان مجموعه ای از منابع خبری مربوط به کُردها
منجر شده بود.
در سال های اخیر و به دنبال افول فعالیت های کیفی رسانه
ای در حوزه های کُردنشین(در کنار رشد کمّی این دسته از مطبوعات) خبرگزاری موکریان سعی
داشت تا آن بخش از اخباری که کمتر در رسانه های مکتوب مناطق کردنشین مجوز انتشار می
یابد را منتشر کند.در این مسیر اخبار مربوط به بازداشت ها،بازجویی ها،زندانیان،احضارها
و نیز برخی اخبار در باره مسائل اجتماعی چون خودکشی و قتل و غیره در دستور کار قرار داشت.
در برخی از خبر ها موکریان خود تولید کننده خبر بود و
منبع موثقی برای بازتاب رویدادها بود و به همین دلیل در میان اقشار مختلف به خصوص زندانیان
و خانواده هایشان بعنوان منبع خبری مستقل و معتدل می توانست بازتاب دهنده رویدادها باشدو لذا این گروه معمولا موکریان را بعنوان بازتاب
دهنده اخبار خود مورد توجه قرار داده و مسائل و خبرهای خاص خود را به این منبع ارسال
می کردند.
در بخشی از
دیگر از خبرها با کمال امانتداری و با ذکر منبع خبری و تولید کننده خبریعنی دیگر منابع
به بازتاب این اخبار می پرداخت.از این جنبه هم رویکرد خبرگزاری موکریان قابل توجه بود.
در اخبار منتشر شده رعایت اصل اعتدال،احترام و دقّت کاملا برجسته بود و در این مسیر
هم برادران کردپور کارنامه قابل دفاعی داشتند.
راقم این سطور سالها پیش یعنی حدود 18 سالی است که با خانواده محترم خسرو و مسعود
و لااقل از 16 سال پیش با خسرو آشنا شده و البته به صورت گاه و بیگاه از فعالیت ها
و احوال آنان بی خبر نبوده ام.از نظر منش و بینش خسرو را هم فردی معتدل،با انصاف،پیگیر
و جدّی،دارای آرمان هایی دموکراسی خواهانه یافته و در این مسیر نیز هر از گاهی با سختی
هایی روبرو بود.در روزی که روانشاد داریوش فروهر به همراه همسر ارجمندش پروانه به شهادت
رسیدند دربرخی از رسانه های مغرض گفته شد خسرو کرد پور به همراه تنی چند از دوستانش
با اتهامی در همین زمینه بازداشت شده اند .چرا که در روز پیش از شهادت فروهر ها خسرو
که در آن روزگار جوانی کم سن و پرشور و انرژی بود، با حضور در منزل فروهرها در پی ان
بود تا در کنار فروهر ها باشد تا در اعتراض آنان به دستگیری عبداله اوجالان فروهرها
را همراهی کند....پس از معلوم شدن اصل قضیه و اینکه چه دست های جنایتکار پیشه ای در
قتل فروها متهم هستند خسرو از بند رهایی یافت و البته پس از آن هم تا ماه ها تحت نظر
و بازجویی بود و در این دوره بود که راقم این سطور بارها و بارها با خسرو کردپور گفتگو
و بحث داشت و البته برای کاستن از فشارهای او هم با یاری دیگر دوستان تلاش هایی صورت
گرفت . در این دوره خسرو کمتر از بیست سال سن داشت.
در سال های بعد و این بار به دلیل نزدیکی به ملیون
ایرانی خسرو دوباره بازداشت و دو سال و نیم حبس را تحمل کرد. و البته این فشارها و
حبس و احضارها هیچگاه خسرو را به افراطی گری،تندی یا میل به خشونت و رفتارهای غیر مدنی
نکشاند.
اینک خسرو و برادرش مسعود در آستانه پنجاهمین روز بازداشت
به سر می برند.در این دوره نه خسرو و نه برادرش هیچ تماسی با خانواده نداشته اند.از
ملاقات با همسر و دیگر اعضای خانواده محروم بوده و حتی تماس تلفنی کوتاهی از آنان دریغ
شده است.
حس و فهم اینکه چرا با کُردپورها اینچنین برخورد شده
چندان قابل فهم نیست.آیا امکان تماس تلفنی
و دادن این حق به بازداشتی هایی چون خسرو و مسعود برای تماسی تلفنی و یا ملاقات منظم با اعضای خانواده ممکن است به
روند دادرسی و بازجویی آسیب یا خدشه ای وارد سازد؟اایا عدم دسترسی به وکیل بعد از این
مدّت می تواند توجیه شود؟آیا قرار است در دوران بازجویی و بازداشت خسرو و مسعود به
جز محرویت این دو تن ،خانواده هایشان نیز بنا حق مجازات شوند؟بروز نگرانی شدید در خانواده
ها ناشی از بی خبری از وضعیت عزیزانشان کم
مجازاتی نیست که به سادگی بتوان از آن گذشت.
خسرو و مسعود در این سال ها با رویکردی مدنی ،قانونمند،شفاف و منصفانه در پی
اطلاع رسانی حرفه ای بر آمده ودر این مسیر متعهدانه رسالت حرفه ای خویش را پاس داشتند.آزادی
این دو عزیز،امکان تماس تلفنی با خانواده هایشان،امکان ملاقات با عزیزان و دسترسی به
وکیل حقوقی است که امید است از این برادران بازداشتی مضایقه نشود. آیا حقوق اساسی بازداشتی
ها در چارچوب قانون مراعات می شود؟
