وضعیت وخیم جسمانی عبدالله مومنی و مخالفت با مرخصی وی
عبدالله مومنی در حالی سومین نوروز را در زندان سپری کرد که از مشکلات کلیه رنج می برد اما با مرخصی استعلاجی وی مخالفت شده است.
به گزارش جرس، آخرین پاسخ به پیگیری های خانواده عبدالله مومنی این بوده است که تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری به او مرخصی داده نمی شود. این در حالیست که تاکنون دیگر درخواست های خانواده برای ملاقات حضوری و رسیدگی پزشکی به وضعیت وخیم جسمانی وی از سوی دادستانی بی پاسخ مانده است.
بر اساس این گزارش عبدالله مومنی از سنگ کلیه و ناراحتی های کلیه رنج می برد اما هیچگونه رسیدگی به وضعیت وی صورت نمی گیرد.
عبدالله مومنی در فروردین ماه سال ۸۹ پس از مدت ۸ ماه بازداشت به مرخصی استعلاجی آمد و در مدت مرخصی به دلیل بیماری هایی که در زندان دچارش شده بود، به مداوا مشغول بود. اما مداوای وی ناتمام و به زندان بازگردانده شد در حالیکه طبق نظریه پزشکی قانونی وی برای انجام معالجات مربوط به ناراحتی های کلیه و مثانه و مجاری ادراری می بایست به خارج از زندان اعزام و تحت مداوا قرار گیرد.
عبدالله مومنی یکی از فعالان مدنی- سیاسی شناخته شده است که روز ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ در ستاد شهروند آزاد متعلق به حامیان مهدی کروبی با خشونت و ضرب و شتم دستگیر شد. او نزدیک به ۱۰۰ روز را در سلول انفرادی و تحت بازجویی به سر برد.
وی به خاطر فعالیتهای دانشجویی و سیاسی اش، چندین بار بازداشت و تحت شکنجه و فشار روحی قرار گرفته است. نهایتا در دادگاه های نمایشی به تحمل چهار سال و یازده ماه حبس محکوم شد. این حکم در حالی برای مومنی صادر شد که محمد شریف، حقوقدان و وکیل دادگستری، با غیرقانونی نامیدن دادگاه به تشریح اینکه چگونه نتوانسته وکالت عبدالله مومنی را پیش از دادگاه بر عهده بگیرد پرداخته و گفته بود: "در طول مراجعات پی در پی٬ پرونده از دفتر دادستانی به دادیاری ارجاع نمی شد و پس از ارجاع، وکالت نامه ها را گرفتند اما چند روز قبل از تشکیل دادگاه، وکالت نامه را همراه با نامه ای از آقای مومنی مبنی بر اینکه به وکیل نیاز ندارد، مسترد کردند."
مومنی ازبیان فشارهایی که در زندان متحمل شده بود، در مجامع رسمی سکوت اختیار کرده بود تا اینکه در نامه ای خطاب به رهبری از شکنجه های رفته بر او پرده برداشت.
او در این نامه به شکنجه های فیزیکی و روانی از جمله ضرب و شتم و سیلی های پیاپی، اقدام به خفه کردن تا حد بیهوشی، نگهداشتن سر زندانی در کاسه توالت، حبس در سلول انفرادی، تهدید مکرر به اعدام، تهدید به آزار و اذیت جنسی، وادار شدن به تمرین برای اعترافات ساختگی توسط بازجویان، جلسات چند ساعته بازجویی و ایستادن بر روی یک پا اشاره کرده بود.
این فعال دانشجویی سابق در مرداد ماه سال ۱۳۹۰ پس از انتشار این نامه با اتهام های جدید نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی رو به رو شد و فشارها بر او افزایش یافت.
